Wyjść na pustynię

Początek Ewangelii o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Jak jest napisane u proroka Izajasza: Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Jemu prostujcie ścieżki. Wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając /przy tym/ swe grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym. (Mk 1,1-8) Wsłuchujemy się w drugą niedzielę Adwentu w początek Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Poprzednik Mesjasza Jan Chrzciciel woła do nas za prorokiem Izajaszem, byśmy przygotowali drogę przychodzącemu Panu. Abyśmy wyprostowali ścieżki naszego życia. Czyli podjęli trud nawrócenia. "Grzeszyć" w języku hebrajskim znaczy 'zabłądzić' lub 'nie osiągnąć celu'. Grzesznik to ten, kto nie osiąga swego celu - jest podobny do strzały, która nie trafia w wyznaczony punkt. Celem każdego człowieka jest miłować Boga, w odpowiedzi na miłość daną w akcie stworzenia. Grzech to niezdolność miłowania - odbiera człowiekowi jego relacje z Bogiem i zamyka go w piekielnej pustce. Grzech, pustynia, nawrócenie i przebaczenie to fundamentalne doświadczenie Izraela. Pustynia jest drogą między niewolą i wolnością, Egiptem i Ziemią Obiecaną. Pustkowie pozwala doświadczyć pierwotnego zaufania Bogu i Jego mocy. Tu Jan Chrzciciel, wystąpił i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Chrzest jest gestem zanurzenia i równocześnie wynurzenia z wody - jakby dwa przeciwstawne ruchy, wskazujące odpowiednio na śmierć i odrodzenie do życia. Wyrażają pragnienie życia, które nie kończy się wraz ze śmiercią. Ten pierwszy chrzest jest zapowiedzią przyjścia Mocniejszego, który chrzcić będzie Duchem Świętym. W dni Adwentu trzeba nam wyjść na pustynię, czyli oderwać się od wszystkich naszych ludzkich zabezpieczeń. W modlitwie i ciszy dokonać konfrontacji drogi przychodzącego Zbawiciela i naszej drogi życia, aby się z Nim nie rozminąć. Trzeba spełnić dwa podstawowe warunki: pragnąć sprawiedliwości i wolności. Bóg obiecał, że przyjdzie, aby dokonać sądu, który położy kres wszelkiej niesprawiedliwości - świat nie podlega panowaniu i kaprysom grzesznego człowieka, ale władzy Boga, który jest święty i sprawiedliwy. Drugim warunkiem jest pragnienie wolności. Człowiek popada w rozliczne formy niewoli wewnętrznej i zewnętrznej. Dostrzega dobro, ale nie potrafi nim żyć; intuicyjnie wyczuwa szczęście, ale nie może go osiągnąć. Odczuwa przeszkody, które uniemożliwiają mu osjąj gniecie tego, do czego został stworzony. Tylko Bóg jes*t miejscem wolności człowieka, gdzie indziej człowiek jest wygnańcem. ks. Piotr Paweł Laskowski Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 27 listopada 2011 Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Beniamin Modlitwa do św. Beniamina Krótka historia Drogi Krzyżowej Droga Krzyżowa dla młodzieży Czy można Bogu dziękować dosłownie za wszystko, także za swój grzech? Do czego potrzebne jest Panu Bogu nasze uwielbienie? Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt