Powiedz, słodka Maryjo

Powiedz, słodka Maryjo, 
z jaką miłością
Wpatrywałaś się w Twe Dzieciątko,
Chrystusa, mojego Boga.
Myślę, że porodziwszy
Go bez bólu,
Najpierw, o pełna łaski, 
Go uwielbiłaś,
Następnie położyłaś 
Go na sianie, w żłobie,
Spowinęłaś Go w 
ubogie pieluszki,
Przejęta podziwem dla Niego, 
niezmiernie ucieszona.

0, z jaką radością 
i z jakim szczęściem 
Piastowałaś Go w swoich ramionach! 
Powiedz o tym, Maryjo, 
bo może wypadałoby Ci 
Spełnić przynajmniej
po części i z litości
 moje pragnienia. 
Składałaś wtedy pocałunek 
na Jego twarzyczce
I, jeżeli myślę słusznie, 
mówiłaś Mu: "O, moje Dzieciątko!"

Nazywałaś Go raz Dzieckiem, 
to znów Ojcem i Panem,
Raz Bogiem, to znowu Jezusem.
O, jaką czułaś 
w sercu słodką miłość,
Gdy trzymałaś Go 
na łonie i karmiłaś mlekiem.
O, jak bardzo te słodkie 
i subtelne gesty miłości
Urzekały Twe oczy, 
zapatrzone w Syna.

Jeżeli niekiedy zasnął 
On na chwilę w ciągu dnia,
A pragnęłaś obudzić 
ten skarb rajski,
Stąpałaś cicho, 
cichutko, aby 
Cię On nie usłyszał
I przytulałaś usta 
do Jego twarzyczki.
Potem mówiłaś do 
Niego z uśmiechem matczynym:
"Nie śpij dłużej, 
bo to Ci może zaszkodzić".

Córko Ojca Najwyższego,
Pokorna Służebnico Pana,
Nazywana przez Niego 
z ogromną czcią "Matko",
Ta jedna myśl wystarczy, 
aby wzruszyło się serce
Każdego, kto wyczuwa 
słodką iskierkę
Tej miłości, od której 
ja wciąż się oddalam.

Płyń, moja pieśni, 
do Maryi, naszej 
umiłowanej Orędowniczki, 
Uklęknij przed Nią 
i błagaj ją w mojej intencji:
Niech wykorzysta Ona 
dla mnie względy 
u swego Syna, 
Który nigdy niczego 
nie odmówił Jej i nie odmówi.
Powiedz Jej, pieśni: 
"O, zatrzymaj, zatrzymaj na zawsze 
Tego, który wciąż 
od Ciebie się oddala!"

Charles d'Orleans (1394-1465) 
Tłum. s. Jadwiga Stabińska OSBap