W cierpieniu siła - Cierpienie

Mija 25 lat od momentu ogłoszenia przez Jana Pawła II listu apostolskiego "Salvifici Dolores - o chrześcijańskim sensie cierpienia". Co jest koniecznym warunkiem, by cierpienie, którego człowiek doświadcza, było rozumiane jako źródło siły, a nie tylko przyczyna bólu i smutku?

W myśleniu wielu ludzi cierpienie sprowadza się głównie do wymiaru cielesnego i związanego z tym bólu fizycznego. Trudno myśleć inaczej, ponieważ jest to poziom najbardziej zauważalny. Ale czy jedyny?

Każdego dnia ktoś dowiaduje się, że jest nieuleczalnie chory, często jest to dziecko. Ktoś ginie w wypadku, ktoś traci cały dorobek w wyniku katastrofy, nad kimś znęcano się przez całe życie, ktoś głoduje, gdzieś trwa wojna i giną ludzie. Tocząca się w naszym kraju dyskusja bioetyczna dotycząca zapłodnienia in vitro odnosi się w istocie także do cierpienia, bowiem dotyka kwestii bezdzietności. Są to problemy bardzo realne i konkretne. Wiążą się nie tylko z bólem fizycznym, ale także z duchowym, o którym często się zapomina. Problemy te dotykają bowiem sfery samotności, opuszczenia, śmierci, tęsknoty. W kontekście wszystkich trosk człowieka, w obliczu ciągłego strachu o bliskich i siebie samego, nie dziwi pytanie o sens cierpienia.

Jan Paweł II podkreśla, że tylko człowiek jest istotą, która cierpiąc, wie, że doświadcza tego właśnie stanu. Człowiek zadaje pytanie "dlaczego?". Rzadko jednak stawia je najpierw sam sobie, poszukując przyczyny cierpienia. W swoim rozgoryczeniu kieruje to pytanie i pretensję z nim związaną wyłącznie ku Bogu, a nie doczekawszy się odpowiedzi, odrzuca Go i zrywa z Nim wszelką relację. Tymczasem to właśnie świat i działania człowieka, są w wielu wypadkach źródłem późniejszego doświadczania przez niego bólu.

Zatrzymajmy się przy biblijnej historii Hioba. Dzieje jego życia wiążą się także z doświadczaniem cierpienia, które jest zupełnie niezawinione.

Było on bowiem człowiekiem sprawiedliwym, wypełniającym wszystkie nakazy prawa. Bez wyraźnej przyczyny Bóg sprowadza na niego trudności - Hiob traci majątek, rodzinę, zostaje sam, choruje, wszyscy się od niego odwracają. Jemu także jest trudno zrozumieć, dlaczego cierpi. Ma jednak zaufanie do Boga i wie, że on go nie pozostawi samego. Nauka płynąca z tej opowieści podkreśla, że nie wystarczy poprzestać w życiu tylko na rozróżnieniu, że za dobre uczynki otrzymujemy nagrodę, a za złe karę. Prawo Boże jest inne. Jan Paweł II podkreśla, że "nie jest prawdą, że każde cierpienie jest następstwem winy i posiada charakter kary (SD 11)". Cierpienie może mieć, tak jak w przypadku Hioba, także charakter próby.

Niejednokrotnie służy ono wywyższeniu dobra, co swój najpełniejszy wyraz znalazło w osobie Jezusa Chrystusa, który doświadczając także ludzkiego cierpienia, wyniósł je do boskiej godności. Chrystus, żyjąc wśród ludzi, doświadczał także samotności, odrzucenia, bezdomności, wrogości. Poprzez fakt Zmartwychwstania, nawet śmierć, która wydaje się być ogromnym smutkiem dla tych, którzy pozostają na ziemi, staje się radością - pozwala przejść do życia wiecznego, pozbawionego bólu i cierpienia.

Cierpienie zostało odkupione w Krzyżu, a "w ludzkim cierpieniu każdy człowiek może stać się uczestnikiem odkupieńczego cierpienia Chrystusa" - podkreśla Jan Paweł II. Tylko wiara pozwala zaakceptować cierpienie, odkryć je, nadać mu nowe znaczenie. Bez otwarcia na łaskę Bożą taka akceptacja jest trudna. Ból jest zbyt duży. A przecież, dotykając cierpienia, uczestniczymy w chwale Królestwa Bożego, bowiem wraz z Chrystusem jesteśmy na krzyżu, wraz z Maryją stoimy pod krzyżem. Postawa wobec cierpienia jest wyrazem naszej moralnej wielkości i wbrew temu, co możemy odczuwać w ludzki sppsób, jest siłą. To szczególna moc przybliżająca do Boga. To świadectwo dla innych.

Bezinteresownie ofiarowane w intencji bliźnich, może pomagać w ich zbawieniu.

Cierpienie wiąże się więc z trudnymi doświadczeniami natury fizycznej i duchowej. Nie można być na nie niewrażliwym ani obojętnym. Na szacunek zasługuje zachowanie szczególnie tych, którzy chcą zaangażować się w pomoc potrzebującym. Na jeszcze większy tych, którzy godzą się na cierpienie własne, by w ten sposób służyć innym. Do czynów heroicznych nikt nie jest zobowiązany w sumieniu, więc czasem wystarczającą pomocą dla ludzi cierpiących jest nasze dobre słowo, uśmiech i modlitwa.

Urszula Murawska Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 8 lutego 2009 Wasze komentarze: marzena aneta: 14.12.2022, 01:14 w cierpieniu siła dziękuję proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję proszę o domu kupno dobrą mieszkania sprzedaż urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego religijnego uczciwego dziękuję prosze o mniej cierpienia dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję Kamilianie=„specjaliści : 18.01.2014, 11:10 Cierpienie jest trudne! Uciekamy przed nim, choć wcześniej czy później trzeba mu spojrzeć w oczy. Bez cierpienia nie żyje się w sposób prawdziwy: to jakby chodzić po jednej (tej przyjemniejszej) stronie „toru kolei życia”, który prowadzi... do nieba. Cierpienie to też „efekt uboczny” prawdziwej miłości. Kto kocha, chce się „ofiarować”...a to boli... Cierpienie to lek, który przyjęty w odpowiednim momencie życia i we właściwej dawce, pomaga otrząsnać się z choroby zła i otworzyć na nadzieję lepszego jutra z TYM, który nieskończenie miłuje. W Nim też można znaleźć sens tego co jest naprawdę godne miłości i za co można z odwagą zapłacić nawet cierpieniem! Chyba jest prawdą, że cierpienie powierzone drugiemu człowiekowi zmniejsza się, a radość którą się dzielisz rośnie?! Być przy człowieku cierpiącym to wielki dar, który pozwala przewartościować własne życie, znaleźć jego sens i docenić wartość każdej chwili... Jeśli chcesz poznać lepiej „specjalistów od cierpienia” – Zakon Kamilianów, założony przez Św. Kamila, który od ponad 400 lat wierny przesłaniu swego Założyciela troszczy się o cierpiących na ciele i na duszy. Zobacz: http://www.kamilianie.eu/index.php?k=8&p=3 lub napisz: O. Mariusz Kwiatkowski MI ul. Damrota 7 44-145 Pilchowice TEL. 662 142 415 Mail: oscampowol@interia.pl xxx: 27.03.2010, 18:32 św. Teresa od Dzieciątka Jezus (†1897): "Za jedno z radością zniesione cierpienie będziemy przez całą wieczność lepiej miłowali Dobrego Boga! A cierpiąc można zbawiać dusze" "Nie odmawiajmy Mu najmniejszego wyrzeczenia. W perspektywie wiary wszystko jest tak wielkie... Podniesienie szpilki z powodu miłości może kogoś nawrócić! Cóż za tajemnica! Ach, tylko Jezus może nadać taką wartość temu, co czynimy, kochajmy Go więc ze wszystkich sił" "Jezus chce uzależnić ich zbawienie od jednego westchnienia naszego serca. Cóż za tajemnica!" "Wykorzystajmy nasz jedyny moment cierpienia, patrzmy tylko na chwilę obecną. Chwila to skarb... Jeden akt miłości pozwoli nam lepiej poznać Jezusa, przybliży nas do Niego na całą wieczność!" "Jedno jest tylko do spełnienia w nocy tego życia, nocy, która trwa tylko raz. To kochać, kochać Jezusa ze wszystkich sił serca i ocalić dla Niego dusze, aby mogły Go kochać... Ach, sprawić, by Jezusa kochano!" (1) Autor Treść Nowości św. Karol Lwanga św. Klotylda Nabożeństwo Pierwszych Sobót Miesiąca Zaakceptować leczenie Wypocząć w Pieninach Zostawił ślady swoich stóp Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna