Nie było cudu

Choć o ten cud 
modliły się miliony
Nie błogosławił 
już z okna ludu
I słychać było tylko dzwony.
I biły serca wszystkich dzwonów
Powietrze straszną 
wieścią drżało
Że najpiękniejsze 
z ludzkich serc
Bić przestało.

Nie było cudu,
Niebiosa się nie rozstąpiły,
Nie spłynął nagle płomień 
z nieba
I tylko dzwony biły, biły...
A potem chwila taka oto:
Z wielu narodów, 
krajów, wyznań
Łzy się złączyły 
w jeden potok
I świat się jedną 
stał ojczyzną
A potem tej modlitwy szum,
Gdy świat pochwycił 
się za ręce,
Gdy wielonarodowy tłum
Poczuł, że jednym bije sercem

Nie było cudu.
Wielkiego życia wielki koniec
Początek dał lepszemu życiu
W którym się z dłońmi 
łączą dłonie.
Przez dwa tysiące 
lat niezbicie
Nikt nie dał światu 
Prawdy więcej
Niż jeden Człowiek
jednym Życiem,
Niż jedno 
konające Serce

Nie było cudu...?

Bogusław Jerzy Uściński