Zrozumieć odrobinę siebie i Boży świat

Czasem "coś" zwraca uwagę i podoba nam się bardzo: kolorowe zdjęcie, okładka w tygodniku, afisz czy barwna reklama. A czasami też odwrotnie; odwracamy się z niechęcią: to "coś" jest brzydkie, szare i monotonne, nie budzi zainteresowania, nie jest warte naszej uwagi...

I nie wiemy właściwie dlaczego. Czujemy to dobrze, inni ludzie odbierają podobne wrażenia, nie zastanawiamy się jednak nad tym bliżej. Oto sukienka Kasi: wydawała się bardzo ładna, czarna z jasnym kołnierzykiem i mankiecikami na końcu rękawów; do tego mały kolorowy kwiatek wyszyty z lewej strony. Ta sama sukienka stała się jednak zupełnie inna, gdy pojawiła się na niej brudno-żółta plama.

Tu wam opowiem własne swe przeżycie. Było to dawno, kilkanaście lat temu. Trafił mi w ręce album znanego malarza Carla Spitzwega, który żył z górą sto lat temu. Należał do malarskiej szkoły monachijskiej , posiadał specjalny dar podpatrywania życia, dostrzegania w nim wymownych sytuacji, charakterystycznych zachowań się ludzi, podobieństw i kontrastów.

Przeglądałem kolejno reprodukcje i w pewnej chwili poczułem, że coś się ze mną "zaczyna dziać": te obrazy przecież mówią! Ukazują coś, czego nie można pominąć, na co nie można zamknąć obojętnie oczu. Gdy znalazłem się już prawie na końcu albumu, trafiłem na reprodukcję nr 86: dzieci łapią ryby. Taki fragment życia zupełnie zwyczajny, ale jak wspaniale został on ukazany wizją artystyczną malarza. Przez ciemny las przebija się słońce i płynie rzeczka; wodę dzielą smugi słoneczne i ciemne odbicie lasu; nad nią, nieco w dali dwie bawiące się dziewczynki, z przodu sylwetka chłopca z wędką, który z rozmachem zarzuca ją do wody...

I wtedy to właśnie, w jednym krótkim, błyskawicznym momencie, zrozumiałem, skąd bierze się to "coś", co z taką siłą działa na mnie.

Różność - fantastyczna różnorodność rzeczy ukryta w kontrastach treści, kształtów, tonów i barw. Skała i zieleń, drzewa i woda, głęboki cień i smuga słońca, człowiek i otaczająca go natura.

Różność powiązana, złączona i zespolona ze sobą całą skalą najdrobniejszych szczegółów - choćby tym ruchem ręki zdającym się wykraczać daleko w pozaosobisty świat. Zharmonizowana w najwspanialszą całość, uderza patrzącego tą właśnie potęgą rozróżnienia i subtelnością harmonii.

Pomyśl jednak i wyobraź sobie: gdyby się tam znalazł jakiś łobuz, który by zaczął gwizdać, hałasować i kamienie rzucać w wodę - prysnąłby zaraz cały urok związku człowieka z przyrodą, bezpośredniego z nią obcowania, skierowanej na nią uwagi. W harmonijną całość wdarłoby się coś obcego, nie zdolnego dostosować się do niej. Podobnie było właśnie i z sukienką Kasi: pojawiła się w niej plama - intruz, który w określoną całość wprowadził chaos. Dlatego też sukienkę trzeba było szybko wyprać...

Pięknem jest więc harmonia zróżnicowanych fragmentów, zespolenie ich w jedną całość, która swym kontrastem wewnętrznym budzi nasze zainteresowanie. Spróbujcie sprawdzić to sami, może nawet narysować. Czy znacie popularne pocztówki edycji paulińskiej z Chęstochowy? Śliczne, kolorowe zdjęcia przyrody i ciekawa myśl na każdej, wyrażająca głęboką treść ludzkich odczuć i doświadczeń. Całość, w jeszcze szerszym wymiarze i zakresie...

Całość jednak dostrzega się nie tylko w rysunku czy obrazie. Również w melodii. Popularne piosenki mogą działać na człowieka, zwłaszcza na młodzież, uproszczonym rytmem, pobudzającym system nerwowy do udziału własnym gestem i słowem. Mogą też ukazywać subtelne formy ładu i harmonii odpowiednio dobranymi tonami. Trzeba się tylko wsłuchać, a odczuć z pewnością nie będzie trudno!

Tym właśnie pięknem staramy się też uczcić Boga. Malowane wnętrza kościołów, obrazy, rzeźby, figury, witraże - no i przede wszystkim pieśni. Pieśni wyrażające uwielbienie i umiłowanie, głoszące ludzkie tęsknoty i pragnienia oraz Bożą obecność i dobroć. Z pewnością znacie niejedną kolędę; spróbujcie odnaleźć w niej różnorodność i harmonię wyrażoną tak w melodii, jak i w treści. Czy zresztą nie głoszą one w ogóle radości z narodzenia się Dzieciątka Bożego - właśnie tu, w naszym ludzkim świecie?!

I jeszcze sprawa zasadnicza: chwaląc Boga pięknem obrazu, rzeźby czy muzyki wierzymy, że to piękno jest i dla Doskonałości Bożej bliskie, a wiarę tę opieramy m.in. na charakterze tego wszystkiego, co widzimy w otaczającym nas, stworzonym przecież przez Boga, świecie. Czyż bowiem piękno najzwyklejszego wróbla, kwiatu polnego, tęczy lub zachodzącego słońca nie wyraża też wspaniałej, zróżnicowanej wewnętrznie i harmonijnej zarazem jedności? Czy to właśnie podobieństwo w sposobie odczucia nie stanowi podstawy dla naszej wiary i ufności, nie umożliwia wielbienia Bożej Twórczej Doskonałości i naszym ludzkim przeżyciem?

Zrozumieć lepiej siebie i Boży świat będziemy się starali dalej, w następnych numerach "Rycerza Niepokalanej". Pozostało nam jeszcze wiele spraw, a przede wszystkim określenie czym jest Prawda, Mądrość i Dobro - oraz przeciwieństwa: kłamstwo, głupota i zło ludzkie.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Modlitwa na Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny Rozważanie i medytacja na Zwiastowanie Pańskie Włączeni w "fiat" Niepokalanej Fiat znaczy niech się stanie Wiersze na Zwiastowanie Pańskie Duchowa Adopcja

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna