Jesteś wielkim człowiekiem - Muzyka

Na złote gody Godzina tworzenia Błądzenie Ogród dziecieństwa Artyści Wędrówką życie jest człowieka Tinowit Droga Wielkiemu człowiekowi Ludzie Bywają dni Wiersze staroświeckie Wiera nadzieja miłość Wszystko smutne

Wykonawcy: Andrzej Paśkiewicz - gitary, śpiew, fortepian Piotr Smolik - śpiew, gitara Witold Solarski - girara basowa, kontrabas Magda Krata - flet, śpiew Dominik Muszyński - conga, instrumenty perkusyjne Marta Hanzl - skrzypce Joanna Stachyra - altówka Radek Bukała - wiolonczela Witek Solarski - kontrabas Dominik Mietła - trąbka Stanisław Sitarz- puzon Daniel Rogowski - saksofon altowy Nagranie: Studio S-5 Radio Kraków S.A. Realizator nagrań Aleksander Wilk Mastering Marek Skrzypczak Na złote gody Drodzy państwo niech każdy z radości zaszlochna Ile sporów po których na lody chodzi się osobno Rumianków na dobranoc morałów nad ranem Bo żona wciąż za mało teściowa za dużo Ile min gdy się wstawało jak kogut do boju To co niby na niby ale trochę dalej To co zaraz a wtedy o wiele za bardzo I to co nie do końca jak życie w ogóle Wszystko potem jak nogi krzywe ale swoje Małpa z małpą się kłóci jeśli małpę kocha Godzina tworzenia Czarodziejska godzino tworzenia, Najpiękniejsza z wszystkich godzin życia, Światło twoje duszę rozpromienia, Jak toń morską rozpromienia słońce, Kiedy szuka w niej swego odbicia, Na błękitach płonące. W czarodziejskiej tworzenia godzinie Myśl rozwija się jak kwiat różany: Z wolna listek po listku rozwinie, Coraz więcej z listków bije woni, Aż cudnymi barwy malowany, Cały kwiat się rozsłoni A ten kolor i ten zapach w kwiecie Tak upaja bosko i odurza, Że o całym zapominasz świecie, Jakbyś w zamków zaklętych podwoje Wstąpił nagle - świat twój to myśl - róża, Umysł i serce twoje Błądzenie Żyjemy, błądzimy, biegniemy, tańczymy I wszystko to na nic, ucieka przed nami Znów W pół kroku, w pół skoku, czy burza, czy spokój Po ciemku chodzimy, po cichu krzyczymy Tu Gdzie przyjaźń Ta podziała się? Gdzie miłość Ta podziała się? Od rocka do walca, od stania do tańca, Od światła do cienia, na jawie w marzeniach Tkwisz Raz szybko, powoli, z rozkazu, wbrew woli Na przekór tysiącom, ze słońcem, pod słońce Drżysz Gdzie przyjaźń Ta podziała się? Gdzie miłość Ta podziała się? I biedni, bogaci, uczciwi, łajdacy I młodzi i starzy, ci z twarzą, bez twarzy Są Spadają swobodnie, gwałtownie, łagodnie, Zgubieni w przestrzeni, do dna wypaleni Śnią Gdzie przyjaźń Ta podziała się? Gdzie miłość Ta podziała się? Ogród dzieciństwa Któregoś ranka zbudził mnie śmiech I rozum i zmysły powariowały Pośrodku lata z nieba spadł śnieg I głosy dzieci wołały z oddali Wyszedłem w piękny słoneczny dzień I było wszystko co wyśniłem Ogród przecudny i pełen lśnień Chłonąłem oczami niemy w zachwycie Pośrodku ogrodu źródło nadziei To źródło światła nigdy nie gaśnie Drobina ciepła w białej zamieci I bukiet kwiatów pachnących majem I piłem z innymi ów napój radości I czułem jak staję się dzieckiem na nowo I byłem jak dziecko tak czuły i prosty A życie było dziecinną zabawą To jest ogród dzieciństwa Artyści Wpatrzeni w nasz ideał święty Dopóki serce tętni w nas Płyniemy doń przez fal odmęty Gdzie często zgubny sterczy głaz Wkoło nas tłumy pełne szału Walczą wśród konwulsyjnych drgnień My dążąc wciąż do ideału Nie pomni siebie patrzym weń Mijają lata już ramiona Nie mogą wiosłem fali pruć Na pierś się chyli skroń zmęczona Opuścić trzeba wierną łódź Wielbiono nas gdyśmy zuchwale Na głąb się nie wahali iść I z brzegów na spienione fale Laurowy nam rzucono liść Mijają lata skroń się chyli Zbliża się kresu smutny dzień Ci co dopiero nas wieńczyli Zepchną nas w niepamięci cień Wędrówką życie jest człowieka Wędrówka jedną życie jest człowieka Idzie wciąż, dalej wciąż, Dokąd? Skąd! dokąd? Skąd! Jak zjawa senna życie jest człowieka; Zjawia się, dotknąć chcesz, Lecz ucieka Lecz ucieka! To nic! To nic! To nic! Dopóki sił Będę szedł! Będę bieg! Nie dam się! Wędrówką jedną życie jest człowieka; Idzie tam, idzie tu, Brak mu tchu? Brak mu tchu! Jak chmura zwiewna życie jest człowieka! Płynie wzwyż, płynie w niż! Śmierć go czeka? Śmierć go czeka! To nic! to nic! to nic! Dopóki sił Będę szedł! Będę biegł! Nie dam się! Tinowit Moje drogi będą Dawnymi drogami Drogami tych Którzy odeszli przed nami Będę żył życiem Przodków Moje dzieci nauczą się Ich dróg Wspólnie będziemy żyć Tak jak oni Napełnieni życiem i miłością Nadzieją i szacunkiem Droga Jeszcze jeden krok Dzień i noc Ból i pot Błędny wzrok Jeszcze w oczach kurz Deszczu plusk Namiot złóż Plecak włóż Jeszcze zapach traw Wicher gna W dali las Zwalnia czas I uwolnij się od świata W którym żyjesz tak niedługo Idź poszukaj swego lata Nie bądź złemu światu sługą Idź i pokłoń się dolinom Wejdź na szczyty odkryj raj Daj ochłodzić się strumieniom Niechaj w sercu kwitnie maj Wielkiemu człowiekowi Jesteś wielkim człowiekiem - bądź nim gdzie należy, Lecz do śmiertelnych przychodź w zwyczajnej odzieży. Bierz za przykład Jowisza, co choć gromowładny, W dom śmiertelnych przychodził grzeczny i układny, Nie chcąc zbyt żywym blaskiem olimpijskiej chwały Razić biednej ludzkości wzrok niedoskonały. Więc i ty, kiedy schodzisz w towarzystwo ludzi, Nie bierz ze sobą gromu, który postrach budzi, Nie przynoś orlich spojrzeń, tytanicznych postaw, Lecz wielkość z kaloszami w przedpokoju zostaw! Ludzie Szli tędy ludzie biedni prości Bez przeznaczenia bez przyszłości Widziałem ich słyszałem ich Szli niepotrzebni nieprzytomni Kto ich zobaczy ten zapomni Szli ubogiego brzegiem cienia I nikt nie stwierdził ich istnienia Śpiewali skargę byle jaką I umierali jako tako Już ich nie widzę l nie słyszę Lubię trwającą po nich ciszę Widziałem ją słyszałem ją Bywają dni Bywają dni trudne, dni zniechęcenia Każdego z nas doświadczają zmartwienia Nie bój się, spróbuj przetrwać takie chwile Bo w życiu Twym każdy dzień jest spełniony Bo życie, wiedz, w dłoniach Twych jest złożone Zrozum, że musisz chcieć Czasami dzień ostry jest jak cierń w różach Bo cały świat ten twój świat legł dziś w gruzach Nie martw się, uwierz w siebie i idź dalej Gdy czujesz ból zwalczać chciej przeciwności Nie poddaj się przetrwać chciej swe trudności Zrozum, że życie czeka Nigdy się nie zniechęcaj Zawsze próbuj żyć na nowo Każdy dzień choć najgorszy skończy się Chociaż czujesz się słaby I nic Ci się nie układa Zapamiętaj, jutro też jest dzień Wiersze staroświeckie Wiersze staroświeckie co wzruszają teraz Z rymami jak należy z przecinkiem i kropką Z dworem co znikł nagle cicho i na zawsze A wiadomo cisza większa niż milczenie I pamięć już posłuszna gdy przeszłość przychodzi Z babcią co na werandzie cerowała dziurę Bez nożyczek zębami przegryzając nitkę Tuż przy koszu na grzyby by się nie sparzyły Z wojem co się gazetą niepotrzebnie zajął Więc pomagał mu diabeł ale kopnął anioł Ze smutkiem przemijania jagód jarzyn jeżyn Gdyby śmierci nie było nikt z nas już by nie żył Przemijamy jak wszystko by w ten sposób przetrwać Uczucia bez łapówek i rąbanka grzechów Wielka miłość co zawsze wydaje się łatwa I wie już tak od razu że nie wie co będzie Choć za młodu drży serce a na starość noga Wszystko co najcenniejsze spaliło się w piekle Wiersze staroświeckie niemodne naiwne Ten sam baran co wtedy Ale szczęście inne Wiara nadzieje miłość Ile nadziei i wiary jest jeszcze w nas Ile słów starych wytartych przez czas Ile uczucia nam dziś pozostało Ile śmiechu przez śmiech nam darowano Miłością płacimy niczym pieniędzmi Co dzień w kolejkach za życiem nędznym I zwykliśmy nie pamiętać Że miłość jest święta jedynie święta SŁOWA, SŁOWA TYSIĄCE SŁÓW BEZ WYRAZU SŁOWA BEZ DUSZ Wszystko smutne Smutna miłość Smutny Jezus z gołymi plecami Smutny księżyc co nie chce wyzdrowieć Smutna łąka w sierpniu od bodziszków niebieska Smutna krowa Smutny grzyb jak krasnoludek bez żony Śpiew w klatce Siwe wąsy kota Smutna szałwia inaczej czerwona Smutny dowcip dla wszystkich Smutny deszcz co jak Chińczyk pisze z góry na dół Smutny pan młody co się ożenił bo nie miał innego wyjścia Nie odchodź nie opuszczaj nas smutna strono piękna Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Korneliusz Modlitwa do św. Korneliusza św. Cyprian z Kartaginy Modlitwa do św. Cypriana Modlitwa do św. męczenników Korneliusza i Cypriana Czy człowiek nie wierzący ma szansę na zbawienie? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt