(1819 - 1872) Był twórcą dwóch najbardziej znanych polskich oper - "Strasznego dworu" i "Halki", a także wielu utworów religijnych. Stanisław Moniuszko, jeden z największych polskich kompozytorów i dyrygentów, zmarł w Warszawie 4 czerwca 1872 r. Urodził się 5 maja 1819 r. w Ubielu koło Mińska. Miał osiem lat, gdy rodzina przeniosła się do Warszawy. Rozpoczął wtedy naukę u Augusta Freyera, organisty w kościele Świętej Trójcy na Solcu. W 1830 r. opuścił stolicę i udał się najpierw do Mińska (tam kontynuował edukację pod kierunkiem Czesława Stefanowicza), a następnie do Berlina, gdzie do 1840 r. studiował na Singakademie u niemieckiego kompozytora muzyki kościelnej, zwłaszcza oratoriów i kantat, Carla Friedricha Rungenhagena (1778-1851). W 1840 r. Moniuszko osiedlił się w Wilnie, gdzie został organistą w pojezuickim kościele akademickim św. Jana. Był człowiekiem głęboko religijnym, ubolewał nad stanem ówczesnej muzyki kościelnej i nad nadużyciami, jakie niekiedy wówczas,.miały miejsce. W niektórych bowiem świątyniach dla przyciągnięcia wiernych nabożeństwom towarzyszyły występy solistów i zespołów o charakterze świeckim. W jednym z zachowanych listów Moniuszko pisał: "Niech śpiewak łączy głos swój do najpoważniejszego narzędzia muzyki, jakim są organy, które z całym bogactwem swoich sposobów gotowe są na usługi mistrza. Ten zaś z całym zaparciem miłości własnej niech się wyrzeka chęci popisu i błyszczenia siłą własnego talentu, a tak zespolonych jedynym celem swego powołania Duch Święty, jedyna ich Muza, natchnie niezawodnie. I tak wydadzą dzieło, które dla nich cichą, ale prawą zasługę, a ludziom prawdziwy pożytek przyniesie". Doceniając znaczenie muzyki chóralnej w liturgii, Moniuszko założył w Wilnie chór kościelny. Był współzałożycielem (wraz z Florianem Stanisławem Miładowskim) Towarzystwa im. Świętej Cecylii. Co roku 22 listopada we wspomnienie swojej patronki chórzyści wykonywali Mszę autorstwa któregoś z polskich kompozytorów. Moniuszko był głównym organizatorem życia muzycznego w ówczesnym Wilnie. Dbał o kształcenie młodych talentów, także tych uczniów, których nie stać byłoby na drogie, prywatne szkoły. Dlatego przy miejscowym Towarzystwie Dobroczynności założył szkółkę muzyczną. W 1858 r. przyjechał do Warszawy, gdzie objął prestiżowe stanowisko dyrektora i dyrygenta opery warszawskiej. W stolicy wykładał też w. Instytucie Muzycznym w Warszawie. Zmarł w Warszawie po ataku serca 4 czerwca 1872 r. Jego pogrzeb stał się wielką manifestacją narodową. Moniuszko pozostawił 10 oper, kilka operetek, ballady,: kantaty, motety, Msze i pieśni. Wśród utworów religijnych na szczególną uwagę zasługują ciągle śpiewane w kościołach pieśni "Ojcze z niebios, Boże, Panie", "Kto się w opiekę, odda Panu swemu" czy "Idzie, idzie Bóg prawdziwy", cztery Litanie Ostrobramskie, 7 Mszy, Gorzkie Żale. Ten najwybitniejszy kompozytor II połowy XIX w. i po Fryderyku Chopinie główny przedstawiciel stylu narodowego w muzyce polskiej był pionierem odrodzenia muzyki kościelnej w naszym kraju. Szkoda, że ta jego rola jest dziś często zapominana. Wojciech Świątkiewicz
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |