Jednak mi przebaczył

Rzekł kiedyś Mistrz do swego ucznia udającego się w daleką podróż: "Pamiętaj, wielką zniewagą dla Boga jest chwila, kiedy grzeszysz, ale największą zniewagą jest czas, kiedy tracisz wiarę w to, że cię kocha, że wszystko w każdym momencie może ci przebaczyć, jeśli żałujesz". Wojna domowa szalała bez litości na hiszpańskiej ziemi. Sprofanowane kościoły, płonące wioski, porozrywane ciała znaczyły drogę, którą szła Armia Czerwona. Frankiści walczyli z taką samą zaciekłością. Kiedy po jednej z ciężkich walk oddział frankistów oczyszczał wioskę ze swych przeciwników, znaleziono pod ścianą jakiegoś domu, ciężko rannego czerwonoarmistę, któremu odłamek granatu rozerwał pierś. Ranny spoglądał błyszczącymi oczami na nadchodzący patrol. Podniósł ostatkiem rękę i wyszeptał: - Księdza! Sprowadźcie księdza! - Idź do piekła, czerwona kanalio! - za frankista. Ale jeden z jego towarzyszy ok litość: - Zobaczę, czy znajdę jakiegoś. Po pewnym czasie wrócił z księdzem. Ten schylił się miłosiernie nad zakrwawionym młodzieńcem. - Czy chcesz się wyspowiadać? - spytał go. - Tak, chcę się wyspowiadać! -wykrztusił żołnierz - ale proszę mi powiedzieć, czy ksiądz jest proboszczem w tej wsi? - Tak, jestem! - Mój Boże! - wyszeptał chłopak. Długo trwało, nim ksiądz opuścił umierającego. Kiedy powrócił do patrolu frankistów, jego włosy były mokre od potu, a twarz blada jak ściana. - Bracia! - powiedział z trudem. - Wnieście rannego do domu, by nie umierał na ulicy. Kiedy żołnierze zbliżali się do chłopaka, podniósł się trochę i zaczął im dawać znaki. - On mi przebaczył! Dał mi rozgrzeszenie! - wykrztusił ledwo łapiąc oddech. - A czemu miałby ci nie przebaczyć? Przecież to jego zawód!- powiedział któryś z frankistów. - Nie wiecie, co ja zrobiłem! - jęczał umierający. - Sam zabiłem dwudziestu trzech księży, przekłuwałem ich bagnetem, strzelałem, biłem, dusiłem. W każdej wiosce wpadałem pierwszy na plebanię. Tutaj też to zrobiłem. Nie znalazłem księdza, ale za to jego ojca i dwóch braci. Pytałem ich, gdzie jest proboszcz, ale nie chcieli go wydać. Wtedy wszystkich trzech zastrzeliłem! Rozumiecie? Księdzu, który słuchał mej spowiedzi, zabiłem ojca i braci... A on mi jednak przebaczył. P. Lefevre, Jak zmieniać swoje życie, wydawnictwo "W drodze", Poznań 1994. Myśli strapionego młodego człowieka Panie Jezu, boję się spowiedzi, boję się nawet swojego cienia. Nie wiem dlaczego się lękam, nawet nie wiem, dlaczego uważam, że spowiedź nie jest mi potrzebna. Te myśli jakoś same tkwią we mnie. Weź, Panie Jezu, te moje lęki, obawy i wszelkie troski, to, czym żyję i przemień mnie w swojej miłości, przytul mnie do swego serca, bo jest mi ciężko. Objaw mi, Panie, że w sakramencie pokuty czekasz na mnie w osobie kapłana. Ty po prostu mnie kochasz, a ja myślę, że Twa nauka jest zagrożeniem dla mojej wolności, którą zresztą sam mi dałeś. Panie Jezu, tak naprawdę to chyba nie znam nawet Twojej nauki, choć buntuję się przeciw niej. Czyżby tutaj miał źródło mój kryzys wiary? Wasze komentarze: Szymon: 27.02.2012, 19:23 Ja Mam właśnie problem bo popełniłem świętokractwo już 2 lata temu ale teraz dopiero na Mszy św. zdałem sobię z tego sprawę. Przepraszam Cię Jezu i wierze w uzdrowienie mej grzesznej duszy. Amen Ollita: 30.07.2010, 18:10 Ten tekst jest cudowny... Bóg mimo to, ze ciągle Go ranimy, potrafi nam przebaczyc... a: 15.08.2009, 21:16 No i jak tu nie wierzyć w Miłosierdzie Boże? ktos: 29.01.2009, 14:57 Często obawiam się że Bóg zabiera mi moją wolność. przepraszam... Krulik: 29.01.2009, 01:10 Potęga Miłości (1) Autor Treść Nowości Tajemnice Bolesne Różańca Świętego 7 października - Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej Modlitwa na wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Różańcowej Modlitwa do Matki Bożej Różańcowej Litania do Matki Bozej Rozancowej Święto Matki Boskiej Różańcowej Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna

[ Strona główna ]