Siedem grzechów głównych

Są to najbardziej niebezpieczne grzechy, ponieważ burzą w zasadniczy sposób moralność, przeradzając się łatwo w groźne i trudno uleczalne nałogi. Te właśnie grzechy i nałogi prowadzą do najcięższych zbrodni, np. zabójstwa, bałwochwalstwa, do utraty wiary, do samobójstwa. Należy więc te grzechy szczególnie śledzić w swoim postępowaniu, aby każdy z nich w zarodku likwidować.

7 rodzajów grzechów głównych

Pycha - jest to wynoszenie się ponad innych: w myślach, w mowie i w czynie. Człowiek pyszny łatwo odmówi posłuszeństwa Bogu i Kościołowi... Czy byłeś pyszny, zarozumiały (z powodu swych zdolności, ubrania lub bogactwa, stanowiska?) Czy gardziłeś uboższym od siebie lub ciężko pracującymi, wyśmiewałeś się i szydziłeś z mniej uzdolnionych?
Chciwość - ujawnia się u człowieka jako pogoń za niesprawiedliwym zyskiem i jako skąpstwo. Czy byłeś chciwy, skąpy, twardego serca dla potrzebujących? Czy byłeś uczynny dla rodzeństwa łub ubogich?
Zazdrość - rodzi niechęć do ludzi, którym się dobrze powodzi, którzy są ubogaceni darami naturalnymi. Tym właśnie ludziom próbuje zazdrośnik zaszkodzić, np. przez zniesławienie... Czy byłeś zazdrosny (cieszyłeś się z cudzego nieszczęścia, szkody lub kary, gdy drugiego ganiono lub gdy drugiemu gorzej się powodziło niż tobie, albo smuciłeś się, gdy inni otrzymywali więcej, coś lepszego)?
Nieczystość - nieczystść - (patrz VI i IX przykazanie Boże).
Nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu - ktokolwiek je ponad miarę, staje się chory, ociężały i zmysłowy. Picie alkoholu w celu upicia się jest grzechem ciężkim. Obżarstwo i pijaństwo (patrz V przykazanie Boże).
Gniew - zdarza się najczęściej u pyszałków. Człowiek, który lekceważy tę skłonność u siebie - dopuszcza się wielu grzechów niesprawiedliwości przez zniewagi, rozsiewanie strachu, niszczenie przyjaźni i majątku... itp. (patrz V przykazanie Boże).
Lenistwo - jest najbardziej niebezpieczne w dziedzinie własnego uświęcenia, np. przez zaniedbywanie praktyk religijnych... Innym przejawem lenistwa jest lekceważenie swoich obowiązków, np. przez opuszczenie lub złe wykonanie... Czy byłeś leniwy przy wstawaniu, w nauce i pracy? Czy z lenistwa opuszczałeś pracę, szkołę, nabożeństwa szkolne? Czy pracowałeś i uczyłeś się sumiennie lekcji szkolnych? Czy byłeś w szkole uważny? Czy przeszkadzałeś kolegom? Czy pracę swą wykonywałeś na termin umówiony?

Do grzechów głównych należą: pycha, chciwość, zazdrość, nieczystość, gniew, lenistwo i nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, czyli obżarstwo i pijaństwo.

To chyba najbardziej znana katechizmowa klasyfikacja zła. Tak też porządkuje się główne kierunki błądzenia człowieka. Ciekawe, że grzechy główne zniknęły z kazań, a przecież pozostał nie tylko "zapał do grzechu".

Słysząc o ciemnej stronie natury ludzkiej część osób oskarża chrześcijaństwo o tropienie grzechu i manię poczucia winy. Dominikanin o. Tomasz Kwiecień komentuje, że współcześnie panuje kult takich sympatycznych ludzi, którzy nie mówią sobie rzeczy niemiłych. Są tolerancyjni, nie dotykają różnic i spraw drażliwych. Ale w chrześcijaństwie nie ma być miło za wszelką cenę, tylko prawdziwie (J 8, 32). Czy ciągłe przypominanie o byciu grzesznikiem nie jest katolicką obsesją? Nie. Bo naprawdę jestem grzesznikiem. Nieprzyjemne, ale to prawda.

Inny dominikanin, o. Alban McCoy, zauważa, że niewygodna prawda o grzeszności sprawiła, iż ludzie nauczyli sumienie wielu manewrów, aby oddalić odpowiedzialność i poprawić sobie samopoczucie. Hojnie zrzucają winę na rodziców, geny, wychowanie, środowisko, instytucje, system etc. Przy takim podejściu m.in. obumiera sumienie: nie mówi już o gniewie - jest nadwrażliwość emocjonalna; nie ma nieczystości - jest chemia uczuć; nie ma lenistwa - jest stan przewlekłego zmęczenia; nie ma pychy - jest wysoka samoocena; nie ma obżarstwa i pijaństwa - jest tradycyjna polska gościnność albo źle zbilansowana dieta; nie ma zazdrości i chciwości - są prawa ekonomii i zasady wolnego rynku.

Przypomnienie siedmiu grzechów głównych nie ma na celu przygnębienia kogoś przez przekonywanie, że nie jest nic. wart. Chodzi o realistyczną ocenę natury człowieka, aby nie być bezbronnym wobec rzeczywistych problemów. Człowiek świadomy ograniczeń i skażenia ludzkiej natury łatwiej poradzi sobie w pracy nad sobą. A chodzi o "przyznanie się do całego swojego człowieczeństwa".

Lista grzechów głównych pochodzi z początków wschodniego monastycyzmu (III-IV w.). Ciekawostką jest, że amerykańska publicystka Dorothy L. Sayers podzieliła je na trzy naganne, ale "serdeczne" i cztery "szacowne", ale bezduszne. "Serdeczne" - bo związane z błądzeniem ciała wskutek emocji serca. "Szacowne" - bo często mogą być widziane jako zalety. Natomiast "bezduszne", ponieważ "zatruwają duszę". Pierwsza grupa obejmuje nieczystość, gniew i łakomstwo, a druga pychę, chciwość, zazdrość i lenistwo. Oczywiście, Bóg odrzuca je wszystkie.

ks. Jan Sawicki, ks. M. Kuczkowski Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości Niewierna żona rybaka św. Ludger Modlitwa do św. Dobrego Łotra Litania do św. Dobrego Łotra Duch Święty głównym sprawcą nowej ewengelizacji Panno łaskawa Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna