Dzwon w Monarze to alarm i dla nas

UDERZYĆ W DZWON

Praktyka walki z narkomanią jest jednak jeszcze w powijakach. Przyczyn tego stanu jest także wiele, choćby na przykład brak lokali, zbyt późne zajęcie się narkomanią, mimo że od kilkunastu lat docierały alarmujące wieści na ten temat. Informował o tym Kościół. Urzędowo był to jednak wówczas temat "tabu".

Ważną rolę w walce i zapobieganiu narkomanii spełniają powstające tu i ówdzie parafialne ośrodki konsułtacyjno-rehabilitacyjne. Znaczenie mają także ustawy sejmowe. Znakomitą rolę spełnia wspomniany już MONAR. Monar - znaczy nadzieja, jak to ktoś określił. Jedna z pacjentek leczących się w tego typu ośrodku tak scharakteryzowała słowo MONAR:

"M - jak miłość,
O - jak opętanie,
N - jak natchnienie, A
R - jak radość, rozum, może raj"...

Trzeba podkreślić, iż ośrodki Monaru chyba celnie trafiają w psychikę narkomanów i są skuteczne, skoro twarde i bezwzględne metody tej instytucji wyraźnie akceptują pacjenci. Oto typowa wypowiedź: "Najlepszy sposób na narkomana to skrajna bezwzględność. Dopiero wtedy, gdy bezradny i osaczony znajdzie się w matni, przyjdzie mu do głowy, że to chyba jednak ćpanie wpędziło go w taki stan". Inna wypowiedź podsuwa niejako źródło powodzenia terapii: "Nie sadzi się kwiatów na gnoju. Miłość wymaga normalnej, zdrowej struktury psychicznej, ta zaś u narkomana jest w stanie rozpaczliwym" (por. "Kultura", 11 IX 1985).

A zatem wyłania się zasadniczy problem. Jest nim uzdrowienie psychiki narkomana. Ma to także pierwszorzędne znaczenie w profilaktyce.

Jest to niewątpliwie dziedzina wielu specjalności, a wśród nich niezmiernie ważna rola religii. Podkreśla to wielu autorów, między innymi świetny znawca psychiki ludzkiej Wiktor Franki. Ważność religii w walce z narkomanią wynika także z faktu, iż według badań ponad 52% narkomanów to ludzie wierzący i praktykujący. Procent zaś uznających autorytet Boga i chrześcijańskich norm moralnych jest zapewne jeszcze większy. Każdy, kto miał kontakt z narkomanami, mógł się przekonać, że bardzo często religia jest dla nich czymś ważnym w życiu. Rola religii jest więc w tej kwestii niezaprzeczalna, tym bardziej że wielu badaczy problemu narkomanii wyraźnie opowiada się za uznaniem, jako pierwszoplanowych, nie społecznych przyczyn tego zjawiska, lecz przyczyn tkwiących w samym wnętrzu człowieka.

Papież Jan Paweł II w przemówieniu do młodzieży z Ośrodka Pomocy dla Narkomanów mówił: "Pierwszą przyczyną tego stanu rzeczy jest brak jasnej i przekonywającej motywacji życia. Rzeczywiście brak punktów odniesienia, pustka wartości, przekonanie, że nic nie ma sensu i dlatego nie warto żyć, tragiczne poczucie, że jest się nieznanym tułaczem w absurdalnym świecie - to wszystko popycha niektórych ludzi do tragicznej ucieczki w narkomanię" (Patologia społeczna wśród młodzieży, Kraków 1985, s.46).

Wszystko to każe otworzyć młodemu człowiekowi całe bogactwo wiary, zakotwiczyć go w Chrystusie szukającym przecież zagubionych i zrozpaczonych. Wszelkie nasze działania na rzecz zwalczania narkomanii tak w parafiach, na salach katechetycznych, jak w rodzinach, wreszcie w ośrodkach rehabilitacyjnych, nie mogą być pozbawione odniesienia do Chrystusa: Drogi, Prawdy i Życia. Cała chrześcijańska motywacja etyczna jest w stanie wyzwolić człowieka z poczucia samotności i zagubienia. Religia, jak nic innego, może dać poczucie przyjaźni, miłości i świadczenia dobra. Tylko wtedy, jak powiada Jan Paweł II, człowiek może uratować się, jeżeli przyjmie życie i jego sens w perspektywie wieczności.

Słowem, w walce z narkomanią, trzeba uderzyć w dzwon wzywający do ukazania człowiekowi prawdziwej WARTOŚCI ŻYCIA. Poza czynnikami psycho i socjoteraupe- tycznymi konieczne staje się uwzględnienie czynnika religijnego, który doprowadzi do wewnętrznego aktu nawrócenia jako warunku wyzwolenia się z nałogu narkomanii. Tu - pisze bp Edward Materski - "szczególnie ważne zadanie przypada katechezie, której celem jest przecież także ukształtowanie sumienia młodego człowieka, aby w Osobie Jezusa Chrystusa spotkał Boga i Przyjaciela niosącego ludziom radość i wyzwolenie" (por. Katecheza wobec zjawiska narkomanii).

Ks. Stanisław Knap

Wasze komentarze:

eMKa: 18.05.2009, 10:23  zgadzam się ... ciekawie, przejrzyście napisane ... zrozumiałe dla przeciętnego czytelnika. Mam 18 lat. Ciekawi mnie, jakie są przykładowe sekty (chodzi mi o konkretne ich nazwy).  Luki: 16.05.2009, 18:05  Bardzo dobra i przejrzysta praca

(1)

Autor Treść

Nowości św. Hilary z Poitiers Modlitwa do św. Hilarego z Poitiers Litania do św. Hilarego z Poitiers bł. Weronika Nagroni Modlitwa do bł. Weroniki Nagroni Modlitwa do św. Remigiusza

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna