Dzwon w Monarze to alarm i dla nas

UDERZYĆ W DZWON

Praktyka walki z narkomanią jest jednak jeszcze w powijakach. Przyczyn tego stanu jest także wiele, choćby na przykład brak lokali, zbyt późne zajęcie się narkomanią, mimo że od kilkunastu lat docierały alarmujące wieści na ten temat. Informował o tym Kościół. Urzędowo był to jednak wówczas temat "tabu".

Ważną rolę w walce i zapobieganiu narkomanii spełniają powstające tu i ówdzie parafialne ośrodki konsułtacyjno-rehabilitacyjne. Znaczenie mają także ustawy sejmowe. Znakomitą rolę spełnia wspomniany już MONAR. Monar - znaczy nadzieja, jak to ktoś określił. Jedna z pacjentek leczących się w tego typu ośrodku tak scharakteryzowała słowo MONAR:

"M - jak miłość,
O - jak opętanie,
N - jak natchnienie, A
R - jak radość, rozum, może raj"...

Trzeba podkreślić, iż ośrodki Monaru chyba celnie trafiają w psychikę narkomanów i są skuteczne, skoro twarde i bezwzględne metody tej instytucji wyraźnie akceptują pacjenci. Oto typowa wypowiedź: "Najlepszy sposób na narkomana to skrajna bezwzględność. Dopiero wtedy, gdy bezradny i osaczony znajdzie się w matni, przyjdzie mu do głowy, że to chyba jednak ćpanie wpędziło go w taki stan". Inna wypowiedź podsuwa niejako źródło powodzenia terapii: "Nie sadzi się kwiatów na gnoju. Miłość wymaga normalnej, zdrowej struktury psychicznej, ta zaś u narkomana jest w stanie rozpaczliwym" (por. "Kultura", 11 IX 1985).

A zatem wyłania się zasadniczy problem. Jest nim uzdrowienie psychiki narkomana. Ma to także pierwszorzędne znaczenie w profilaktyce.

Jest to niewątpliwie dziedzina wielu specjalności, a wśród nich niezmiernie ważna rola religii. Podkreśla to wielu autorów, między innymi świetny znawca psychiki ludzkiej Wiktor Franki. Ważność religii w walce z narkomanią wynika także z faktu, iż według badań ponad 52% narkomanów to ludzie wierzący i praktykujący. Procent zaś uznających autorytet Boga i chrześcijańskich norm moralnych jest zapewne jeszcze większy. Każdy, kto miał kontakt z narkomanami, mógł się przekonać, że bardzo często religia jest dla nich czymś ważnym w życiu. Rola religii jest więc w tej kwestii niezaprzeczalna, tym bardziej że wielu badaczy problemu narkomanii wyraźnie opowiada się za uznaniem, jako pierwszoplanowych, nie społecznych przyczyn tego zjawiska, lecz przyczyn tkwiących w samym wnętrzu człowieka.

Papież Jan Paweł II w przemówieniu do młodzieży z Ośrodka Pomocy dla Narkomanów mówił: "Pierwszą przyczyną tego stanu rzeczy jest brak jasnej i przekonywającej motywacji życia. Rzeczywiście brak punktów odniesienia, pustka wartości, przekonanie, że nic nie ma sensu i dlatego nie warto żyć, tragiczne poczucie, że jest się nieznanym tułaczem w absurdalnym świecie - to wszystko popycha niektórych ludzi do tragicznej ucieczki w narkomanię" (Patologia społeczna wśród młodzieży, Kraków 1985, s.46).

Wszystko to każe otworzyć młodemu człowiekowi całe bogactwo wiary, zakotwiczyć go w Chrystusie szukającym przecież zagubionych i zrozpaczonych. Wszelkie nasze działania na rzecz zwalczania narkomanii tak w parafiach, na salach katechetycznych, jak w rodzinach, wreszcie w ośrodkach rehabilitacyjnych, nie mogą być pozbawione odniesienia do Chrystusa: Drogi, Prawdy i Życia. Cała chrześcijańska motywacja etyczna jest w stanie wyzwolić człowieka z poczucia samotności i zagubienia. Religia, jak nic innego, może dać poczucie przyjaźni, miłości i świadczenia dobra. Tylko wtedy, jak powiada Jan Paweł II, człowiek może uratować się, jeżeli przyjmie życie i jego sens w perspektywie wieczności.

Słowem, w walce z narkomanią, trzeba uderzyć w dzwon wzywający do ukazania człowiekowi prawdziwej WARTOŚCI ŻYCIA. Poza czynnikami psycho i socjoteraupe- tycznymi konieczne staje się uwzględnienie czynnika religijnego, który doprowadzi do wewnętrznego aktu nawrócenia jako warunku wyzwolenia się z nałogu narkomanii. Tu - pisze bp Edward Materski - "szczególnie ważne zadanie przypada katechezie, której celem jest przecież także ukształtowanie sumienia młodego człowieka, aby w Osobie Jezusa Chrystusa spotkał Boga i Przyjaciela niosącego ludziom radość i wyzwolenie" (por. Katecheza wobec zjawiska narkomanii).

Ks. Stanisław Knap

Wasze komentarze:

eMKa: 18.05.2009, 10:23  zgadzam się ... ciekawie, przejrzyście napisane ... zrozumiałe dla przeciętnego czytelnika. Mam 18 lat. Ciekawi mnie, jakie są przykładowe sekty (chodzi mi o konkretne ich nazwy).  Luki: 16.05.2009, 18:05  Bardzo dobra i przejrzysta praca

(1)

Autor Treść

Nowości Nowenna przed świętem św. Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała - dzień 3 Modlitwa do św. Ojca Pio Św. Ojciec Pio Modlitwa do bł. Józefa Stanka Modlitwa do św. Linusa Modlitwa do św. Konstancjusz

Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna