Tęsknota do nieba

Kogo nie zainteresuje treść ulubionej pieśni tak skwapliwie poszukiwanej przez naszego Świętego?

Jest mało znana. Autorem tekstu, a może i kompozytorem melodii był Francuz Janin. Na język polski słowa pieśni przełożyła poetka Wanda Łakowiczówna. Pieśń liczy sześć strof i wyraża tęsknotę do spotkania się z Matką Bożą w niebie. Oto jej fragment:

"Wkrótce już ujrzę Ją
W ojczyzny mej błękicie,
Mą radość, miłość, życie -
Maryję, Matkę mą!"

Po każdej strofie powtarza się refren: "W niebie, w niebie, w niebie wkrótce już ujrzę Ją!"

Wytęsknione niebo i spotkanie z Matką Bożą o. Maksymilian Kolbe osiągnął 14 sierpnia 1941 r., w przeddzień uroczystości Wniebowzięcia NMP. Ciało spalono w obozowym krematorium, a popioły rozsypano po polach. Szczególny to znak, by go nie zauważyć, zwłaszcza w świetle niektórych wypowiedzi i zapisanych słów św. Maksymiliana. W notatniku (1916) po odprawionych rekolekcjach zapisał: "Dążyć do najwyższego stopnia doskonałości, bo jak umrzesz, tak zostaniesz na całą wieczność, a umrzesz wkrótce, kiedy się nie będziesz spodziewał i pójdziesz na drugi świat sam i nagi". W dniu po prymicjach (1918) odprawił Mszę świętą o łaskę męczeństwa. W liście do misjonarzy (1933) napisał: "Powtarzajmy Niepokalanej, że jesteśmy dla Niej gotowi na wszystko, wszelkie prace, cierpienia, upokorzenia, śmierć z głodu... Dzieci najdroższe, w ciężkościach, ciemnościach, słabościach, zniechęceniach pamiętajmy, że niebo, niebo się zbliża. Co dzień o cały dzień bliżej. Więc odwagi". Raz zwierzył się: "Chciałbym być starty na proch dla Niepokalanej. A ten proch niech wiatr rozniesie na wszystkie strony tak, by z niego nic nie pozostało". W poufnej rozmowie ze współbraćmi (1937) podzielił się swoją tajemnicą, którą nosił w sercu: "Jestem bardzo szczęśliwy i pełen radości, a to dlatego, że mam, i to z całą pewnością, niebo zapewnione". Kiedy w roku 1936 opuszczał Japonię, z drogi napisał do pozostałych tam misjonarzy: "Gdy już okręt unosił mnie coraz dalej od wybrzeża, pomyślałem sobie: a może rzeczywiście widzę Was po raz ostatni na tej ziemi i... coś się zakręciło w oczach. Ale to wszystko dla Niepokalanej. Zresztą w niebie dopiero będzie prawdziwy Niepokalanów".

"Wkrótce już ujrzę Ją,
Uklęknę przy Jej tronie,
A blaski Jej korony
Rozzłocą też skroń mą
W niebie, w niebie, w niebie..."