Dwa sposoby wyrażania się

To wyrażenie siebie przez nowe kształty jedności harmonijnie zróżnicowanej wewnętrznie stanowi cenną dyspozycję psychiki człowieka. Jednak wysiłkiem i reakcją twórczą wyraża siebie tylko wtedy, gdy ku światu zwraca się z całą swą życzliwością, gdy pragnie go rozwijać, gdy w miejszym lub większym stopniu miłuje go. Właśnie tą swoją dobrą, twórczą wolę wtedy wyraża.

Gdy ginie życzliwość i upodobanie, gdy pojawia się negacja, złość i nienawiść, wtedy sytuacja zmienia się całkowicie. Nie chcemy, by to, co nam nie odpowiada, było, istniało i działało na nas; staramy się to usunąć z zasięgu naszego spostrzegania. Zło, które polega na niszczeniu wartości, przybiera tu najbardziej jaskrawą postać: człowiek zaczyna niszczyć poszczególne fragmenty świata i rozkładać je dla wyrażenia swej osobistej negacji. W ten odmienny sposób ujawnia on światu swoje "ja" wewnętrzne. Jakże jednak smutny i żałosny staje się ten obraz: krzywda ludzka, ból i zniszczenie. Zjawiska te w życiu młodzieży występują nierzadko: dokuczanie słabszym, demonstrowanie swej siły, dręczenie zwierzą.

Abyśmy mogli uzmysłowić sobie, czym są takie reakcje w odniesieniu do pełnej, prawidłowej natury człowieka, zacytujmy fragment pracy znanego naukowca polskiego zajmującego się przez wiele lat psychologią zwierząt 1). "Już trzyletnie dziecko wykazuje początki poczucia sprawiedliwości (obrona słabszych), moralności i altruizmu, co jest zupełnie obce szympansowi... Większość kolekcjonowanych przedmiotów dziecko używa do zabaw konstruktywnych, w czym szympans stoi o wiele niżej. Dziecko robi z piasku babki, ogród, zakopuje w piasku zabawki, Joni przesypuje piasek z ręki do ręki, wysypuje go z naczyń i ryje dołki. Z patyczków dziecko układa różne figury, szympans tylko je zbiera. Czynności naśladowania ruchów u dziecka są najbardziej efektywne w działalności konstruktywnej, u Joni w destrukcji. Joni lepiej wyjmuje gwoździe niż je wbija, zrzuca trapez z kółek niż go wkłada, otwiera kłódkę niż ją zamyka, rozwiązuje węzły niż zawiązuje..."

Właśnie o to chodzi! Myślenie i działanie konstruktywne jest właściwością człowieka, bezpośrednio wynikającą ze struktury jego najwyższych czynności psychicznych: jednoczenie i ujmowanie całości. Strzec tej właściwości i ją rozwijać jest podstawowym jego obowiązkiem, osobistym i społecznym - istotnym sposobem odróżnienia się od małpy. A postulat taki do praktycznego zrealizowania wcale nie jest łatwy. Znany fotografik przyrody Włodzimierz Puchalski, którego zdjęcia zwierząt zachwycały nas przez wiele lat, w swych wędrówkach po kraju napotykał wielokrotnie objawy zadziwiającego zdziczenia dzieci pasących bydło, zupełny brak dostrzegania i poszanowania konstruktywnej treści życia w otaczającym świecie, zrozumienia jego wymowy. W jednej ze swych wypowiedzi wspomina o konkretnych faktach tak "niewinnej zabawy", jak palenie gniazda z pisklętami świstunki, nawlekanie małych żyjących gawronów na drut, wypalenie pisklętom oczu, wyłupywanie gwoździem oczu żabom. Tak wyrażali siebie, swą siłę, w otaczającym świecie...

Co myślisz o tym wszystkim? Czy nie dostrzegasz związku tych dwóch ścieżek rozwojowych ludzkiego życia z treścią przykazań Bożych? Czy po to Bóg stworzył człowieka jako istotę rozumną, wrażliwą na piękno, dobro, sprawiedliwość i ład obiektywny, by cofał się on na poziom świadomości zwierzęcej? By zamiast kochać i rozwijać, burzył i niszczył? Czy po to dał Bóg człowiekowi wolność wyboru swej życiowej ścieżki, by tylko zawsze szukał siebie i służył sobie...?

Lech Stankiewicz Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Korneliusz Modlitwa do św. Korneliusza św. Cyprian z Kartaginy Modlitwa do św. Cypriana Modlitwa do św. męczenników Korneliusza i Cypriana Czy człowiek nie wierzący ma szansę na zbawienie? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna