Jak uniknąć kłótni z dzieckiem?

Nawet najbardziej spokojna i opanowana mama daje się wciągnąć w kłótnię ze swoim dzieckiem. Czy kłótni można w ogóle uniknąć?

Nawet najgrzeczniejszemu dziecku zdarzy się mocno zdenerwować mamę. W końcu maluchy przestają być uległymi niemowlętami, mają swoją wolę, nieustannie sprawdzają reguły obowiązujące w rodzinie i testują cierpliwość rodziców. Czasem wydaje ci się, że na każdym kroku podważają twój autorytet i prowokują konflikty. Zaobserwuj, w jakich sytuacjach dochodzi najczęściej do konfliktów w twoim domu. Założę się, że będą to na pewno ranne wyjścia dzieci do przedszkola albo do szkoły, jedzenie posiłków, porządek w pokoju, wieczorne pójście spać. Czy nie ogarnia cię zniechęcenie, bo krzykiem i karą nic nie osiągnęłaś, a poza tym dość już masz tych samych dyskusji i nerwów. Jak więc pomóc sobie i dziecku, by uniknąć kłótni, a jednocześnie nie uciec od problemu?

Kącik uspokojenia

Często już w momencie rozpoczęcia konfliktu dziecko jest tak rozdrażnione, że w ogóle nie ma mowy o normalnej rozmowie. Jeżeli i my damy się ponieść emocjom, następuje walka o panowanie. W czasie takiej walki wszystkie chwyty są dozwolone i wszyscy cierpią. Dziecko nie panując nad sobą jeszcze pogarsza sytuację, a rodzic zaczyna je upokarzać, zawstydzać, poniżać i zadawać ból. Aby do tego nie doszło należy się uspokoić, bo tylko człowiek spokojny może w sposób logiczny zabrać się do rozwiązania problemu. Dziecko w kłótni w ogóle nie ma zamiaru czegokolwiek rozwiązywać, ono chce po prostu postawić na swoim. Zanim więc zaczniesz stosować okres uspokojenia, porozmawiaj z dzieckiem. Wytłumacz mu, że w rozwiązywaniu konfliktu bardzo może pomóc odczekanie, aż wszyscy się uspokoją. Ułóż z dzieckiem plan, tłumacząc, że albo ty albo ono będzie musiało udać się do swojego pokoju. Celem takiej przerwy nie jest ukaranie go, wręcz przeciwnie, chodzi o to, aby dziecko poczuło się lepiej: może pobawić się, poczytać, a nawet włączyć telewizor. Naucz je, że może wrócić z miejsca uspokojenia, kiedy poczuje, że znów jest w stanie odnosić się do innych z szacunkiem i jest gotowe znaleźć rozwiązanie problemu. Niektórzy rodzice mogą być zaniepokojeni, że zamiast kary dziecko spotyka nagroda w formie poprawy samopoczucia. Rzeczywiście, byłoby tak, jeśli po okresie uspokojenia nie nastąpiłaby próba rozwiązania problemu.

Uczenie się

Może zdarzyła się wam sytuacja, kiedy wydając polecenie np. uprzątnięcia pokoju, zastaliście w nim nadal bałagan. A wasze dziecko twierdziło: "Przecież posprzątałem". Okazuje się, że każdy z was miał co innego na myśli; ty wyobrażałeś sobie czysty dywan i zabawki poukładane na półkach, a twoje dziecko posprzątało tak, że można było przejść przez pokój nie potykając się o nic. Dorośli często oczekują od dzieci sprostania zadaniom, do których nie zostały uprzednio przygotowane - będą sprzątać w pokoju, ale nie nauczyli ich jak to robić. Poświęcenie czasu na uczenie może wyeliminować nieporozumienia. Uczenie oznacza bardzo konkretne określenie warunków i oczekiwań.

Współpraca i konsekwencje

Czy twoje poranki nie wyglądają w ten sposób, że miotasz się po domu krzycząc wciąż to samo: "Wstań wreszcie! Wołam cię ostatni raz! Gdzie twoje rajstopy, skąd mam wiedzieć, gdzie położyłaś książki. Uważaj, mleko wystygnie, nie polej się. Za chwilę spóźnisz się na autobus. Ostatni raz odwożę cię samochodem. Scena powtarza się, bo dziecko wie, że groźba mamy nie zostanie zrealizowana. Nie nauczy się odpowiedzialności, gdyż matka bierze na siebie całą odpowiedzialność, kiedy nieustannie przypomina mu, co ma robić. Powinna przestać się wtrącać i pozwolić mu doświadczyć konsekwencji spóźniania się. Można uniknąć porannych kłótni, próbując z dziećmi rozwiązać ten problem wspólnie. One chętniej przestrzegają reguł ustalonych wspólnie. Rozwiązaniem może być stworzenie schematu postępowania co wieczór: przygotowywanie ubrania na następny dzień i chowanie książek i zeszytów do torby. Należy też umówić się, że konsekwencję spóźnienia się dziecko bierze na siebie. Dziecko, po okresie udanej współpracy, będzie chciało cię wypróbować i specjalnie spóźni się. Będzie się wdawać w kłótnie, próbując zmusić, abyś mu uległa. Ale jeśli będziesz stanowcza dziecko upewni się, że to nie żarty.

Wybór

Dzieci często reagują pozytywnie na możliwość wyboru. Kiedy daje się dziecku wybór, obie możliwości muszą być akceptowane przez dorosłego. Kiedy spytasz dziecko: "Czy chcesz iść do łóżka?", odpowiedź będzie negatywna. Ale możesz w tej sytuacji zapytać: "Chcesz pi- żamkę niebieską czy żółtą?" i dziecko wybierając jedną z nich najpewniej zacznie ją ubierać i wskoczy do łóżka samo. Kiedyś nocując u koleżanki byłam świadkiem rannej kłótni między nią a jej córką. Ania wrzeszczała i za nic nie chciała założyć na siebie niczego, a miała iść do przedszkola. Jej mama stała nad nią i ani prośbą, ani groźbą nic nie mogła zdziałać. Wtedy przypomniałam sobie metodę wyboru i postanowiłam ją wypróbować: "Aniu, wybierasz rajstopy gładkie czy we wzorki?". Ania natychmiast przestała płakać i wyjęła z szuflady rajstopy: "Te podobają mi się najbardziej". I spokojnie ubrała się.

Unikanie kłótni jest dobre dla wszystkich, budujemy wzajemne relacje oparte na miłości i szacunku, ale to nie znaczy, że pobłażamy i ustępujemy dziecku. Uczymy je odpowiedzialności i współpracy.

NATALIA BUDZYŃSKA Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna