Dziecko ma problem z samodzielnym zasypianiem

Szkoda tylko, że dzieci nie czytają poradników - wiedziałyby, jak sobie ułożyć dzień i noc, aby rodzice byli zadowoleni. Sama pamiętam, że będąc w poprzedniej ciąży studiowałam w pewnej książce wykres, który pokazywał, kiedy śpi noworodek i jak później przesuwają mu się te godziny snu, aż w końcu przesypia całą noc i jeszcze z dwugodzinną drzemką w ciągu dnia! O naiwne marzenia! Nina nie bardzo pasowała do wykresu, szczególnie jeśli chodzi o godziny dzienne. Na szczęście w nocy przepisowo wydłużała sobie godziny snu, a kiedy mogłam przespać 5 godzin, był to dla mnie szczyt szczęścia. Niestety, są dzieci, które od samego początku mają kłopoty z odróżnianiem dnia od nocy. Nie wiadomo, dlaczego tak jest i nie wiadomo, jak temu zaradzić.

Sposób doktora Spocka

Często niemowlę cierpiące na kolkę przyzwyczaja się do wieczorno-nocnych kołysań na rękach, czasem przyzwyczaja się też do noszenia w czasie choroby. Potem, gdy jest już wszystko w porządku, okazuje się, że nie może już bez tych ułatwień zasnąć. Według Spocka, gdy rodzice nie mają wątpliwości, że dla ich dobra i dla dobra dziecka należy to przyzwyczajenie zmienić, trzeba ustalić reguły, kiedy dziecko ma spać. Rodzice muszą być przekonani, że dziecko nie będzie płakało bez końca, jeśli czule się z nim pożegnają i wyjdą z pokoju. Maluch popłacze pierwszego wieczoru pół godziny, drugiego krócej, a po tygodniu zaśnie bez problemu.

Potrzebna jest tu żelazna konsekwencja, bo jeśli raz się ustąpi, drugą noc malec może przepłakać do rana. Podobnie jest z dziećmi, które budzą się w nocy i domagają noszenia. Jeśli oczywiście ich płacz nie jest spowodowany chorobą, co trzeba sprawdzić, to dr Spock zaleca postępować tak, jak w przypadku uchylania się od spania. Główna zasada jest taka: kiedy ułożymy dziecko do snu, wychodzimy z pokoju i wracamy tam dopiero rano.

Znam mamy o twardym charakterze, które rzeczywiście w ten sposób odniosły sukces. Oczywiście zapewniały swe dzieci o miłości, o tym, że są w pokoju obok i że wcale ich nie opuszczają. Mam trochę inne zdanie na ten temat: Kiedy niemowlę płacze, rzeczywiście potrzebuje obecności jednego z rodziców. Może nie potrzeba go od razu nosić czy brać do swego łóżka, może wystarczy usiąść przy łóżeczku i potrzymać maluszka za rączkę, ale jeśli budzi się kilka razy w nocy, nie ma nic złego w przytuleniu go. Lepiej jednak unikać zapalania światła, noszenia czy wkładania do wózka i karmienia (jeśli już zaprzestaliśmy karmienia w nocy).

Dwulatki tylko z mamą

Takie zachowania zdarzają się zwłaszcza po dłuższej nieobecności matki. Wtedy najlepiej, żeby jak najwięcej przebywała z dzieckiem. Nawet, jeśli będzie chciała gdzieś wyjść, niech zabierze je ze sobą: na zakupy, do kawiarni, do znajomych. Dobrze jest też uświadomić dziecku jego lęk, powiedzieć mu ze zrozumieniem: "Wiem, że się boisz, że wyjdę i długo mnie nie będzie. Ale ja nigdzie nie wyjeżdżam i nawet, jak chwilę mnie nie ma w domu, to pamiętaj, że zawsze wrócę".

Z moją córką mówiłyśmy sobie (i tak jest to dzisiaj): "Nigdy cię nie opuszczę". Dobrze wiedziała, że kiedy tylko wychodziłam z domu, to było to aktualne: nie opuszczałam jej, zawsze wracałam, a ona wtedy mówiła mi: "Dziękuję ci, że już jesteś".

Wracając do problemów ze spaniem: nie wolno okazywać gniewu, bo to tylko wzmaga niepokój malca. Trzeba być za to stanowczym, co będzie sygnałem dla dziecka, że nie ma się czego obawiać. Jeśli rodzicom brakuje zdecydowania, to jest to zachęta, aby spróbować ominąć reguły panujące w domu. Poza tym dziecko widząc, że mama z tatą zastanawiają się, czy zostawić je w łóżeczku, czy być przy nim, może zacząć domyślać się jakiegoś realnego niebezpieczeństwa. Ci rodzice, którzy mają więcej niż jedno dziecko, zauważyli zapewne, że problem lęku przed rozłąką jest mniejszy. Rodzeństwo oprócz mamy, która jest z nim na co dzień, ma jeszcze siebie, a to zapewnia mu poczucie bezpieczeństwa.

Telewizja wieczorem

Sama pamiętam, że byłam jedną z nielicznych w klasie, którym rodzice nie pozwalali oglądać filmów po dzienniku i strasznie cierpiałam, kiedy w szkole dzieciaki opowiadały sobie kolejne odcinki "Pogody dla bogaczy". Byłam wściekła na mamę i tatę, ale teraz przyznaję im rację. Byli zdecydowani i konsekwentni, i na szczęście chyba nie należeli do tych rodziców, którym robi się nieswojo, kiedy muszą odmówić prośbie dziecka, nawet jeśli wiedzą, że ich postępowanie jest słuszne. Dzieci powinny wiedzieć, że codziennie chodzą spać o tej samej porze. Mogą być jakieś wyjątki, ale wtedy warto powiedzieć o tym wcześniej, a nie ustępować dlatego, że ma się dość nagabywań - dotyczy to szczególnie tych malców, którzy zawsze buntują się przeciwko temu, że mają pójść do łóżka o wyznaczonej godzinie.

Są rodziny, w których dzieci chodzą spać o tej godzinie, o której chcą - kładą się wtedy, kiedy same "padną". Trzeba jednak pamiętać, że powinno nam chodzić o to, aby dziecko rzeczywiście wypoczęło, a wtedy to my powinniśmy decydować o porze pójścia malucha do łóżka.

Nocne strachy

Dzieci boją się ciemności, bo boją się koszmarnych snów. Pamiętajmy o tym, żeby nie dawać i nie czytać dzieciom groźnych książek i nie pozwalać oglądać w telewizji programów nafaszerowanych agresją i strachami. Czasem nawet niewinne Muminki mogą wywołać lęk (np. u mojej córki).

Zapracowany tata, będący cały dzień poza domem, może dopiero wieczorem znaleźć czas na zabawę ze swoimi dziećmi. Jeśli są to wspólne wygłupy, mocowanie się i szaleństwa, co oczywiście bardzo się maluchom podoba, trzeba pamiętać, że może to je zbyt pobudzić, a tymczasem przed snem potrzebują one raczej wyciszenia. Warto zastanowić się, czy nie lepiej położyć się obok dziecka w jego sypialni, poczytać mu czy po prostu pogadać. Jeśli lęk przed ciemnością jest silny, można zgodzić się na pozostawienie zapalonej małej lampki. Zdarza się, że malec, któremu śni się coś strasznego, nie potrafi się sam wybudzić: ma otwarte oczy, płacze lub krzyczy, ale wciąż jest we śnie. Najlepiej wziąć go do jasno oświetlonego pokoju i mówić do niego spokojnym głosem, dopóki się rzeczywiście nie obudzi i nie uspokoi.

W każdym razie rodzice powinni pamiętać, że dziecko przeżywa swój lęk w sposób autentyczny i że przy odrobinie pomysłowości i cierpliwości można te lęki rozproszyć.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 7 Modlitwa do św. Hiacynta z Rzymu Modlitwa do św. Prota z Rzymu Modlitwa do św. Adelfa Modlitwa do bł. Franciszka Jana Bonifacio Moja ucieczka z 82 piętra World Trade Center

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna