Biegunka - często i rzadko
Biegunka to stan, kiedy pacjent oddaje luźne stolce częściej niż trzy razy dziennie, czyli, żartobliwie mówiąc, gdy stolce są rzadkie i częste. Mechanizm, który prowadzi do biegunki, może być dwojaki. Albo jest to upośledzenie wchłaniania w jelicie (cienkim lub grubym), albo zwiększone wydalanie wody i elektrolitów. Z upośledzonym wchłanianiem mamy do czynienia w kilku sytuacjach, np. gdy jelito z jakiegoś powodu jest krótsze m.in. po operacji), gdy kosmki jelitowe wyścielające jelito od wewnątrz są uszkodzone (tak dzieje się w niektórych przewlekłych chorobach), gdy pasaż przez jelito jest przywieszony, gdy z powodu obecności w jelicie substancji osmotycznie czynnych przyciągają one płyny do światła jelita. Zdarza się, że wirusy, bakterie czy toksyny w jelitach pobudzają mediatory procesów zapalnych, co skutkuje zwiększonym wydzielaniem wody i elektrolitów. Tak dzieje się często w ostrych biegunkach infekcyjnych. Właśnie latem najczęściej mamy do czynienia z biegunką ostrą, spowodowaną infekcją, zwykle po spożyciu nieświeżego pokarmu lub po owocach ułatwiających wypróżnienie (śliwki, brzoskwinie). Drugą przyczyną jest działanie niepożądane leków: tych na tarczycę, antyarytmicznych, stosowanych w chorobach serca i płuc, a przede wszystkim - antybiotyków. Przyczyną ostrej biegunki bywa także nadużywanie lub nie prawidłowe stosowanie leków przeczyszczających. Może się ona pojawić także jako reakcja na stres. Biegunki przewlekle też mogą być spowodowane zapaleniem. Przykładem są nieswoiste zapalenia jelit (wrzodziejące zapalenie jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna), przebiegające z zaostrzeniami i okresami remisji. Biegunka tłuszczowa występuje u osób z zaburzeniami trawienia, w chorobach trzustki. U pacjentów z nowotworem jelita często występują biegunki i zaparcia na zmianę. Biegunka może być jednym z objawów innych chorób przewlekłych, np. nadczynności tarczycy. Zdarza się także z powodu obecności pasożytów w przewodzie pokarmowym. Przyczyn może być jeszcze wiele. Biegunkę nazywamy ostrą, gdy trwa do 14 dni, przewlekłą - ponad cztery tygodnie. W każdym przypadku należy zastanowić się nad przyczyną. Bardzo ważna jest informacja o kolorze i zapachu kału, o zawartości w nim śluzu, krwi czy niestrawionego pokarmu. Ważne jest, czy pacjent gorączkuje, czy biegunce towarzyszą bóle, czy zmiana pozycji ciała pomaga, wreszcie - czy po wypróżnieniu samopoczucie jest lepsze, czy powoduje jeszcze większe osłabienie.
W leczeniu biegunki należy przede wszystkim usunąć jej przyczynę. Wymaga to dokładnego wywiadu i badań. Są jednak pewne zalecenia, które dotyczą wszystkich przypadków, ale o tym za tydzień.
Izabela Pakulska Autorka jest lekarzem Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 5 sierpnia 2018
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |