Każdego roku czekam...

Każdego 
roku czekam
na nowy cud święta.

Bo jakże inaczej 
nazwać białą porę,
która nam wieści 
nowinę wprost z Nieba.

Po dolinach rozlega 
się światło łagodne.

To księżyc nocami 
sieje tę srebną poświatę
i niesie aż na szczyty 
odblask szczęścia swego.

Góry cieszą się wespół
z ludźmi dobrej woli.

Ziemia choć w śniegu, 
bo zima w krąg ją ogarnia,
ogrzaną miłością 
nadchodzącego Boga.

Drogi ciemne i zgubne 
wyprostowane zostają,
zalane blaskiem gwiazd 
i ustrojone śpiewami.

Stąpać po nich 
możemy bezpiecznie i lekko.

A z gwiazd owych 
ta jedna zawisa 
nad miejscem,
wybranym spośród 
innych,
ochrzczonym 
- Betlejem.

ks. Janusz A. Kobierski