Dwaj synowie wobec rozkazu ojca (Mt 21,28-32)

Bezpośrednim wstępem do przypowieści jest polemika w sprawie władzy. Na pytanie o nią, postawione przez czynniki kierownicze, Jezus odpowiada z kolei pytaniem: Skąd pochodził chrzest Janowy: z nieba czy od ludzi? (Mt 21,25). To pytanie przypierało do muru przeciwników. Woleli więc dać wykrętną odpowiedź: Nie wiemy (w. 27). Jezus zatem też nie dał odpowiedzi na pytanie o władzę, lecz zilustrował przypowieścią proces, jaki się dokonał w Jego przeciwnikach odrzucających Bożą inicjatywę, której narzędziem był Jan.

28 Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: "Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy". 29 Ten odpowiedział: "Idę, panie!", lecz nie poszedł. 30 Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: "Nie chcę". Później jednak opamiętał się i poszedł. 31 Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?" Mówią Mu: "Ten drugi". Wtedy Jezus rzekł do nich: "Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. 32 Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć.

Powyższy tekst wykazuje w rękopisach pewien wariant. Mianowicie czołowe spośród nich różnie podają, pod czyim adresem kieruje się pierwszy rozkaz ojca wraz z odpowiedzią. Nie ma to znaczenia dla wydobycia sensu pouczenia, gdyż rękopisy odpowiednio zmieniają odpowiedź przeciwników na pytanie Jezusa ("pierwszy", a nie "drugi"). Wyżej przytoczony tekst, idący za kodeksem B, lepiej odpowiada sytuacji historycznej podanej w zastosowaniu Jezusowym. Rzeczywiście bowiem najpierw wezwani zostali ci, którzy mieli w ręku klucze poznania (Łk 11,52).

Obraz jest psychologicznie bardzo wyrazisty. Cóż bardziej zwykłego niż rozkaz dany synowi, by pracował u ojca w jego własnej winnicy? Sylwetki obu synów są również wyraziste i zrozumiałe. Starszy - obłudnie uprzejmy, jest w rzeczywistości bezwzględnie uparty w swoim lenistwie. Młodszy zaś - typowe dziecko kapryśne i źle wychowane - ma w gruncie rzeczy dobry charakter. Po chwilowym, może odruchowym, wyskoku nieposłuszeństwa łatwo mu o żal. Po żalu zaś następuje u niego odwrócenie postawy o 180o, a w następstwie jej - konsekwentny czyn.

Upatrywano tu niekiedy czystą alegorię, przenośnię, tłumacząc wszystkie trzy postacie: ojciec - to Bóg, starszy brat "sprawiedliwi", czyli faryzeusze, młodszy - grzesznicy. Nadto zgodnie z tradycją biblijną winnicą miałoby być samo królestwo Boże. Tymczasem druga z powyższych metafor wcale nie jest taka pewna, gdy się zważy, że występujący w kontekście przywódcy ludu nie pokrywali się bynajmniej ze stronnictwem faryzeuszy. Bezpieczniej jest widzieć tu czystą przypowieść, w której ważne jest tylko tertium comparationis, oczywiście biorąc pod uwagę konkret historycznej sytuacji Jezusa. Wówczas główne pouczenie brzmi następująco: podobnie jak dwaj synowie, wezwani przez ojca do pracy, odpowiedzieli w sposób krańcowo różny, a potem zachowali się przeciwnie do swych odpowiedzi, tzn. rzekomo posłuszny nic nie zrobił, a zrazu krnąbrny, po obżałowaniu swego protestu, wypełnił rozkaz, tak (głoszone przez Jezusa, a poprzedzone głosem Jana Chrzciciela) Królestwo Boże spotyka się z oporem rzekomo wiernych Izraelitów, a doznaje przyjęcia ze strony nawróconych grzeszników.

Umieszczenie wyżej nawiasu jest celowe. Słowa w nim zamknięte odnoszą się do dzisiejszego tekstu przypowieści wraz z dołączonym jej zastosowaniem, które przytacza wynik paradoksalny orędzia pokutnego Jana Chrzciciela. Zastosowanie zaś to - nie bez racji - budzi szereg wątpliwości co do tego, czy rzeczywiście stanowiło jedną całość z przypowieścią w ustach Jezusa. Aplikacja bowiem wyraźnie wykracza poza czysty kontrast postaw dwóch synów z przypowieści, gdzie ani słowa o tym, jak zareagował starszy syn na nawrócenie młodszego. Jan Chrzciciel pojawia się tu - rzecz dziwna, bez wzmianki o Jezusie - raczej dlatego, że kontekst poprzedni, kontrowersja w sprawie wartości chrztu Janowego, wymagała wymownej ilustracji. Przypuszcza się więc tu zabieg ostatniego redaktora Mt; on to do przypowieści dla względów wyżej podanych dołączył tu autentyczny logion Jezusowy, który w formie nieco krótszej występuje u Łukasza: cały lud, który Go słuchał, a nawet celnicy przyznawali słuszność Bogu, przyjmując chrzest Janowy. Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego (Łk 7,29n).

Tak ujęta przypowieść mówi nie tyle o przyszłym, ściśle eschatologicznym "wejściu do królestwa" (J. Jeremias), ile o ówczesnej sytuacji dziejowej, którą trafnie ilustruje (C.H. Dodd). Faktycznym nieposłuszeństwem tutaj napiętnowanym są zatem te winy, które zawierają się w Jezusowych siedmiu "biada" pod adresem uczonych w Piśmie i faryzeuszów za obłudne, dla siebie wygodne interpretowanie Bożych nakazów, z pominięciem prawości wobec Boga (por. Mt 23,13-33).

Jakkolwiek sama Jezusowa przypowieść ilustrowała smutną sytuację dziejową, której wynikiem miało być tragiczne: Dopełnijcie i wy miary waszych przodków! (Mt 23,32), niemniej jest ona wciąż aktualnym ostrzeżeniem. Nieśmiertelnym, niestety, niebezpieczeństwem dla duszy religijnej jest syta cnota, która nie potrzebuje - w swoim mniemaniu - ani nawrócenia, ani Zbawcy.

Augustyn Jankowski OSB, Królestwo Boże w przypowieściach, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC Wasze komentarze: marzena aneta: 01.10.2023, 12:03 Dwaj synowie wobec rozkazu ojca( Mt 21,28-32) dziękuję proszę o miłość prawde sprawiedliwość szacunek szczerość szczęśliwość uczciwość ufność wiare na całym świecie dziękuję proszę dla mnie o dobrą spowiedź świętą dobrego domu kupno małego dwa trzy pokoje sześdziesiąt siedemdziesiąt metrów dobrą małego mieszkania sprzedaż tylko niecałe osiemnaście metrów urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża młodego niepalącego pobożnego polaka religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości w zgodzie prawo jazdy samochód dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych wszystko dojrzewa w czasie nic się nie marnuje modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szacunek cuda czyni szczerość cuda czyni szczęśliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń proszę oto dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję (1) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 [ Powrót ]