Opis:
Chyba wszyscy znamy powiedzenie, że cały świat Panu Bogu wspaniale się udał, tylko starość mu się nie udała. Wiek jesieni życia niewątpliwie związany jest z cierpieniem duchowym i fizycznym. Czy jednak musi to być okres goryczy i rozżalenia? Czy starość nie może być piękna?
Nie ośmieliłem się sam odpowiadać na takie pytania. Pytałem o to ludzi starszych. Ich słowa i swoje przemyślenia z tych rozmów spisałem w tej książeczce. I może jeszcze kilka słów o tej starszej pani, której podobizna widnieje na okładce. To siostra Franciszka - westiarka. Gdy fotograf robił jej zdjęcie do książki, miała dziewięćdziesiąt sześć lat. Gdy usłyszała, że będzie to pozycja dla ludzi starszych i chorych, odpowiedziała spokojnie: "A, to nie dla mnie, bo ja jestem zdrowa". A w ogóle to często powtarzała wzdychając: "Co to będzie, jak ja się kiedyś zestarzeję...".
Recenzje książki:
Czy starość może być piękna?
Ksiądz Piotr Pawlukiewicz kolejny raz sięgnął po trudny i delikatny temat. Chciał napisać książkę pomagającą godnie przeżywać starość, a wyszła mu również ciepła i momentami poetycka książka o radości czerpanej z życia w ogóle.
Publikacja "Porozmawiajmy spokojnie o starości" jest owocem długoletnich doświadczeń w pracy duszpasterskiej duchownego, a główne jej przesłanie zasadza się na interpretacji tajemnicy krzyża. Napisana od początku do końca w duchu nauki chrześcijańskiej ma być, jak pisze autor, "próbą odpowiedzi na choćby niektóre pytania, spojrzenia na problemy, a często i dramaty związane ze starością".
Intencją autora było pokazanie "tych lepszych stron" wieku podeszłego, nie zaś proponowanie gotowych rozwiązań na problemy ludzi starszych. Idealnej recepty na starość nie ma i każdy musi przeżyć ją na swój własny, indywidualny sposób. Refleksje na takie tematy, jak opuszczenie, osamotnienie, cierpienie i śmierć, mają pomóc pogodzić się ze starością i zrozumieć jej sens. Wyjaśnienie tej kwestii jest bowiem niezwykle istotne z punktu widzenia adresata tej książki, czyli człowieka wierzącego w podeszłym wieku, nazywanego przez autora "prawdziwym skarbem Kościoła".
Książeczkę tę - bo jest to właściwsze określenie - pod każdym względem dostosowano do oczekiwań ludzi starszych. Jeśli chodzi o kwestie techniczne, warto wspomnieć tu niewielki format i naprawdę duży rozmiar czcionki. Krótkie zdania i prosty styl zachęcają dodatkowo do lektury, która z pewnością nie znuży czytelnika.
W opowiadanych historiach, przytaczanych wypowiedziach, a nawet poezji, każdy znajdzie cząstkę swojego życia. Tyczy się to również ludzi młodych. Dlatego właśnie pozycja ta jest tak warta polecenia i zgodnie z życzeniami autora umożliwi czytelnikowi w sposób bardziej życzliwy i spokojny myśleć o starości.
Sylwia Boguta