Św. Franciszek z Asyżu patron robotników i ubogichJan Bernardone, założyciel trzech zakonów franciszkańskich, urodził się w Asyżu, we Włoszech, w roku 1181. Jego ojciec był bogatym kupcem, sukiennikiem.W domu zwano młodzieńca "Francesco - Francuzik" z racji jego zamiłowania do języka francuskiego; przezwisko to pozostało mu na całe życie, podczas gdy imię chrzestne poszło w zapomnienie. Podczas rocznej niewoli w Perugii (jak rycerz wziął udział w nieudanej wyprawie przeciwko Perugii) i podczas długiej, ciężkiej choroby, św. Franciszek uświadomił sobie swoje powołanie do życia poświęconego służeniu Chrystusowi. Prawdziwe szczęście i swobodę człowieka ujrzał w uniezależnieniu się od świata, naśladowaniu Chrystusa i powrocie do ewangelicznego ubóstwa. Mając dwadzieścia pięć lat porzucił dostatek, rodzinny dom i zaczął żyć jak żebrak. Wydziedziczony przez ojca, odszedł bez grosza, "ażeby poślubić Panią Biedę" i służyć ubogim jako pustelnik pod Asyżem. Jego przykład wkrótce przyciągnął naśladowców. Trzy lata później, w roku 1210 miał już dwunastu towarzyszy, którym dał pierwszą regułę zatwierdzoną ustnie przez papieża Innocentego III. W ten sposób narodził się zakon braci mniejszych, prowadzący działalność kaznodziejską w całych Włoszech, wzywający do wiary i pokuty. Bracia odmówili posiadania jakiejkolwiek własności, nie przyjmowali także żadnych godności kościelnych. Sam św. Franciszek nigdy nie był i nie chciał być kapłanem (pozostał diakonem). Praktyka ewangelicznego ubóstwa i przybliżanie ludziom Chrystusa sprawiły, iż na nowo rozpłomieniło się "serce stygnącego świata", szarpanego bratobójczymi walkami, świata ucisku i chciwości, krwi i żelaza. Wkrótce ruch franciszkański ogarnął całą Europę. W ciągu roku 1219 zakon liczył już ponad pięć tysięcy mnichów. Z pomocą św. Klary św. Franciszek założył drugi zakon, żeński, i trzeci, którego członkami mogli być zarówno zakonnicy, jak ludzie świeccy, mężczyźni i kobiety. Kult Męki Chrystusa pchnął świętego do odbycia podróży do Ziemi Świętej. Wyczerpany olbrzymim trudem apostolskim, cierpiący ból od stygmatów Męki Pańskiej, które otrzymał w roku 1224, na wpół ślepy, św. Franciszek zmarł o zmierzchu 3 października 1226 roku, śpiewając ósmy werset Psalmu 142:
Wyprowadź mnie z więzienia, Kanonizowany w roku 1228 ten "seraficki święty" jest najpopularniejszą postacią wśród bohaterów wiary i wzorem apostolskiego życia. Nawet innowiercy są pod urokiem tej postaci, tak, iż bez przesady wolno powiedzieć, że cały świat czci go jako wysłannika Pana. Św. Franciszek umiał ten świat zwrócić na dobrą drogę i przyprowadzić do jedynego Dawcy szczęścia i pokoju. Ks. Wiesław Al. Niewęgłowski
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |