Czy Pan Bóg nas kocha?

To był pechowy dzień. Zaczęło się od samego rana. Najpierw Weronika nie mogła znaleźć gumki do włosów - tej czerwonej z dużym motylem. Miała zamiar włożyć na siebie czerwoną sukienkę. Ta gumka naprawdę by pasowała. Zresztą dziewczyny w szkole mówiły już nieraz, że ładnie jej w czerwonym. No i gdzie ta gumka się podziała? Oczywiście - Szymon wrzucił ją do pudła z zabawkami! Tego się można było spodziewać. On zawsze coś wymyśli. Tyle nerwów przez niego! Jak już sprząta, to wszystko. Nawet nie patrzy, co.

Potem śniadanie. I kraksa! "Młody" zaczepił obrus guzikiem od koszuli i wszystko poleciało na podłogę... Trzy kubki z mlekiem, trzy talerzyki z kanapkami, no i cukierniczka. Trzy, bo tata zjadł wcześniej i poszedł już do pracy. Mama patrzyła z politowaniem. Bez słowa zbierali kanapki i patrzyli błagalnym wzrokiem. Weronika łyżeczką nagarniała cukier. Całe szczęście, że nic się nie stłukło, ale dzień zaczął się pechowo. Od razu było wiadomo, że coś wisi w powietrzu.

Aha, no tak - z tego wszystkiego zapomniałbym przedstawić bohaterów zdarzeń. Weronika ma już osiem lat. Chodzi do drugiej klasy. W tym roku zostanie przyjęta do Pierwszej Komunii świętej. Jest wysoka - w klasie chyba najwyższa. Ma piękne złote włosy, zwykle uplecione w warkocz. Jest śliczna. Rodzice czasami wołają na nią, Jsia" - robią sobie taki skrót od "Weronisia". Trochę się wtedy złości, ale to tylko z przekory. Jej młodszy brat - Szymon - ma sześć łat. Chodzi do zerówki. Jest drobniutki. Ma zawsze uśmiechniętą twarz, aż oczu nie widać. Przesympatyczny, zresztą sami zobaczycie. W tym roku zaczął chodzić do szkoły muzycznej. Kiedyś będzie wielkim skrzypkiem. W domu mówią na niego "Młody", bo jest najmłodszy. Taki już los...

Ale wróćmy do tego pechowego dnia. Gumka i obrus to jeszcze nie wszystko. Były i inne tragedie. Isia wracała ze szkoły z wielką dziurą na kolanie. To się stało na szkolnej ślizgawce. Raz się tylko potknęła - tak to szło jej dobrze - i po rajtuzach. Co powie mama? Pewnie się zdenerwuje. A do tego jeszcze Szymon z guzem na głowic, bo zachciało mu się ganiać z chłopakami i rzucać śniegiem. Rąbnął w drzewo tak, że aż gwiazdy zobaczył. Tata pięć minut przykładał mu zimny nóż do głowy, żeby nie było śladu.

Po południu jak zwykle: lekcje, trochę zabawy. Jak nigdy zaraz po kolacji bez nawoływania rodziców dzieci zrobiły wieczorną toaletę i po cichutku zamknęły się w swoim pokoju. Isia wdrapała się na górę piętrowego łóżka. "Młody" wiercił się na dole. Wszystko skrzeczało. Nie mógł spać.

- Nic, tylko tak. Mama była smutna. Tata prawie nic nie mówił. Czy się gniewają?

- Nie wiem. Może tak. To był pechowy dzień. Ale śpij już. Zobaczymy, co będzie jutro. Cześć.

- Co ty znowu kombinujesz? - aż usiadła na łóżku i nachyliła się, by zobaczyć zwiniętego w kłębuszek Szymka. - Przecież to niemożliwe!

- O to, że jakby nas nie kochali, to by nas nie było! Ani ciebie, ani mnie! Rozumiesz? I byś nie miał tych swoich samochodów!

- Nic. Chce nam się spać - od razu odpowiedziała Weronika, żeby przypadkiem Szymon nie powiedział nic głupiego. Przecież prawie się popłakał.

- Zapomniałyście nawet powiedzieć nam "dobranoc"? I nie dałyście nam całusów? To wszystko jest podejrzane - uśmiechnęła się mama i wyciągnęła zza pleców jakąś dużą książkę.

- Co to za książka? - zapytał ciekawski, wygramolił się spod kołdry i usiadł na łóżku.

- To jest Biblia dla dzieci. Pomyśleliśmy z tatą, że od dzisiaj będziemy wam czytali po kawałeczku na dobranoc.

- O Panu Bogu! - Isia nie wytrzymała. Przecież chodzi już do drugiej klasy i dla niej takie rzeczy są oczywiste.

Mama włączyła nocną lampkę i dopiero teraz zauważyła załzawione oczy Szymka.

- Nic - odwrócił się do ściany, nakrył kołdrą głowę i rozpłakał się na dobre.

Mama przytuliła "Młodego", a Isia, choć przed chwilą taka bohaterska, też zadrżała:

- Bo wiesz, mamo, boimy się, że nas przestaniecie kochać - wykrztusiła z siebie.

Isia zsunęła się na dół i też przytuliła się do mamy, a ta po chwili otworzyła Biblię i zaczęła czytać:

"Był taki czas (chcę powiedzieć: dawno, bardzo dawno, przed początkiem czasów...), gdy nigdzie nic nie było. Ani nieba, ani ziemi. Nic, zupełna nicość, nieskończona cisza, całkowite ciemności.

Żył tylko Bóg. Słychać było tylko jeden dźwięk: serce Boga, które biło, biło. .. Bóg był jedynym Życiem. Ogromna była miłość w Bogu I tą miłością zapragnął się podzielić. Tak więc Bóg uważnie obserwował otchłań i bezmiar. I powiedział do siebie: Tam, gdzie nie ma nic, stworzę świat".

Mama czytała dalej, jak to Pan Bóg stworzył światło, dzień i noc. Potem jak powstawały niebo i ziemia. I wody. Jak Pan Bóg przyozdobił ziemię różnymi roślinami. I jak zawieszał gwiazdy na niebie. Ijak stworzył wszystkie zwierzęta.

- Czy wiecie, że Pan Bóg nas kocha? I że to wszystko uczynił dla nas? I że wcale nie musiał nas stworzyć?

KS. JERZY ANZEL MIC Tekst pochodzi z Miesiecznika Formacji Różańcowej "Różaniec" nr 2 Wasze komentarze: marzena aneta: 18.01.2023, 16:44 Czy Pan Bóg nas kocha dziękuję Boże jeśli mnie kochasz prosze Cie o dobre katechetki mające wiare i ich mężów i dobrych katechetów mających wiare i ich żony dziękuję Boże jeśli mnie kochasz prosze Cie o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję marzena aneta: 27.10.2022, 19:29 Boże kocham Cię proszę o dobrych katechetów mających wiarę i dobre katechetki mające wiarę dziękuję Boże proszę o miłość uczciwość sprawiedliwość na świecie dziękuję modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to droga którą docieramy do marzeń dziękuję (1) Autor Treść Nowości Nowenna przed Świętem Podwyższenia Krzyża Świętego - dzień 3 bł. Ignacy Kłopotowski Modlitwa do bł. Ignacego Kłopotowskiego Litania do bł. Ignacego Kłopotowskiego Cud za wstawiennictwem ks. Ignacego Kłopotowskiego Modlitwa do św. Melchiora Grodzieckiego Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna