Rose Hawthorne(1851 - 1926)Rose Hawthorne była najmłodszą z trojga dzieci wybitnego pisarza amerykańskiego Nathaniela, znanego i w Polsce z powieści "Dom o siedmiu szczytach" i "Szkarłatna litera".Kiedy jej ojciec, zaprzyjaźniony z ówczesnym prezydentem, został mianowany konsulem w Anglii, Rose wraz z całą rodziną rozpoczęła peregrynacje po Europie, przerwane na parę lat pobytem w Stanach, gdzie Nathaniel umarł w 1864 r. Dwudziestoletnia Rose wyszła za mąż za George'a Parsons Lathropa, literata, redaktora prestiżowych pism. Po stracie jedynego pięcioletniego syna, Rose - z mniejszym jednak powodzeniem niż osoby z jej najbliższego otoczenia - oddała się pisaniu, od czasu do czasu publikując opowiadania i wiersze. Ponadto borykała się z niedostatkami finansowymi, a także chorobą męża, który - według niektórych biografów - popadł w alkoholizm, o czym się jednak głośno nie mówiło. W 1891 r. Rose przyjęła wraz z George'em katolicyzm, co spotkało się z krytycznym komentarzem protestanckich kręgów prasowych i towarzyskich. Po oficjalnej seperacji z mężem życie Rose przybrało zupełnie inny obrót. Ta kobieta "obca sobie" (jak - cytując ją samą - zatytułowała w 1991 r. biografię Rose Hawthorne Patricia Dunlavy Valenti) odnalazła wreszcie cel życia: łączność z Bogiem poprzez służbę najbardziej odrzuconym. Przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie odbyła przeszkolenie pielęgniarskie. By zdobyć fundusze na prowadzony przez siebie kilkuosobowy przytułek dla najuboższych chorych na raka, którzy w owych czasach byli wyrzuceni na margines społeczny (chorobę nowotworową traktowano jako zakaźną), opublikowała pamiętniki rodzinne. Po śmierci męża w 1898 r. przeniosła się do większego domu dla chorych. Wtedy to złożyła śluby przyjmując imię Alfonsa. Stanęła na czele zgromadzenia św. Róży z Limy (która notabene była wtedy jedyną świętą z obu Ameryk), nazwanego później Służebnicami Nieuleczalnie Chorych na Raka. Dziś zgromadzenie to prowadzi siedem domów w sześciu stanach. Rose i jej towarzyszki, zajmujące się najpierw tylko kobietami, rozszerzyły swoją służbę również na chorych na raka mężczyzn. W 1901 r. Rose kupiła duży budynek w Sherman Park w stanie Nowy Jork (nazwę miejscowości niedługo potem zmieniono na Hawthorne) i umieściła tam także nowicjat. Przez pozostałe ćwierćwiecze swego życia prowadziła osiadłe i pozbawione nadzwyczajnych wydarzeń życie. W dzień i w nocy pielęgnowała potrzebujących. Nie odstręczały jej najbardziej odrażające rany i zeszpecenia chorych, bo zawsze widziała w nich Chrystusa. W poszukiwaniu funduszy i współpracownic założyła pismo "Christ's Poor". Od czasu do czasu krytykowała w nim słabe strony ówczesnych instytucji charytatywnych, a także powszechnie panujące podejście do najuboższych. Uważała, że jeśli znikła nadzieja na wyleczenie, chorzy mają prawo do spokojnej śmierci, dlatego też niezmordowanie atakowała eksperymentowanie na umierających pacjentach, używanie ich jako "materiału badawczego". Była zdania, że jedynie bezinteresowna służba sióstr daje rękojmię wyeliminowania korupcji, jaka panuje w nastawionych na zysk instytucjach leczniczych. Heroizm kobiet oddanych takiej pracy porównywała do męskiej służby wojskowej. Trwa jej proces beatyfikacyjny. Joanna Petry Mroczkowska
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |