Spotkanie polskiej jesieni z Matką Boską SiewnąWędruje polska jesień Starym lasem dębowym, Z cichym - idzie szelestem Po kobiercu liściowym. Wieniec z liści złocistych Na głowie jej się pali, Na pierś spływa naszyjnik Z jarzębiny korali. Z ramion płaszcz purpurowy Na ziemię lekko spada, Pod nim suknia z źdźbeł trawy We fałdy się układa. Ozdobiła już drzewa Gamą barw przebogatych, Skromne wrzosy przybrała W piękną liliową szatę. Na polanie spotkała Piękne saren pastwisko. Włóżcie suknie zimowe, Za mną zima. Tuż. Blisko. Wyszła z lasu na pola Krokiem równym i zwiewnym, Na zaoranych zagonach Spotkała - Marię Siewną. Pozdrowiła Królową, Pokornie się schyliła, I wszystkie swoje skarby Pod stopy Jej rzuciła. Maria Michalak
Ostatnia aktualizacja: 10.09.2021
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2022 Pomoc Duchowa |