Ja Sam Ci wystarczę - Miłosierdzie Boże

Jakim przerażeniem było dla mnie, kiedy pewnego razu po kolejnej awanturze w domu, pobiegłam do Jezusa Miłosiernego, a kościół był zamknięty... Pomyślałam: O Boże! Dlaczego? I co teraz?! Zostałam sama. Nie mogę się do Ciebie dostać, Jezu! Co ja teraz zrobię? Gdzie pójdę?... I poszłam spacerkiem przed siebie, a On mówił do mojego serca (choć przyznam, że marzyłam wtedy, żeby pomógł mi ktoś z ludzi, żeby zatrzymała mnie milicja...). Pamiętam pierwsze słowa, które usłyszałam w moim sercu: Czeka cię duży krzyż, ale proszę, nie odchodź ode mnie. Wytrwaj.

Ja jednak odeszłam. Po paru latach stwierdziłam, że Bóg chyba nie interesuje się już moim losem. Było mi coraz trudniej i miałam wrażenie, że kielich przelewa się... Odeszłam z własnego wyboru. Zaczęły się papierosy, alkohol, myśli o samounicestwieniu - to teraz było moją ucieczką... I tak aż do momentu mojego nawrócenia - jakieś 8 lat temu - kiedy ponownie wróciłam do Kościoła, sakramentów i modlitwy. Zawdzięczam to mojemu koledze, który niemalże siłą zaprowadził mnie na modlitewne spotkanie Odnowy w Duchu Świętym. W tym czasie przeżywałam kryzys, byłam po próbie samobójstwa, ale też było mi "dobrze" w tym, w czym trwałam. Nie umiałam wrócić sama.

Dziś moje życie, jak to życie - nie jest proste, ale jednocześnie przebogate w Miłość... Moje nawrócenie i trwanie w łasce zawdzięczam Miłości. Miłość się o mnie upomniała i daje mi kolejną szansę. Po każdym upadku taką szansą jest Sakrament Pokuty i Pojednania...

Dziękuję Ci Jezu za Twoją Miłość do każdego z nas, wieczną, niezmienną i wierną, za Twoją Matkę - Maryję i za nowe święto ustanowione dla nas: Święto Bożego Miłosierdzia. Dziękuję za św. Faustynę Kowalską. Dziękuję Ci za to, czego dokonałeś w moim życiu, pomimo grzechu i za to, że mnie kochasz. Św. Faustyno - módl się za nami!

Sylwia Wasze komentarze: k.: 29.07.2007, 18:36 droga kretko ,pan nigdy nie zapomina o naszych modlitwach,czasami pozwala nam przechodzic przez ciemna doline zycia,ale jestem pewien ze niesie nas wtedy na rekach.odwagi. kretka70: 02.04.2007, 23:50 sylwio ja przechodzilam ten sam dramat .w domu awantory .alkochol bywalo tak ze spalismy na dworze..PRZESZLISMY HORROR..GDYBYM CI TO OPISALA,,NIE UWIERZYLABYS///ZAWSZE WIERZYLAM W BOGA MIALAM TYLKO W MIM NADZIEJE..GDY BYLAM CHORA I JAKO DZIECKO NIE POSZLAM NA MSZE MYSLALAM ZE TO MOJA WINA ZE BOG MNIE POKARAL .DZIS MAM 34 LATA SYNKA 11LAT I WCIAZ WIERZE ZE BOG MNIE KOCHA TYLKO..TYLKO ZAPOMINA O MNIE I O MOICH MODLITWACH ...JEST MI TAK BARDZO ,,ZLE ,,CZASAMI NIE MAM SILY ISC DALEJ ,,MOJ SYN JEST MOIM ZYCIEM DLA KTOREGO SIE PODNOSZE I IDE DALEJ...I PROSZE BOGA O WIARE I SILE BYM NIGDY NIE ZWATPILA ..PRZECIEZ JESTEM JEGO DZIECKIEM ..O NIC JUZ NIW PROSZE ..BYC MOZE MUSI BYC MI TAK ZLE ..ZAWSZE SOBIE WMAWIAM ZE MOGLO BYC JESZCZE GORZEJ..DZIEKUJE BOGU ZA WSZYSTKO DZIEKUJE ZA MOJEGO CUDOWNEGO SYNKA.. (1) Autor Treść Nowości św. Jan Klimak Modlitwa do św. Jana Klimaka Pojednajcie sie z Bogiem Za lub przeciw Czy powinnyśmy dziękować Bogu tylko ze względu na fakt, że taka modlitwa nam pomaga? Czy można Bogu dziękować za to, co jest dla nas trudne? Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna