Spacerując z Panem - Opowiadania

To Pan stanął w progu mego domu. Przetarłem oczy - czy to naprawdę On? Tak, wszystko się zgadzało, od rąbka białej szaty utkanej z jednego kawałka do lekkiej poświaty nad Jego głową.

- Znaczy... hmm... nie, że nie powinieneś tu być. Tylko nie jestem przyzwyczajony, byś wpadał w tak widzialnej postaci... - wyjąkałem.

Ta niespodziewana wizyta zbiła mnie z tropu. Mimochodem zacząłem się zastanawiać, czy zrobiłem coś złego. Uśmiechnął się, a jego oczy promieniały jeszcze większym blaskiem.

Więc poszliśmy obaj ścieżką wiodącą koło mego domu. Powoli zaczęło mi świtać w głowie i powiedziałem sobie w duchu: "Cóż za niebywała okazja. On zna odpowiedź na wszystkie moje problemy - jeśli chodzi o pracę, stosunki z ludźmi, obawy o przyszłość, kłopoty rodzinne... Muszę Go tylko spytać".

Z początku nic nie słyszałem. A potem doszedł mnie słaby odgłos wody szemrzącej po kamieniach pobliskiego strumyka, pod zasłoną jesiennych liści. Pan westchnął:

Zupełnie straciłem wątek. Odczekałem parę minut, by okazać szacunek, a potem wyrzuciłem z siebie:

- Panie, martwię się o modlitwę w moim życiu. Wszystko wydaje się takie puste. A według książek, które czytałem...

Szliśmy dalej. Straszna myśl przyszła mi nagle do głowy. A jeśli stracę tę okazję? Oto miałem odpowiedź na wszelkie dręczące mnie pytania tuż pod ręką! Jezus zna najgłębsze tajemnice wszechświata, miłości i śmierci. Chwytając się ostatniej deski ratunku, postanowiłem porozmawiać z Nim o religii. W końcu to coś z Jego podwórka.

- Panie - zacząłem nieśmiało - zastanawiałem się, co sądzisz o sporze w dziedzinie współczesnej biblistyki, pomiędzy...

Kolejny raz przerwał mi, obejmując mnie przyjaźnie. Zacisnąłem zęby. Pan przystanął i w milczeniu podniósł kilka kamyczków. Na Jego twarzy pojawił się łobuzerski uśmieszek.

- Założę się, że nie trafisz w czubek tamtego słupa - rzucił mi wyzwanie.

Byłem skonsternowany. Coś takiego! I to sam Pan Jezus! Nie tego się spodziewałem po Drugiej Osobie Trójcy Świętej. Skoro się jest Bogiem, należałoby chyba zachowywać się trochę poważniej? Od niechcenia rzucił kamykiem w stronę słupa. Kamień zatoczył w powietrzu łuk i... Jezus spudłował!

Moje przygnębienie rosło, ale pochyliłem się, by podnieść kilka kamyków. Cóż innego mi pozostało? Bez przekonania rzuciłem jeden w kierunku słupa. Pac! Trafiłem. Pan popatrzył na mnie z uznaniem i zachichotał. - Ej, dobry jesteś - pochwalił.

Szliśmy dalej, a ja czułem, jak coraz mocniej zaciska mi się supeł w żołądku. Ilekroć próbowałem porozmawiać o czymś istotnym, pojawiała się przeszkoda. A to wiatr poruszał bladymi płatkami błękitnych kwiatów cykorii, a to motyl przysiadł na porośniętym mchem płocie.

Wreszcie nasz spacer dobiegł końca. Byłem tak zdenerwowany, że nie wiedziałem, co powiedzieć. W gęstwinie ciemnej brody na ustach Pana pojawił się łagodny, figlarny uśmiech. Gdy Jezus zbierał się, by odejść, Jego oczy zalśniły jeszcze mocniejszym blaskiem. Już w drzwiach obejrzał się na mnie przez ramię i rzucił:

David Juniper Wasze komentarze: Martuśka: 18.07.2008, 15:47 Jezus chce zebyśmy się nie starali o nic więcej niż o bycie i przebywanie z Nim w Jego miłosci.. czyż On nie jest cudowny:) Justa:): 18.07.2008, 15:39 Śliczne:)Niom tak czasami za bardzo się staramy... Asia: 18.07.2008, 14:15 Szedłem kiedyś scieżyną przez las obok mnie kroczył Jezus i powiedział,że bardzo mnie kocha i ja w to wierzę i to mi wystarcza! Monika: 18.07.2008, 13:28 Bardzo trafne, gdyż w życiu ulotne chwile są najpiękniejsze. anonim: 18.07.2008, 12:52 Nie rozumiem o co w tym opowiadaniu chodzi.... przykro mi... takie dziwne. Mam się nie starać? A co, moje dzieci mają chodzić głodne? Nie rozumiem! przez duże N. Krulik: 18.07.2008, 12:15 Haha zabawne, a chodzi o to że jeśli się jest blisko Jezusa to nie trzeba się tak martwić, tylko zaufać i robić swoje, a wszystko się rozwiąże. No i spacer daje odpoczynek;) I jeszcze jedno, dla Boga nie jest najważniejsza mądrość i inne ziemskie rzeczy tylko Miłość. Pozdro joli: 18.07.2008, 11:15 no własnie przestańmy się tak strasznie starać.... Kocham Cię Jezu... joli: 18.07.2008, 11:12 no własnie P. Jezu , jak zwykle masz rację.....Kocham Cię! Alladynka: 18.07.2008, 00:19 Trochę dziwne... A może ja czegoś nie rozumię? Ewa: 18.07.2008, 00:08 Niesamowite. Wlasnie tego potrzebowalam, wlasnie dzisiaj. Dziekuje. magnolia: 17.07.2008, 22:25 Genialne;) [1] (2) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzedni [ Powrót ] Następny