Wiersze Magdaleny Mazurek

Pamiętam jak spotkałem po raz pierwszy Magdę, skromną, z uśmiechniętą twarzą. Ale za ową skromnością, prostym, szczerym uśmiechem było coś więcej. Co? Nie wiem. Nie miałem odwagi pytać. Musiałem uwierzyć w to, co zobaczyły moje oczy. I może tak byłoby zawsze, ale to moje patrzenie, mój obraz o Magdzie zmienił tomik wierszy, który właśnie mam przed sobą. Małą książeczkę z dziecięcym zdjęciem autorki na okładce, na tle nut, jakby życie wtedy i dziś było symfonią zapisaną na pięciolinii. Kiedy wchodzę w głąb tego świata, przelanego na papier, widzę dojrzałą osobę i jej świat, świat skomplikowany, metafizyczny. Przez to Autorka pozwala nam spojrzeć w głąb siebie, pozwala wejść do środka własnej duszy, a to tylko po to, "by odkryć dziwy, które nam się jeno śnią". Bo czyż czasami ten nasz świat nie jest dziwny, skomplikowany, pełen przeszkód. Wiersze te zachęcają do tego by przystanąć, obejrzeć się za siebie, zamyślić się nad swoim własnym życiem, a nawet się nim zachwycić, odkryć swoistą nowość. Arkadiusz Onasch w posłowiu tomiku pisze: "Tak jak ślimak ostrożnie wypuszcza czułki, które napotkawszy na przeszkodę, cofająsię gwałtownie, by poetka mogła przemyśleć nowość, jakiej się one dotknęły. Na szczęście ślimak jest odważny i chociaż często zamiast chleba napotka kamień, nie zasklepia się w swej muszelce na wieki, ale powoli niezmordowanie rusza światu na spotkanie". Myślę, że i ty i ja nieraz w swoim życiu, w zwyczajnej codzienności potknęliśmy się o kamień zła czy otarliśmy się o piekło tu na ziemi, ale to po to, by twoje i moje spotkanie z otoczeniem, z dobrem, z niebem było wyraźniejsze i piękniejsze. I chyba o to powinniśmy prosić w naszym życiu, a wtedy nasze życie będzie miało sens. Zapraszam do lektury. Piekło Do piekła wchodzi się samotnie Tam już żaden anioł nie wejdzie za tobą i nie osłoni cię białe skrzydło które zadrżało przed ogniem czeluści W piekle są tylko jednoosobowe pokoje każdy doskonale wyposażony w rozpacz i strach i na ścianach lustra W piekle nie ma odwiedzin piekło przeżywa się samemu do końca. * * * Nęcą mnie puste świątynie w plamach z czerwonego gotyku oczy kamiennych modlitw bezskrzydłe chimery rozpaczy rozpięte w domyśle między wieżami a niebem echo kroków na bezludnej szacie świętości niebo W niebie byłoby słychać sekrety bijące w sercach aniołów Magdalena Mazurek, Prośba o życie, Bernardinum, Pelplin 1997. MARIUSZ STALKA Wasze komentarze: Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy. Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 [ Powrót ]

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt