Rozważania Miłość Modlitwy Czytelnia Źródełko Pomoc Duchowa Relaks Download Cuda Opowiadania Perełki

Oblubieńczy wymiar konsekracji

Godność kobiety wiąże się ściśle z miłością, jakiej ona doznaje ze względu na samą kobiecość i równocześnie z miłością, którą ona ze swej strony obdarza [...]. Kobieta nie może odnaleźć siebie inaczej, jak obdarowując miłością innych. Zaślubioną jest kobieta czy to przez sakrament małżeństwa, czy duchowo poprzez zaślubiny z Chrystusem. W jednym i drugim wypadku, zaślubiny wskazują na bezinteresowny dar osoby, oblubienicy w stosunku do oblubieńca (Mulieris dignitatem).

Powołanie do macierzyństwa...

O jakże piękna jesteś przyjaciółko moja... (Pnp 4,1). Piękna ? m jest tożsamość kobiety, każdej kobiety, bo każda zajmuje szczególne miejsce w świecie stworzonym przez Pana Boga. Kobieta uczestniczy w sposób wyjątkowy w życiu tego świata wnosząc do niego swoją obecność, a wraz z nią czułość, wrażliwość, otwarcie na drugiego człowieka i na przyjęcie nowego życia - które będzie przekazywać nie tylko w sposób fizyczny - zdolność rozeznawania sytuacji i aktualnych potrzeb oraz delikatność.

O jakże piękna jesteś przyjaciółko moja... Kobieta jest przyjaciółką Pana Boga, której powierzono ochronę życia; ona ma stać na jego straży. Bóg wpisał w jej naturę szczególne zadanie - troskę o samego człowieka. Ona nie tyle ma "działać" i realizować się przez aktywność zawodową - co zresztą i tak robi - ale ma być świadkiem wartości samego życia, a przez swoją zdolność do bezinteresownej ofiary ma przybliżać ludziom odwieczną miłość Boga. Jej zdolność do dawania siebie w sposób bezinteresowny jest zapisana nawet w procesach fizjologicznych, a swój szczyt osiąga w macierzyństwie - lecz nie tylko w fizycznym. Bowiem jej życie zmierza ku czemuś, co znacznie przewyższa fizjologiczne poczęcie i urodzenie dziecka. Macierzyństwo realizuje się poprzez nieustanne towarzyszenie człowiekowi w jego wzroście, dojrzewaniu, w przyjmowaniu trwałych wartości, poprzez delikatne towarzyszenie w codziennych zmaganiach. Służąc wsparciem, radą, dobrym słowem i praktycznym zmysłem, który posiada. Wnosi w życie również nadzieję, gdyż umie znosić wiele cierpień. Kobieta daje światu miłość, ożywia sztywne struktury, nadając im bardziej ludzki charakter.

Kobieta konsekrowana...

Ta przyjaciółka Pana Boga zostaje przez Niego wezwana do poszerzenia swojej wychowawczej, opiekuńczej i macierzyńskiej misji na tych, do których Pan ją pośle. Nie jest to zatem jeden mężczyzna i dzieci z nim poczęte, ale pojawia się przed nii) wielu ludzi z różnych warstw społecznych, a z nimi różnorodne zadania polegające na pracy intelektualnej i fizycznej, często wśród opuszczonych, zapomnianych i najbardziej potrzebujących. Daje jej to możliwość duchowego towarzyszenia dzieciom i starszym, odgrywania ważnej roli na polu wychowawczym, edukacyjnym, formacyjnym, jak i w pracy misyjnej, wywierania wpływu na ówczesny świat poprzez jego humanizację i urzeczywistnianie ewangelicznych wartości, poprzez wieloraką i bezinteresowną służbę. Wezwanie kobiety konsekrowanej do oddania swego życia miłości opiera się na zdolnościach zapisanych w samej naturze kobiety, na jej silnej wierze w sens życia i wartość, którą ma ono samo w sobie, nawet gdy jest bardzo pogmatwane. W nowych i licznych relacjach ma udzielać swego daru praktycznej inicjatywy, jak te kobiety, które towarzyszyły Jezusowi, nie dlatego, że im tak kazał, ale z własnej woli wynikającej z miłości. Kobieta ma ogromną zdolność do wchodzenia w głęboką relację z drugim człowiekiem i to w sposób całościowy. Spontanicznie, intuicyjnie potrafi go zrozumieć i współodczuwać razem z nim.

Dzięki konsekracji, kobieta może przestać bać się "tracić siebie". Bóg uzdalnia ją do połączenia ofiary z nieustannym wewnętrznym rozwojem. Często wiąże się to z wypowiedzeniem ostrej walki własnemu egoizmowi, pragnieniu realizowania własnych planów, ambicji oraz budowaniu własnego bezpiecznego gniazdka. Praktyka życia ukazuje, że codzienne dawanie z Jezusem nie jest śmiercią, lecz prawdziwą transfuzją życia dla innych. Kobieta konsekrowana wyrzeka się siebie, aby zrobić miejsce Chrystusowi, by On w niej żył. Gdy Chrystus żyje w niej, On przemienia wszystkie ludzkie relacje. Konsekracja jest aktem poślubienia Boga, który pierwszy pragnie poślubić człowieka.

Kobieta rozwija się, gdy jest wierna powołaniu dawania własnego życia innym. Ta tajemnica ujawnia się i dokonuje na płaszczyźnie duchowej. Na tym polega dar macierzyństwa duchowego. Bycie matką ludzi przekracza macierzyństwo cielesne, które konstytuuje jej wewnętrzny byt. Poprzez konsekrację kobieta oddaje swoją tożsamość i zdolności Bogu, a przy Jego boku ludziom, dla których jej ofiara staje się prawdziwym dawaniem życia poprzez: poświęcenie czasu, dawanie ludzkiego ciepła, słuchanie, życzliwe zrozumienie i akceptację, budzenie nadziei, duchowe towarzyszenie i kierownictwo, czułą pielęgnację słabych i potrzebujących pomocy.

Na tym polega autentyczny dar kobiety konsekrowanej, tak często ukryty i na pozór niewidoczny dla świata. Prawdziwą miłość bowiem można rozpoznać po zdolnościach do ofiary, czego pierwszy przykład dał sam Bóg-Człowiek - Jezus Chrystus. Oblubieńcza relacja, pogłębiana każdego dnia życiem modlitwy i łaską sakramentów, staje się motorem do składania świadomego i całkowitego daru z siebie.

 
[ Strona główna ]

Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty |

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt

© 2001-2024 Pomoc Duchowa
Portal tworzony w Diecezji Warszawsko-Praskiej