Droga mojego życia - Powołanie

Ta decyzja była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Nigdy wcześniej nie interesowałam się tego rodzaju powołaniem. Gdy widziałam z daleka siostrę zakonną, przechodziłam na drugą stronę ulicy, by uniknąć "nieszczęścia". Teraz mnie to bawi, gdy ktoś przede mną ucieka. Uśmiecham się, a często życzę mu po prostu szczęścia.

Moi rodzice, życie i własne zainteresowania przygotowywali mnie do małżeństwa, do życia w rodzinie. Dlatego też rodzina i znajomi nie chcieli wierzyć temu, co mówię. Widzieli przecież mój zapał i przygotowanie do egzaminów na medycynę.

Mój tata zerwał ze mną wszelkie kontakty, mówiąc: nie mam już ciebie jako córki. Wstydził się mnie i wypisał z rodziny. A ja nie miałam do nich ani krzty żalu. Jeszcze bardziej rosło we mnie pragnienie by zostać siostrą zakonną.

Największą walkę stoczyłam z porzuceniem kariery lekarskiej. To pragnienie dość często powracało w pierwszych latach życia zakonnego. I spowodowało, że odpowiedziałam na prośbę przełożonej generalnej, która od dłuższego czasu szukała siostry chętnej do pracy wśród ciężko chorych. Zaczęły się narady, bo nie byłam okazem zdrowia, a moja decyzja wielkim zaskoczeniem. Wynik narad był pozytywny. I nie dlatego, że byłam jedyną chętną osobą. Ale dlatego, że Bóg tak chciał.

Ukończyłam Medyczne Studium Zawodowe. Praca pielęgniarki stała się dla mnie powołaniem w powołaniu. W chorych i cierpiących znalazłam odpowiedzi, dlaczego to ja jestem siostrą i pielęgniarką. Oni nauczyli mnie kochać, cierpieć i milczeć. I nadal uczą, jak być człowiekiem, chrześcijaninem i siostrą zakonną.

s. Emmanuela Wasze komentarze: paulina: 20.05.2009, 16:49 ja poprostu chce zaostać zakonnicą tylko niewiem czy ja sobie poradze wszyscy mówią że niemam szans iść do zakonu i jeszcze jestem jedynaczką mama mnie chyba prześwięci że tak powiem jak pójde do zakonu i tak już wie. nikt mnie nie rozumie tylko moja pani od religi w szkole siostry w mojej parafi i księża. prosze o pomoc a jaką trzeba szkołe skończyć by iśż do zakonu?? Bóg zapłać !!!!! :) paulina: 06.05.2009, 11:46 ja bym potrzebowała rady od jakieś siostry ja nie moge sobie poradzić z moim powołaniem. prosze o pomoc jak żyć jako zakonnica? weronika: 04.05.2009, 18:54 Droga paulino ,zapraszam ciebie na nasze forum powołaniowe może tam znajdziesz pomoc.Wszyscy poszukujemy swojego powołania. http://www.naszepowolanie.pun.pl/forums.php paulina: 25.04.2009, 14:48 ja dzisiaj czuje że Pan mnie wzywa. tylko nie wiem jak mam sobie z tym poradzić. mam kuzynke która jest siostrą zakonną i też ma naimie paulina i coś mnie do niej w strone zakonu popycha. wszyscy mówią że mam nie iść na zakonniece nie mam nawet z kim o tym pogadać nikt nie chce mnie słuchać i mojego powołania. prosze serdecznie o pomoc. Bóg zapłać ; ) Kosma: 18.04.2009, 23:34 Ja wiem ze swoja przyszlosc zwiaze z zyciezm zakonnym. Od małego mówiłam ze zostane zakonnicą. Wszyscy mówili ze sobie zycie zmarnuje. aA ja zawsze mówiłam ze nie. Mam wujka Ksiedza.. ico? I on sobie zycia nie zmarnował :) Jeszcze bedą ze mnie dumni. Ja czuje od małego ze to powołanie. W Kosciele nawet bywałam 4 razy dziennie. Rodzice mówili zebym zamieszkała w tym Kosciele, bo i tak tam jestem cvzesciej niz w domu. :) Szczesc Boże! Dominika: 05.04.2009, 21:13 Hmm...Paulino wydaje mi się że to musisz przeczekać i sama podjąć decyzję, czekaj na znaki od Pana z góry, On pokieruje wszystkim. A jeśli już nią będziesz to spokojnie inni Ci pomogą Ty też im pomożesz. Dasz radę. Ostateczna decyzja należy do Ciebie. Pozdrawiam. paulina: 05.03.2009, 09:24 mam 15 lat i też czuje powołanie ale niewiem czy rodzice to powołanie zrozumią a szczegulnie tata. chciałabym być siostrą zakonną ale też nie wie czy dam sobie rade. powiedział o klasztorze mojej koleżance a ona mnie wyśmiała i powiedziała że to bezsens. co mam zrobić? jaka decyzję podjąć? potrzebuje rady ; ) i pozdrowiam siostry ; ) paulina: 05.03.2009, 09:14 mam 15 lat i też czuje powołanie ale niewiem czy rodzice to powołanie zrozumią a szczegulnie tata. chciałabym być siostrą zakonną ale też nie wie czy dam sobie rade. powiedział o klasztorze mojej koleżance a ona mnie wyśmiała i powiedziała że to bezsens. co mam zrobić? jaka decyzję podjąć? potrzebuje rady ; ) i pozdrowiam siostry ; ) Dominika: 27.11.2008, 14:35 Tomku, też wiele razy słyszałam takie teksty rzucane w moją stronę. Staram się tym nie przejmować, w końcu pragną mojego szczęścia. Pozdrawiam wszystkich serdecznie :) Shalom.! Tomek: 26.10.2008, 00:19 Pozwolę sobie tutaj wtrącić męski akcent :D Otóż dziś mój tato oznajmił mi, że jeśli po zdaniu matury pójdę do WSD, to mnie z niego, cytuję "za łeb wyciągnie". siostra Kasia: 19.08.2008, 03:31 W moim przypadku bylo troche latwiej , rodzice nie interesowali sie moim zyciem i moimi przyszlymi losami ponadto tata byl anty koscielny postanowilam ze moja droga zyciowa jest nawrocenie bliskich chcialam zaczać sluzbe Panu Bogu od nawracania swoich najblizszych a tak pozatym to moim zdaniem Bog nie istnieje domilka: 12.08.2008, 11:10 Witam, chciałabym uzyskać namiar na siostrę, która napisała te słowa, aby porozmawiać, czy istnieje taka możliwość? Chętnie porozmawiałabym również z osobami, których rodziny negatywnie reagowały na decyzję o wyborze ich drogi życiowej. Byłabym wdzięczna za odzew. Na wszelki wypadek podaję swojego maila domilka@wp.pl.Pozdrawiam Dominika: 24.04.2008, 15:23 Wiesz Kasiu jak rozmawiałam z siostrą to ona mówiła mi właśnie o tym, że Jezus może "opuszczać" nas ale za jakiś czas znów zapuka do naszych serc i to pragnienie służby Mu będzie się zwiększało. Ostatnio również mnie to dotknęło lecz powodem było zaniedbanie Eucharystii i ja również czułam brak bliskości Jezusa. Ale teraz jest już wszystko dobrze. Pozdrawiam ;) Kasia: 17.04.2008, 18:05 ja też chyba mam powołanie do zakonu ,są chwile że jestem pewna tego że bede zakonnica ,a innym razem nie czuję tej pewności. Dominika: 15.04.2008, 17:27 Witajcie! Ja podobnie jak Monika powiedział rodzicom o moim wstąpieniu do zakonu, lecz bałam się strasznie. Oni oczywiście najpierw wzięli to jako żart a potem powiedzieli stanowczo NIE! Powiem, że jest mi teraz trochę trudniej, ale zawsze w ciężkich chwilach idę do Pana lub po prostu rozmawiam z jedną z sióstr zakonnych z mojej parafii z którą mam doby kontakt i wie o mojej decyzji. Ale nawet jeśli nie wyrażą zgody to ja i tak wstąpię. Dla Pana jestem gotowa zrobić wszystko i poświęcić się cała. Pozdrawiam i zapewniam o modlitwie. kasia 19: 17.02.2008, 20:13 Droga Moniko, cieszę się, że nie zabrakło Ci odwagi i powiedziałas rodzinie o swoim wyborze, i że trwasz przy Panu. Ja studiuję dministracje... pracuję... i nie wiem co dalej... Przez życie w ciągłum biegu coraz mniej czasu mam na modlitwe, rekolekcje czy zwykłe bycie na Mszy w ciągu tygodnia... już coraz mniej myślę o zakonie, choć idąc ulicą i widząc przechodzące siostry coś ziwnego sie we mnie dzieje... nie umiem tego nazwać ani opisać, ale to co nie pozwala mi zapomnieć o pragnieniach bycia przy Panu... pozdrawiam w Panu Monika: 18.01.2008, 13:18 Kasiu mam 15 lat i takżę chcę wstąpić do zakonu.nie bałam się powiedzieć tego rodzinie choć nie wiedziałam jak zareagują.Ale powiedziałam i jestem bardzo szcęśliwa.moja rodzina(dalsza)jest temu przeciwna ale ja idę swoją drogą i nawet jeśli miałabym stracić rodzinę z powodu zakonu to pozyskam Boga! Otrzymałam wiele przykrych słów z powodu zakonu ale kroczę swoją drogą bo ćhrystus jest najwżniejszy!!! Aniolek: 27.12.2007, 14:02 ja szczerze mowiac nie boje sie powiedziec rodzicom o wstapieniu do zakonu....raz juz to przerabiali kiedy brat powiedzial ze idzie do seminarium....minelo juz III lata ... ma juz sutanne...chyba troszke mu zazdroszcze ;)... s. Adriana: 24.06.2007, 09:43 Kasiu, przykre jest to, że rodzice stawiają się na miejscu Pana Boga i nie rozumieją naszego szczęścia! Trzeba się za nich modlić i trzeba: "bardziej słuchać Boga niż ludzi"!!! Mimo wszystko ufaj!!! kasia 19: 23.06.2007, 20:41 Ufać.... to takie trudne... chciałam przed wstąpieniem do zakonu zrobić studia katechetyczne, ale moi rodzice sie nie zgodzili, już zaplanowaki mi, że mam iść na administrację ;( mam dość kłutni z nimi, więc chyba będe musiała się podpożądkować. pozdrawiam Was w Panu [1] [2] [3] (4) [5] Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna