Nie żal i umieraćPiąte Przykazanie Dekalogu dotyka fascynującej prawdy o życiu i śmierci człowieka. Wiara ukazuje możliwość zakończenia poszukiwania ocalenia. Bo śmierć naturalna ma dla chrześcijanina inne znaczenie - nie jest wyrokiem: "umieramy dla Pana" (Rz 14,7). Jest czymś więcej niż tylko biologicznym aktem. "Śmierć z przygnębiającej konieczności stała się przedmiotem błogosławieństwa."Biblia uczy, że śmierć jest skutkiem i ceną grzechu pierworodnego (Rz 6,16.21.23). Przed Chrystusem ludzkość była pogrążona w depresji śmierci (Łk 1,79; Mt 4,16). Dramat ten rozpoczął się u początku historii ludzkości, gdy z winy pierwszego człowieka "grzech wszedł na świat a przez [ten] grzech śmierć" (Rz 5,12.17; 1Kor 15,21-22). Dlatego na wszystkich ludzi czeka brutalna konieczność śmierci "z powodu Adama". Na szczęście Chrystus objawiając się na ziemi, zmienił sens śmierci i - począwszy od Wcielenia przez mękę i krzyż po zmartwychwstanie - zbudował z niej bramę zbawienia człowieka. Uczynił zadość Sprawiedliwości, która domaga się kary za grzech. Przyjmując ludzką naturę, Jezus wybrał wspólną wszystkim ludziom śmierć. Jest nowym Adamem i nowym Stworzeniem ludzkości (1Kor 15,45; Rz 5,14). Jego śmierć jest dobrowolną, przebłagalną Ofiarą za wszystkie grzechy ludzi. Od tamtej chwili śmierć ma sens zbawczy dla złączonych z Jezusem. To zjednoczenie z Jego śmiercią - już niejako współumieranie z Nim - dokonuje się przez Chrzest, który zanurza nas w odejściu Chrystusa na krzyżu (Rz 6,3-4), aby zmartwychwstać i żyć z Nim na wieki. Ta niewidzialna jedność sprawia, że ochrzczeni mogą przetrwać nawet dramat życia, bo czują zew zmartwychwstania (Rz 8,ll;1Tes 4,13-14). Chrześcijanin odchodząc z tego świata, współumiera z Chrystusem. Czas agonii to chwile osobistej "godziny Jezusa" (J13,1;17,1). Pytania i lęk, jaki śmierć wywołuje, znajdują odpowiedź i ukojenie w walce i agonii Chrystusa w Getsemani (Łk 22,43; Mt 26,42; Mk 14, 33-36). A jeszcze bardziej na krzyżu, gdy "cała modlitwa zawiera się w tym miłującym przylgnięciu Jego ludzkiego Serca do tajemniczej woli Ojca" (KKK 2603). Punktem odniesienia jest Chrystus "posłuszny aż do śmierci" (Flp 2,8; Hbr 5,7-8), który przyjmuje wyrok i trwa do końca w odpowiedzi miłości. W tym kontekście bardzo ważne jest sakramentalne przygotowanie do chwili Odejścia. I postawa cierpliwości wśród cierpień i doświadczeń - spokojna zgoda na śmierć, która nie jest przekreśleniem sensu życia (KK 7;KKK 1473). Ta postawa możliwa jest tylko dzięki modlitwie teraz i w godzinę śmierci, abyśmy nie ulegli pokusie rozpaczy (Mt 6,13). ks. Jan Sawicki
Tekst pochodzi z Tygodnika
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2025 Pomoc Duchowa |