Doktorat i co dalej

Z nieskrywaną ciekawością słuchałem opowieści mojego przyjaciela, którego wiedza o tym mieście jest ogromna. Mój przyjaciel to Polak, który przed kilkoma laty przeniósł się wraz z żoną i synkiem z Łodzi do Wrocławia w poszukiwaniu pracy. Kim jest z zawodu? Ano, pracownikiem naukowym, który obronił doktorat w niejednej dziedzinie. Jego żona również zrobiła doktorat. Zdziwiło mnie więc, że tak wspaniale wykształcone małżeństwo musiało wyemigrować z rodzinnej Łodzi aż do Wrocławia w poszukiwaniu możliwości zarobkowych. Jeszcze bardziej zaskoczyły mnie warunki mieszkaniowe i bytowe, w jakich przyszło im żyć i wychowywać małego Jasia. W Niemczech małżeństwo już z jednym doktoratem w większości przypadków żyje na o wiele wyższym poziomie materialnym. Moi przyjaciele z Wiirzburga, oboje doktorzy filozofii, mieszkają w pięknym, dużym domu, a w garażu stoi wypasione bmw. Natomiast moi przyjaciele z Wrocławia wynajmują malutkie mieszkanko w blokowisku, gdzie na korytarzu koczują narkomani. O samochodzie nawet nie marzą.

Niedawno miałem zaszczyt spotkać się z wybitnym polskim profesorem filozofii, w tej chwili już na emeryturze, który w latach 50. pracował na KUL-u z ks. Karolem Wojty-łą. Nie wiem, czy w jego garażu także stoi bmw, ale zaprosił mnie do swojego niewielkiego mieszkania, którego ściany pokryte były regałami z książkami sięgającymi do sufitu - według żony pana profesora jest ich jedenaście tysięcy - ubrany w domowy strój. Opowiadał mi z błyskiem w oku o fascynujących rozmowach z Karolem Wojtyłą, którego nowoczesne poglądy filozoficzne nieraz doprowadzały na KUL-u do ostrych dyskusji. Ałe - jak stwierdził pan profesor - były to prawdziwe i fascynujące dyskusje, a nie dzisiejsze konfrontacje z obrzucaniem się błotem. Podkreślił też, że ks. Wojtyla nieustannie zanurzony był w modlitwie w czasie przerw między zajęciami lub po prostu spacerując korytarzami uczelni. Pan profesor nie tylko mówił, ale również słuchał moich poglądów i odpowiadał na pytania. Na zakończenie życzył mi pomyślności w mojej dalszej pracy naukowej, jako że tego roku i ja również dołączyłem do grona doktorów - w Polsce, jako Niemiec.

Jedno pytanie kołatało mi w głowie: jaka będzie moja droga? Nie mam bmw, ale i nie mieszkam w bloku z narkomanami. Z tego spotkania wyszedłem umocniony i podniesiony na duchu, że jednak można prawdziwie realizować słowa ślubowania składanego przy nadawaniu tytułu doktora. Jego ostatni akapit brzmi następująco: "(Ślubuję), że badania naukowe w mojej dyscyplinie ochoczo i gorliwie będę uprawiać i rozwijać nie z chęci marnego zysku czy dla osiągnięcia próżnej sławy, lecz po to, by tym bardziej krzewiła się prawda i jaśniej błyszczało jej światło, od którego zależy dobro rodzaju ludzkiego".

Któż jednak powiedział, że ochocza i gorliwa praca na rzecz dobra rodzaju ludzkiego kłóci się z możliwością wożenia dzieci na wakacje samochodem? Niekoniecznie wypasionym, ale na pewno wygodnym i bezpiecznym.

Stefan Meetschen

Tekst pochodzi z Tygodnika
Idziemy, 12 września 2010

Wasze komentarze:

basup: 04.08.2014, 21:28  Doktorat może i warto, ale z perspektywą zostania naukowcem i przyszłej habilitacji. Nie czarujmy się - dziś łatwiej jest go zrobić jak dawniej magistra i na co to komu?... Powiem więcej - dziś liczą się raczej bardziej protekcje, a często awansuje się do biur osoby które mają zaledwie maturę, natomiast coraz modniejszym staje się zatrudnianie wykształcichów na taśmie - niestety...

(1)

Autor Treść

Nowości Nowenna do bł. ks. Jerzego Popiełuszki - dzień 5 Litania do św. Małgorzaty Marii Alacoque Modlitwa do św. Małgorzaty Marii Alacoque Modlitwa do św. Kaliksta Litania nauczycieli i pracowników oświaty Modlitwa za nauczycieli

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna