Nadzieja... jak kromka chleba

Gdy gaśnie nadzieja - przestajemy marzyć. A przestać marzyć, to jakby pozwolić sobie na powolne umieranie. Już niewiele ucieszy, już nic nie zaskoczy. Marzyć, to nie znaczy pożądać -za wszelką cenę, kosztem innych, na przekór normom i zwyczajom, byle tylko zdobyć, osiągnąć. Marzenia unoszą, wzbijają. Są delikatne i subtelne. Nigdy nie zranią, nie przysłonią drugiego.

27 listopada 2014 roku, przeżywszy 103 lata, zmarła w Poznaniu wybitna polska lekarka, zwana matką trędowatych" - Wanda Błeńska. Kobieta pozornie delikatna i krucha, ale wielkiego ducha. Często powtarzała, że odkąd pamięta, chciała zostać lekarką i to lekarką na misjach. W 1934 roku uzyskała dyplom lekarski. Podczas okupacji działała w konspiracji i Armii Krajowej. W 1946 ucieka z Polski do Niemiec, aby być przy umierającym bracie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie forma w jakiej dokonała tejże ucieczki - ukryła się na statku, w pomieszczeniu na węgiel. Po zaliczeniu kursów z medycyny tropikalnej, w roku 1950 wyjeżdża na upragnione misje - do Ugandy. Początkowo doktor Błeńska pracuje w szpitalu misyjnym, ale jej wielkim pragnieniem jest praca z trędowatymi. W całym okręgu (dystrykcie) było około 22 tysięcy trędowatych, pozostawionych bez fachowej opieki medycznej.

Wanda Błeńska nie należy do tych, którzy łatwo się poddają. Prosi księdza biskupa, o pozwolenie na pracę w leprozorium, nawet gdyby miała spać w namiocie. Jej marzenia spełniają się 24 kwietnia 1951 roku. Wyjeżdża do Buluby, gdzie przez przeszło 40 lat, niestrudzenie będzie służyła trędowatym.

Dlaczego pisząc o nadziei i marzeniach przywołałam postać tej wyjątkowej kobiety? Otóż powtarzała ona bardzo często: Kiedy rozmawiam z młodzieżą, zawsze im powtarzam: jeżeli macie jakieś dobre, świetlane pomysły, to je pielęgnujcie. Nie dajcie im zasnąć, nie odrzucajcie ich. Nawet jeżeli wydają się niemożliwe do spełnienia, za trudne. Swoje marzenia trzeba pielęgnować!

Zatem - pielęgnujcie swoje marzenia, ożywiając je niezłomną nadzieją. I może nie musicie marzyć od razu o rzeczach wielkich, nawet, jeżeli wydają wam się czystym heroizmem czy altruizmem przez duże "A". Niech na początek będą to rzeczy drobne i proste. A jeżeli się spełnią, to warto je dostrzec i rozradować się nimi.

A Bóg nadziei niechaj napełni was wszelką radością i pokojem w wierze, abyście obfitowali w nadzieję dzięki mocy Ducha Świętego (Rz 15,13).

A o czym ja marzę? Że ktoś to przeczyta, a w jego sercu pojawi się, choć mały promień NADZIEI.

S. Konsolata MSC Wasze komentarze: smutna: 12.07.2015, 02:17 Mam 30 lat. Nie umiem już marzyć. Mam męża, nie mam dzieci, domu, samochodu, nie zwiedzam świata jak inni, nie umiem marzyć, i z tym nie da się żyć ; ( 😢 (1) Autor Treść Nowości św. Agnieszka z Montepulciano Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano Litania do św. Agnieszki z Montepulciano Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6) Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje? Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023 Poprzednia [ Powrót ] Następna