|
Wśród wielu opinii i wrażeń warto pamiętać, że Kościół jest przede wszystkim środowiskiem sakramentów. Wszystkie one zostały ustanowione przez Chrystusa /Mt 28,19; 1 Kor 11,23-25; J 20,23; Jk 5,14; Dz 8,14-17/. Niektóre jednak pośrednio, gdy tworząc Kościół "zasiał je w nim jak ziarno". Być może pamiętamy ich definicję z lekcji religii: "widzialne znaki niewidzialnej Łaski." Sakrament oznacza wydarzenie spotkania Boga z człowiekiem. Dar rzeczywistości dostępnej jedynie przez wiarę /Łaska/ docierający przez rzeczywistość rozpoznawalną zmysłowo /znaki, gesty, słowa/. Sakramenty w istocie są tajemnicą Ilac. sacramentum, grec.misterion/. Teologia uczy, że "oznaczają taki obrzęd liturgiczny, który z woli Chrystusa czyni człowieka niewidzialnie uczestnikiem życia Bożego i mocy zbawczej." Albo inaczej: realne, choć wewnętrzne przyjście Chrystusa uświęcającego i zbawiającego człowieka. Sakramenty towarzyszą najważniejszym etapom rozwoju życia człowieka. Jest siedem sakramentów. Trzy z nich są niepowtarzalne: Chrzest, Bierzmowanie i Kapłaństwo. Pozostawiają w duszy "niezmywalną pieczęć" - znak przymierza z Bogiem /2 Kor 1,22/. Pozostałe cztery można - przynajmniej teoretycznie - przyjmować wielokrotnie. Sakramenty nie są własnością kapłana albo wspólnoty. Nikomu się nie należą "z góry", gdyż są bezinteresownym Bożym Darem, a nie kolejnym z "praw człowieka." Zadaniem udzielających je, czyli szafarzy, jest troska o właściwą dyspozycję moralną przyjmujących i zrozumiałość wykonywanych czynności i wypowiadanych słów. Chociaż Eucharystia jest określona jako Najświętszy Sakrament, to jednak decydujący jest Chrzest /Rz 6,3-11/. Jest fundamentem życia chrześcijańskiego i bramą duchowego rozwoju / KKK 1213/. Sakramenty wyrażają i odżywiają wiarę; ułatwiają oddawanie czci Bogu; przemieniają i dokonują uświęcenia człowieka; budują i wzmacniają Wspólnotę Kościoła. Katechizm dzieli je na trzy grupy: 1. sakramenty wtajemniczenia /inicjacji/ chrześcijańskiego - chrzest, bierzmowanie, eucharystia; 2. uzdrowienia - pokuty i pojednania oraz namaszczenie chorych; 3. sakramenty w służbie Komunii, czyli święceń i małżeństwa, ponieważ "są nastawione na zbawienie innych ludzi. Przez służbę innym przyczyniają się także do zbawienia osobistego"/KKK 1534/. Przez nie chrześcijanie najwyraźniej uczestniczą w posłaniu Chrystusa do świata.
Zasadniczo, aby przyjąć konkretny sakrament, wymagana jest wiarygodna prośba, odpowiednie przygotowanie i brak przeszkód ze strony prawa kościelnego.
ks. Jan Sawicki Tekst pochodzi z Tygodnika  21 lutego 2010
[ Powrót ] |
| [ Strona główna ] |
|