ks. Stanisław Suwała

Od 1946 przynależał do regii francuskiej. Początkowo był mistrzem nowicjatu w Chevilly k. Orleanu. Pełnił też funkcję spowiednika i ojca duchownego w miejscowym polskim gimnazjum Królowej Apostołów. W 1950 powrócił do Rzymu i został osobistym sekretarzem generała stowarzyszenia ks. Wojciecha Turowskiego. W tym czasie był też specjalnym kuratorem dla studentów polskich we Włoszech (do 1957), pozyskując dla nich fundusze na stypendia. Na prośbę przełożonej generalnej sióstr miłosierdzia m. Róży Kłobukowskiej z 27 lutego 1951, generał Stowarzyszenia ks. Wojciech Turowski wyznaczył go 22 maja 1951 na postulatora procesu beatyfikacyjnego s. Faustyny Kowalskiej.

Następnie przez 12 lat pełnił funkcję radcy generalnego w Stowarzyszeniu (1953-65) i rektora domu generalnego (1953-59), a następnie rektora międzynarodowego kolegium pallotyńskiego w Castel Gandolfo (1959-65). Jesienią 1965 został proboszczem polskiej parafii personalnej w Oignies (Francja). W latach 1966-72 był superiorem Regii Miłosierdzia Bożego. Od 1972 do 1984 był rektorem wspólnoty paryskiej i radcą regii, a następnie sekretarzem regii i Rady Regionalnej (nominacja z 5 kwietnia 1978); od lipca 1979 objął ponownie funkcję mistrza nowicjatu. Prowadził też Regionalny Związek Mszalny. W maju 1984 został nagle sparaliżowany prawostronnie i tak żył w domu paryskim aż do śmierci. Wówczas troskliwą opieką został otoczony przez osoby świeckie i siostry zakonne. Codziennie przy jego łóżku odprawiano mszę, a on przyjmował Komunię Świętą. Jubileusz 50-lecia kapłaństwa obchodził 14 czerwca 1990, na który przybyli księża z domu paryskiego, Osny i pobliskich placówek oraz siostry zakonne, pracownicy świeccy i osoby zajmujące się księdzem. Ks. superior Marian Faleńczyk w homilii mówił o tajemnicy cierpienia, "którą każdy z nas odczytuje w świetle tego, co przeżywamy w Regii. Jego cierpienie, jego krzyż są udziałem w Krzyżu Chrystusa i są dla nas przedziwnym znakiem, który wciąż winniśmy odczytywać i który winien być dla nas powodem głębokiego zamyślenia" (J. Szozda).

Zmarł 31 października 1992 o godz. 23.00 w Paryżu na oddziale intensywnej terapii w szpitalu Laennec, w sąsiedztwie kaplicy MB Cudownego Medalika z Rue du Bac. Liturgia mszy pogrzebowej odbyła się 5 listopada w kościele parafialnym w Osny. Przewodniczył jej wicesuperior regii i rektor domu paryskiego ks. Zenon Modzelewski. W pogrzebie uczestniczyli przedstawiciele polskich księży z Paryża i okolic, delegacje różnych zgromadzeń zakonnych, znajomi, przyjaciele i krewni. Ostatnią stację na cmentarzu w Osny prowadził ks. Adam Dobek.

Był człowiekiem trzech kultur: polskiej, włoskiej i francuskiej (Z. Modzelewski). Miał siostrę Janinę (1912 - 2009), która była zakonnicą u szarytek, a pod koniec życia przebywała w krakowskim klasztorze; tam zmarła i została pochowana na cmentarzu Batowickim.

Jako jedyny pallotyn we Francji został odznaczony przez rząd Légion d'honeur, za zasługi dla Francji. Za działalność we Włoszech na rzecz Polaków otrzymał odznaczenie Polonia Restituta, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (2 razy), Krzyż Walecznych, Medal Wojska Polskiego, Gwiazdę za wojnę 1939-45 i Gwiazdę Italii.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Jan od Krzyża Modlitwa do św. Jana od Krzyża Litania do św. Jana od Krzyża Modlitwa do św. Wenancjusza Fortunata Cztery drogi skierowujące dziecko na właściwy szlak Lekarz - zawód czy powołanie

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2024

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna