Kapłan - pasterz, czy najemnik?Jezus jest Dobrym Pasterzem. On zawsze pierwszy wychodzi do człowieka ze swoją miłością i inicjatywą. Chrystus ukochał nas wszystkich i oddał za nas życie. Umierając na krzyżu nie zostawił nas samych, ale pozostał z nami w Najświętszym Sakramencie i ciągle daje nam swoich pasterzy, powołując młodych ludzi do służby Bożej.Wszelkie dobro jakie jest w Kościele, dzieje się mocą Jezusa. To On boską mocą w czasie Mszy Świętej przemienia chleb w swoje Ciało, a wino w swoją Krew. To Jezus rozgrzesza w sakramencie pokuty. To Jezus głosi Słowo Boże. Kapłani - słudzy Boga prowadzą ludzi do zbawienia, gdy w imieniu Jezusa głoszą Słowo Boże i udzielają sakramentów świętych. Jezus w tej posłudze utożsamia się z kapłanami i mówi: Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi. Łk 10,16. Tu trzeba się zapytać, czy wierni słuchają kapłanów i modlą się za nich? Należy trwać przy Jezusie i modlić się o powołania kapłańskie oraz za duszpasterzy. Kapłaństwo, które pochodzi od Boga, to dar i wielkie zadanie stojące przed powołanym. Jak każdemu człowiekowi tak i kapłanowi potrzeba nieraz głębokiego nawrócenia. Nawrócenie w życiu powołanego to powrót do pierwotnej gorliwości. Czasem należy sobie przypomnieć moment wstąpienia do Seminarium i tamtą gorliwość. Nawrócenie to zmiana myślenia, to powrót do źródeł, do Chrystusa i do życia ewangelicznego. Jeżeli kapłan w swym życiu będzie trwał mocno i autentycznie przy Jezusie, wtedy i wiernych parafian umocni swoją postawą, bo będzie prawdziwym świadkiem Jezusa. Dziś potrzeba nie tyle głosicieli i nauczycieli, ale świadków Boga! Jeżeli ludzie nie widzą świadectwa ze strony księdza, wtedy mogą lekceważyć Słowo Boże, które głosi swoimi ustami. W takim wypadku zamiast świadectwa dla Jezusa, kapłan daje zgorszenie. Wtedy też słabnie wiara Ludu Bożego. To wszystko można ująć w słowach: Jaki pasterz, taka owczarnia! Dlatego gdy pasterz narzeka na swoją owczarnię, to częściowo daje świadectwo samemu sobie. W takim wypadku nie narzekajmy na wiernych, ale raczej na siebie. Żeby ludzi prowadzić do Boga, trzeba ich prawdziwie pokochać. Wpierw pokochajmy ludzi takich jakimi są, a dopiero potem z miłością możemy ich zmieniać według Bożego Ducha. Jeżeli nie ukochasz drugiego człowieka, to nigdy go nie zmienisz! Trzeba przyjąć taką postawę wobec swoich wiernych, żeby oni czuli się bezpieczni przy swoim pasterzu. Przede wszystkim należy bronić ludzi przed niebezpieczeństwami, a także przed ojcem zła i kłamstwa. Czujny kapłan jest świadomy, że szatan chce zniszczyć dobro. W pewnych wypadkach zły duch niszczy pasterzy, bo dobrze wie, że wystarczy uderzyć i osłabić pasterza, a rozproszą się owce stada. Dlatego w dzisiejszych czasach, kiedy to często zło wprost przeciwstawia się dobru, trzeba budować prawdziwie Bożą jedność między wiernymi a kapłanami. Wierni powinni się modlić za swoich księży. Także kapłani między sobą powinni być zjednoczeni, nie mogą wzajemnie podkopywać autorytetów i zazdrościć sobie. Mądrość katolików ma polegać na tym, że nie usłuchają złych i fałszywych głosów wrogów Kościoła, ale ponad wszystko będą słuchać głosu Jedynego Pasterza - Jezusa, który to głos przekazują księża. Kapłan jest przede wszystkim człowiekiem wiary, bo sam wierzy w Boga i innych do wiary prowadzi. Tutaj nasuwa się pytanie: jak duszpasterz ma żyć, żeby nie osłabła jego wiara w Boga oraz gorliwość, miłość i troska o wiernych? Wskazówki dla kapłana: A / POKORA - Jest to ciągła świadomość, że jest się sługą Jezusa. Pokora to prawda o sobie, która mówi, że nic bez Chrystusa nie mogę uczynić. Jezus we wszystkich działaniach, w całej posłudze i życiu ma być na pierwszym miejscu. Jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko jest na właściwym miejscu. Kapłan w swojej pokorze rozlicza się codziennie z wierności względem Boga i z posługi względem Ludu Bożego. Ksiądz swoją osobą nie może przesłaniać Jezusa Chrystusa. B/ MIŁOŚĆ - Życie kapłańskie bez miłości nie ma sensu. Żeby prawdziwie kochać, trzeba być prawdziwie czystym. Na ile kapłan jest czysty i żyje w celibacie - na tyle jest silny Bogiem. Wzorem czystości kapłańskiej jest sam Jezus. CZYSTOŚĆ kapłańska jest źródłem miłości duszpasterskiej. Wielką łaską i wielką mądrością jest dobrowolne i świadome zamienienie miłości seksualnej na wielkoduszną miłość duszpasterską. Kto tej trudnej rzeczy dokona, ten poczuje smak prawdziwej, po ludzku niepojętej miłości Pana Boga. Wtedy cały człowiek i cała energia życia zostanie oddana na chwałę Bożą. C/ KAPŁAŃSKIE PRAKTYKI RELIGIJNE - Mocą dla świadectwa życia jest modlitwa. Kto szanuje i kocha drugiego człowieka, ten często z nim rozmawia. Podobnie jest w odniesieniu do Boga - kto wierzy, szanuje i kocha Boga, ten często z Nim rozmawia w czasie modlitwy. Najważniejszą modlitwą każdego dnia jest Eucharystia. Ważną i głęboką modlitwą są psalmy modlitwy brewiarzowej. Jeżeli chcemy, żeby praca kapłańska była jeszcze bardziej skuteczna, to nie zapominajmy o modlitwie Maryjnej - różańcu. Razem z Maryją owocniej zdążamy do Boga. Ważna jest też adoracja, rozmyślanie i czytanie duchowne. Oprócz tego każdy kapłan ma ulubione nabożeństwa i modlitwy. Do tych wszystkich form kapłańskiej rozmowy z Bogiem musimy ciągle dorastać, aby modlitwa stała się pokarmem naszego życia i była zanoszona do Boga z wewnętrznej potrzeby serca i z miłości, a nie z przymusu czy na pokaz. D/ ŚWIADECTWO ŻYCIA - Kapłan jest świadkiem Jezusa. Świadek to człowiek, który nie tylko mówi o ideale ewangelicznym, ale ten ideał wciela w swoje życie. Świadek całą swoją postawą i w każdym czasie świadczy o swoim Boskim Mistrzu. Jezus ukochał każdego człowieka do końca - do krzyża. Kapłan, świadek Jezusa, ze względu na Boga też powinien ukochać każdego człowieka. Ksiądz daje świadectwo Jezusowi przede wszystkim, gdy pobożnie, z wielką wiarą i pokorą odprawia Mszę Świętą. Jeżeli wypowiadamy słowa modlitwy w czasie Mszy Świętej, wtedy sami musimy czuć obecność Jezusa i słowa tak wypowiadać, jakbyśmy rozmawiali twarzą w twarz z samym Bogiem. Sposób odprawiania Mszy Świętej daje świadectwo o wierze i miłości kapłańskiej do Boga w Trójcy Świętej Jedynego. W czasie Eucharystii ukazuje się autentyczność wiary kapłana. Antyświadectwem jest, gdy na Mszy Świętej "urządza się wyścigi" - aby jak najszybciej "odprawić". Tylko ten ksiądz, który żyje Chrystusem, może dawać innym Chrystusa. Czym się karmię, tym sam żyję. Jak żyję, tak świadczę. Jeżeli żyję Bogiem, to świadczę o Bogu. Wielkim świadectwem autentyczności kapłańskiej jest umiłowanie konfesjonału - i to z jednej, jak i drugiej strony. To oznacza, że kapłan jest spowiednikiem i penitentem. Żeby innych rozliczać przed Bogiem, trzeba i siebie rozliczać. Przed Bogiem rozliczamy się co dwa tygodnie. Gdy ksiądz regularnie spowiada się, wtedy szybkimi krokami zbliża się do Boga. Jeżeli pasterz Chrystusowy uznaje wielkość Boga i głęboko wierzy w Niego, wtedy sam z pokorą spowiada się przy konfesjonale. Umiłujmy więc konfesjonał i z jednej i z drugiej strony. Taka postawa jest też świadectwem kapłańskim dla ludu wiernego. Natomiast zewnętrznym świadectwem, szczególnie wtedy, gdy ludzie coraz bardziej odchodzą od Boga, jest strój kapłański. Żołnierz i policjant nie wstydzą się swojego munduru, więc dlaczego kapłani mają się wstydzić sutanny czy koloratki? E/ DZIAŁALNOŚĆ DUSZPASTERSKA - Siła duszpasterstwa płynie z wewnętrznego zjednoczenia z Jezusem Chrystusem. Gdy kapłan sam żyje Chrystusem, wtedy w sposób autentyczny daje Żywego Boga ludziom. Daje Jezusa innym i ma świadomość ciągłej obecności Bożej. Kto ma świadomość, że Jezus jest zawsze blisko niego, ten odpowiednio w Jego obecności się zachowuje. Szczególnym miejscem Bożej obecności jest świątynia. Dlatego trzeba zwrócić uwagę na zachowanie się w świętym miejscu. Czy świątynia Boga Żywego mi nie spowszedniała? Dobry pasterz ma także czas dla swoich owiec. Niedobrze jest, jeżeli czas kapłański przeznaczony jest na ciągłe spotkania towarzyskie, zajęty jest pogonią za zaszczytami czy za wygodą, a dzieje się to kosztem działalności duszpasterskiej. Trzeba także pamiętać, że ludzie wszystko księdzu wybaczą, oprócz chciwości. Pierwszorzędną troską Chrystusowego kapłana jest zbawienie wszystkich ludzi, a nie zdobywanie luksusowych rzeczy. Ksiądz w działalności duszpasterskiej powinien być nieugięty, nieustraszony - głoszący Ewangelię w całości, w porę i nie w porę. W życiu kapłańskim wypełnia się Ewangelia. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Mt 5,11-12. Jezusa prześladowali i kapłanów prześladować będą. Będą się zdarzać oszczerstwa, ale tym bardziej wtedy trzeba się cieszyć, bo cierpiąc to wszystko jesteśmy podobni do Chrystusa. Kapłan choćby był nawet święty, to i tak nie wszystkim będzie się podobał. Drogi kapłanie - pamiętaj, że Jezus jest zawsze z tobą i On jest najważniejszy! Zaufaj do końca Jezusowi i daj Mu się prowadzić. Jezus także do ciebie kieruje trzykrotne pytanie o miłość. Kto wyznał miłość Jezusowi, powinien przygotować się na konsekwencję swojego wyboru - Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz. J 21,18. ODDAJ SIĘ DO KOŃCA JEZUSOWI!!! Niech się dzieje wola Twoja, mój Boże! Ks. Witold Głuszek
Tekst pochodzi z Tygodnika Katolickiego
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |