Pojednałam się z Bogiem i ludźmiSwoje świadectwo zacznę od tego, że bałam się przyjechać na III. W ubiegłym roku nie byłam bowiem na żadnym stopniu i nie wiedziałam kto będzie, czy spotkam kogoś ze znajomych? Powoli przełamywałam się i otwierałam na nowo poznanych ludzi, których wkrótce pokochałam i przywiązałam się do nich. Wszyscy bardzo mi pomagali w trudnych chwilach, które mnie nachodziły. Wiem, że otworzyłabym się pełniej, gdybym nie miała takich chwil, gdybym nie myślała o moim cierpieniu, gdybym od samego początku zaufała Panu i z pokorą przyjmowała to, co On dla mnie przeznaczył. Miałam chwile załamania. Nie mogłam zrozumieć dlaczego te wszystkie problemy, kłopoty i cierpienia są moim udziałem. W takich momentach traciłam swoją wiarę, byłam zagubiona wśród spraw i ludzi, których nie rozumiałam.Nie wiem, może niektórych uraziłam swoją postawą, swoim brakiem zaufania, ale cierpienie było silniejsze. Zrozumiałam jednak, że dalej tak nie mogę żyć, że muszę zmienić swoje myśli i postępowanie, zbyt dużo ludzi cierpiało przeze mnie - chociaż nie okazywali tego. Coraz częściej zastanawiałam się nad swoją sytuacją i przełamałam ten mur graniczny. Zaufałam Bogu. Stało się to podczas nabożeństwa pojednania, a właściwie podczas spowiedzi. Po bardzo długim czasie była to spowiedź przy kratkach konfesjonału. Wcześniej praktykowałam spowiedź w formie rozmowy, która spowodowała, że bałam się konfesjonału. Długo walczyłam ze sobą, ale jak zawsze ktoś przyszedł mi z pomocą i nakłonił do spowiedzi. Moja spowiedź była wspaniała, stała się prawdziwą rozmową z Panem, który wybaczył mi wszystkie chwile załamań i rozterek. Pojednałam się z Bogiem i ludźmi - byłam szczęśliwa. Zrozumiałam, że moje cierpienie jest powołaniem i powinnam przyjmować je z pokorą i wdzięcznością, że właśnie mnie Pan wybrał do niesienia tego krzyża. Gdy to zrozumiałam zmieniło się moje postępowanie. Cieszyłam się z każdej chwili dnia, z tego, że mam Pana, który mnie kocha. Pokochałam wszystkich i wiedziałam, że oni także mnie kochają. Najważniejszą rzeczą, której nauczyłam się tutaj, to samoakceptacja i dawanie się innym. Chwała Panu! Anonimowa Biuletyn "Ziarna"
|
św. Agnieszka z Montepulciano
Modlitwa do św. Agnieszki z Montepulciano
Litania do św. Agnieszki z Montepulciano
Do La Salette przybywają pielgrzymi z całego świata
Drugi znak - wielki smok (Ap 12,3-6)
Czy apostolskie zalecenie powstrzymywania się od krwi dziś już nie obowiązuje?
Modlitwa o Cud
Tajemnica Szczęścia
Modlitwy do św. Rity
Litania do św. Józefa
Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi
Godzina Łaski 2023| [ Strona główna ] |
|