św. Ludwika de Marillac

(1591 - 1660)

Urodziła się w Paryżu w rodzinie szlacheckiej. Całą niemal młodość spędziła w internatach zakonnych. W 15. roku życia pragnęła wstąpić do kapucynek, ale z uwagi na stan zdrowia odstąpiła od tego zamiaru. Za radą krewnych, w 1613 r. poślubiła Antoniego Le Gras, sekretarza królowej Anny Medycejskiej. Po śmierci męża (1625) współpracowała ze swoim kierownikiem duchowym św. Wincentym a Paulo w organizowaniu dzieł miłosierdzia. Z jego upoważnienia wizytowała bractwa miłosierdzia, a następnie sprawowała opiekę nad Córkami Miłości, które dały początek nowej rodziny zakonnej Sióstr Miłosierdzia, zwanych powszechnie szarytkami. Za dzień narodzin zgromadzenia uważa się 25 marca 1642 r., kiedy to pierwsze cztery siostry wraz z panią Le Gras złożyły swoje śluby na ręce św. Wincentego. Prowadziła szeroką działalność charytatywną, jednak głównym rysem jej duchowości była kontemplacja Chrystusa, całkowicie oddanego woli Ojca i posługującego ubogim. W 1644 r. ofiarowała zgromadzenie Matce Bożej. Beatyfikowana przez Benedykta XV w 1920 r., a kanonizowana 14 lat później przez Piusa XI. Kogo patroną jest św. Ludwika de Marillac? W 1960 r. papież Jan XXIII ogłosił ją patronką dzieł miłosierdzia i służb socjalnych. Wojciech Świątkiewicz Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 15 marca 2009 [ Powrót ]

[ Strona główna ]

Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt