Był synem polskich emigrantów, którzy z Siekierczyny (diecezja tarnowska) przybyli do USA. Urodził się w Cleve-land 26 października 1910 r. jako czwarte z ośmiorga dzieci. Po studiach w seminariach w Orchard Lakę i w rodzinnym Cle-veland, w 1937 r. został księdzem. Studiował prawo kanoniczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie i na Katolickim Uniwersytecie w Waszyngtonie. Był później wykładowcą w seminarium w Cleveland, pracował tam w sądzie biskupim i pełni! funkcję kanclerza kurii biskupiej, a w 1953 r. został tam biskupem pomocniczym. W 8 lat później Paweł VI powierzył mu arcybiskupstwo filadelfijskie. W 1967 r. papież Montini wyniósł go do godności kardynalskiej razem z ówczesnym arcybiskupem Krakowa Karolem Wojtyłą. Od tego czasu datuje się bliższa znajomość obu kardynałów. Władze PRL odmówiły mu wizy do Polski, gdzie w rodzinnej miejscowości swoich rodziców, w Siekierczynie k. Limanowej chciał odbyć swój kardynalski ingres. Do Polski mógł przyjechać dopiero w 1972 r., na uroczystości w Oświęcimiu, związane z 1. rocznicą beatyfikacji o. Maksymiliana Kolbego. Potem przyjeżdżał do Polski kilkakrotnie, w 1977 r. otrzyma! doktorat h.c. KUL.

     Jako arcybiskup Filadelfii uczestniczył w Soborze Watykańskim II. W swojej diecezji szczególną troską otaczał ubogich, emigrantów (nie tylko Polaków, ale także Węgrów i Włochów), dzieci nienarodzone. Znana była jego otwarta postawa wobec chrześcijan prawosławnych i protestantów, a także Żydów. Bronił katolickich szkól wszystkich szczebli, domagając się dla nich od państwa pomocy finansowej. W 1976 r. zorganizował w Filadelfii 41. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, na którym Episkopat Polski reprezentowała delegacja pod przewodnictwem kard. Karola Woj tyły. Doprowadził do wyniesienia na ołtarze bp. Jana Nepomucena Neumana. W 1963 r. zainicjował pielgrzymki do amerykańskiej Częstochowy - w Doylestown. W 1988 r. przeszedł na emeryturę.

     Postrzegany był przez komunistów w Moskwie jako jeden z uczestników "spisku", który doprowadził do wyboru kard. Karola Wojtyły na papieża.

     Po śmierci kard. Króla Jan Paweł II podkreślał w telegramie kondolencyjnym do Kościoła w Filadelfii "jego owocną i niestrudzoną współpracę ze Stolicą Apostolską od czasu Soboru Watykańskiego II oraz ze mną osobiście przez wszystkie lata mego pontyfikatu". Na pogrzebie kard. Króla papieskim legatem byl kard. Franciszek Macharski. - Kardynał był źródłem inspiracji i siły, zwłaszcza w mrocznych czasach komunizmu. Jego wielkoduszna miłość do ziemi przodków dodawała odwagi i otuchy licznym z nas, a w szczególności Ojcu Świętemu - mówił w homilii ówczesny metropolita krakowski.