ks. Alekander Żychliński1(1889 - 1945)
Ta próżno żyje, kto nie usiłuje stać się prawdziwie świętym - często powtarza} I si. Boży ks. Aleksander Żychliński. Ten nieco dziś zapomniany teolog i znawca duchowości, zmarł w Gnieźnie 21 grudnia 1945 r. Pochodził z wielkopolskiej ziemiańskiej rodziny Józefa i Amelii z d. Graeve. Urodził się w Modliszewie w pobliżu Gniezna. Powołanie do kapłaństwa poczuł podczas rekolekcji zamkniętych, które odbywał w 14. roku życia. Po maturze - mimo sprzeciwu ze strony ojca - wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu. W 1913 r. przyjął święcenia kapłańskie. Władze kościelne zwróciły uwagę na jego zdolności i wysłały na studia na Uniwersytet Gregoriański w Rzymie. Ponieważ ks. Żychliński posiadał wtedy obywatelstwo pruskie (Polska była jeszcze pod zaborami), po wybuchu I wojny światowej został wydalony z Włoch. Doktorat uzyskał na Uniwersytecie we Wrocławiu. Przez krótki czas był katechetą w Gostyniu. Po odzyskaniu przeż Polskę niepodległości został profesorem dogmatyki w seminarium duchownym w Poznaniu. Przez dwa lata był też ojcem duchownym kleryków. Po latach jeden z jego studentów pisał: "zawsze skupiony, promieniował jednak wewnętrzną pogodą, a często i uśmiechem. Mąż wielkiej wiedzy" (ks. Ludwik Bie-lerzewski - "Ksiądz nie zostaje nigdy sam"). W latach 1927-1929 był rektorem seminarium w Gnieźnie. Zapisał się w pamięci jako wychowawca kapłanów, spośród których wielu zdało swój życiowy egzamin w czasach II wojny światowej, dając wierne świadectwo Chrystusowi i przynosząc chwałę Polsce. Po powrocie do Poznania był nie tylko wykładowcą. Angażował się w prace Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, którego był dyrektorem. Pełnił też funkcję asystenta kościelnego Stowarzyszenia Kobiet w diecezjach poznańskiej i gnieźnieńskiej, a także duszpasterza młodzieży akademickiej związanej z Iuventus Christiana. Ksiądz Żychliński wiele pisał. Był znawcą pism św. Tomasza z Akwinu i św: Jana od Krzyża. Artykuły publikował w "Szkole Chrystusowej" i "Głosie Karmelu". Ukazywały się też jego książki. Łącznie pozostawił 87 pozycji teologicznych. Głównymi jego dziełami były: "Życie wewnętrzne", "O apostolstwo wedle ducha". Współczesny teolog duchowości ks. prof. Stanisław Urbański o pierwszym z nich pisał: "Praca ta, jak dotychczas, jest jedynym opracowaniem w polskiej literaturze teologicznej, które tak wszechstronnie, a zarazem głęboko ujmuje to zagadnienie. Odsłania własne doświadczenie duchowe autora, które związał z dogmatyczną wiedzą biblijną oraz tradycją, jaką przekazały różne szkoły duchowości: dominikańska, franciszkańska i karmelitańska" ("Leksykon mistyki" s. 338). Po wybuchu II wojny światowej opuścił teren Wielkopolski i przebywał na terenie diecezji kieleckiej. Wykładał w seminarium duchownym w Kielcach. Udzielał się też jako rekolekcjonista.
Po wojnie powrócił do Gniezna, ale był już ciężko chory. Zmarł w opinii świętości. Pochowany jest w Krypcie Zasłużonych Wielkopolan w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |