Co w duszy gra - Wieczność

Człowiek jest jednocześnie istotą cielesną i duchową. Ciało człowieka ożywia dusza. Pismo Święte oddaje rzeczywistość tej jedności przez symboliczne obrazy: Bóg "ulepił z prochu ziemi" i "tchnął tchnienie życia" (Rdz 2,7). Katechizm uczy, że głębokość tej jedności sprawia, iż dusza jest "formą ciała", tzn. dzięki niej ciało jest ciałem ludzkim i żywym. Duch zaś i materia nie są dwiema złączonymi naturami, ale razem tworzą jedną naturę człowieka (KKK 365).

Każda osoba jest obdarzona indywidualną, niematerialną i nieśmiertelną duszą. Jest to dogmat wiary (Sobór Laterański V, 1513). Dusza nie zanika więc w chwili śmierci ciała ani nie podlega przemianie istotowej, tzn. nie staje się aniołem ani innym bytem. Połączy się na nowo z ciałem w czasie zmartwychwstania umarłych. Cała historia zbawienia jest nie do wyjaśnienia bez cechy nieśmiertelności duszy. Jeżeli ciało fizycznie bierze swój początek od rodziców, to każda dusza jest bezpośrednio stwarzana przez Boga. Oprócz niej człowiek otrzymuje duchowe władze: rozum i wolność. A ciało oznacza tu nie tylko materię, ale szerzej - słabość ludzkiej kondycji podatnej na ból i cierpienie, poddanej śmierci.

Do natury duszy należy ukierunkowanie ku Bogu. Jest od samego początku przeznaczona do szczęścia wiecznego. Ale osiągnąć ten cel nie jest łatwo, bo grzech pierworodny zdewastował harmonię duszy i ciała. Zostało zaburzone panowanie duszy nad ciałem. Dlatego.teksty Ewangelii mówiące o ostatecznym przeznaczeniu wskazują, że może być ono różne dla różnych ludzi. I jedynie z pomocą łaski Bożej człowiek może osiągnąć pełną psychologiczną i moralną integrację. Przez sakramenty dusza zostaje "wyposażona", natomiast zbawienie wywyższa ją do trwałej jedności z Bogiem.

Dusza oznacza to, co w człowieku najbardziej wewnętrzne i cenne. Jest elementem obdarzonym świadomością i wolą, w którym - nawet po śmierci - ludzkie "ja" trwa nadal. Jest duchową zasadą strukturalną, która istnieje mimo ciągłej wymiany komórek i tkanek ciała. "Jest stałym czynnikiem informującym materię." Jest podmiotem tożsamości, rozwoju i odpowiedzialności. W niej zakorzeniona jest jaźń, czyli własne "ja", jako podmiot działania umysłu i woli.

ks. Jan Sawicki Tekst pochodzi z Tygodnika Idziemy, 14 listopada 2010 Wasze komentarze: marzena aneta: 12.11.2023, 12:00 co w duszy gra dziękuję proszę o miłość mądrość prawde sprawiedliwość szacunek szczerość szacunek uczciwość szacunek ufność szacunek wiare szacunek zdrowie na całym świecie dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szczerość cuda czyni szacunek cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję marzena aneta: 12.11.2023, 11:59 co w duszy gra dziękuję proszę o miłość mądrość prawde sprawiedliwość szacunek szczerość szacunek uczciwość szacunek ufność szacunek wiare szacunek zdrowie na całym świecie dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szczerość cuda czyni szacunek cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję Marek: 16.09.2019, 08:39 Fajne Andre: 15.11.2010, 14:29 Jezus do Św. Faustyny: Jestem święty po trzykroć i brzydzę się najmniejszym grzechem. Nie mogę kochać duszy, którą plami grzech, ale kiedy żałuje, to nie ma granicy dla Mojej hojności, jaką mam ku niej. Miłosierdzie Moje ogarnia ją i usprawiedliwia. Miłosierdziem Swoim ścigam grzeszników na wszystkich drogach ich i raduje się Serce Moje, gdy oni wracają do Mnie. Zapominam o goryczach, którymi poili Serce Moje, a cieszę się z ich powrotu. Powiedz grzesznikom, że żaden nie ujdzie ręki Mojej. Jeżeli uciekają przed miłosiernym Sercem Moim, wpadną w sprawiedliwe ręce Moje. Powiedz grzesznikom, że zawsze czekam na nich, wsłuchuję [się] w tętno ich serca, kiedy uderzy dla Mnie. Napisz, że przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez głos Kościoła, a jeżeli udaremnią wszystkie łaski Moje, poczynam się gniewać na nich, zostawiając ich samym sobie i daję im czego pragną.(Dz 1728) (1) Autor Tresć Poprzednia [ Powrót ] Następna