Przez ogień czyśćca

Nadzieją jest miłosierdzia Boże. Wystarczy, że człowiek poprosi o nie w ostatniej chwili swego życia. Może tata, widząc Pani wiarę, otwierał się za życia na Boga i w ostatniej chwili zwrócił się do Jezusa Zbawiciela. Nawet jeśli w sposób niedoskonały poprosił o miłosierdzie, jest nadzieja. Skoro jednak "miał to i tamto na sumieniu", musi na drodze do nieba przejść przez oczyszczenie. Nie wolno bowiem z brudem grzechów i niesprawiedliwości stanąć przed Przenajświętszym. To jest szansa i niezwykły dar Boga: czyściec.

Wiara Kościoła opisuje czyściec jako stan, formę życia. Trudno dookreślić jego miejsce i czas. W Piśmie Świętym możemy znaleźć stwierdzenia, które wyrażają nadzieję, że można zbliżyć się do Boga, jeśli człowiek przejdzie oczyszczenie i dokona się za niego jakieś naprawienie krzywd, czyli wyrównanie niesprawiedliwości. Ufamy, że to przede wszystkim zastępcza Ofiara Jezusa Chrystusa jest wymierzeniem sprawiedliwości. Jest On Kapłanem, a jednocześnie "ofiarą przebłagalną" za grzechy całego świata (por. 1 J 2,2). To dzięki krwi Doskonałego Baranka grzesznik może się stać doskonale nieskazitelny.

Wyobrażamy sobie czyściec jako stan długotrwały, bo doświadczenie uczy, że potrzeba czasu, aby nauczyć się miłości. A wchodzący do nieba ma przecież zjednoczyć się z Bogiem, a więc umiłować Go z całej duszy, całym sercem i całą mocą.

Słowa św. Pawła sugerują ogień czyśćca, a więc jakieś podobieństwo do ognia piekielnego: "Ten, którego dzieło wzniesione na fundamencie (Chrystusie) przetrwa, otrzyma zapłatę; ten zaś, którego dzieło spłonie, poniesie szkodę: sam wprawdzie ocaleje, lecz tak jakby przez ogień" (1 Kor 3,14-15).

Pismo Święte wskazuje, że pomoc duszom czyśćcowym może zostać wyjednana przez wstawiennictwo lub pośrednictwo jakiejś osoby. W Księdze Izajasza zapowiedziany jest Sługa Jahwe pokutujący za wielu i usprawiedliwiający wielu, dźwigający ich nieprawości (por. Iz 53,11). Ważne jest wstawiennictwo świętych. Podobnie jak w życiu ziemskim wierzący są między sobą zjednoczeni w jednym Kościele, tak również po śmierci ci. którzy żyją w stanie oczyszczenia, doświadczają modlitwy, odpustów i miłości sióstr i braci w wierze. Nasze dobre uczynki, posty i modlitwy za zmarłych mają duże znaczenie.