Mogę umierać spokojnie...

Idę jak niewidomy, 
Wmawiam sobie, 
że jest noc, 
Noc ciemna.

Ciemność otula mnie szczelnie. 
Na tyle,
Że czuję jej lepki dotyk na twarzy... 
Idę z trwogą w sercu 
I nie zastanawiam się 
dlaczego tak jest!

Lecz coraz mocniej 
Niepewność dobija się 
do wrót serca, 
By opanować całe ciało... 
Powoli, 
Z obawą,
Lecz z dziwnym uporem 
Stawiam pierwszy krok
W ciernie.

Czuję czyjąś obecność, 
robi się jaśniej 
Dzień - myślę.
Rozpoznaję Towarzysza drogi 
I przymrużam olśnione oczy 
Przyzwyczajone do ciemności 
pod łuskami.
Widzę w Jego rękach chleb. 
Teraz rozumiem... 
Mogę umierać spokojnie...

Jarosław Kiśluk
Styczeń 1986	

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Tresć

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna