Pamiętaj, do nieba nie idzie się samemu, trzeba koniecznie kogoś ze sobą prowadzić

Nie idzie się do nieba samemu...

A jeśli tak, to kogo będę ze sobą prowadziła?

Czy wprowadzę do nieba swoich bliskich?

Czy ich wiara wyniesiona z domu okaże się tak silna, że przetrwa aż do dnia, w którym staną u bramy wieczności?

Czy jej nie zaprzepaszczą, a wraz z nią tej jedynej szansy?...

Dalej, pamiętając na naukę Jezusa, że to nie sztuka czynić dobrze tym, którzy nas kochają, myślę, czy przybliżyłam niebo komuś w obcych, obojętnych mi, a może i wrogach. Jeśli tak, to komu?

Może swoim sąsiadom, może współpracownikom, może ludziom z kolejki czy tramwaju, a może i takim, których nigdy w życiu nie zobaczę ani nie poznam?

Czy oni zrozumieją, że przelałam na nich najlepszą część swej duszy i zechcą czynić podobnie wobec innych?

Pomyśl o tym i ty, choćby jeden raz...