Nie być bezradnym

Kasia, Łukasz, Agnieszka i Asia razem z animatorką-studentką i księdzem postanowili wydawać gazetkę o sobie. Ale taką, która byłaby czytana również przez ich rówieśników z V i VI klasy. Opowiadali o swoich problemach w szkole, domu...

Łukasz wyznał, iż przez rok ukrywał w klasie, że jest ministrantem. Aż w końcu się wydało, ale szybko zapewniał swoich kolegów, że jest normalny, taki jak oni. Przecież przez ten rok nikt się nie zorientował, więc to najlepiej świadczy o tym, że się przystosował - twierdził.

Kasia uważa, że mama wcale jej nie zna. I myśli, że ona, Kasia, to jest taka porządna dziewczynka, która chodzi do szkoły, odrabia lekcje i czasami pomaga mamie...

Asia jest zdania, że dzieci w grupie parafialnej nie są wcale lepsze od tych, które nie chodzą do kościoła, a nawet czasami są gorsze.

Agnieszka ma za złe swojej mamie, że zrobiła aferę w szkole, gdy zorientowała się, iż dzieci w V klasie czytają pod ławkami bezwstydne pisma. Tłumaczyła mamie, że tam są informacje o zespołach - i dlatego czytają. Kiedy animatorka skwitowała ją: "Nie udawaj, że dlatego czytasz", Agnieszka przyznała, że czyta rubrykę porad, choć "ona nie ma jeszcze takich problemów".

W końcu postanowili, że napiszą o tym wszystkim, o czym właśnie rozmawiali, w swojej gazetce. Za tydzień spotkali się znowu i okazało się, że nikt niczego nie napisał, tłumacząc, iż nie są to tematy dla ich rówieśników.

Pisać o relacjach w rodzinie, w szkole, o wątpliwościach, co znaczy być człowiekiem religijnym - to takiej gazetki młodzież nie "kupi". "Normalna" młodzież interesuje się przedmiotami, idolami, seksem...

* * *

Jak rozmawiać ze swoimi dziećmi? Nie tylko rozmawiać, ale zaproponować ciekawszy sposób spędzania czasu niż lansują to media i młodzieżowa moda. Ten dylemat przeżywa wielu katolickich rodziców.

Ten sam problem mają nauczyciele, którym leży na sercu wpojenie dzieciom i młodzieży wartości chrześcijańskich. Bywa inaczej, a postawy młodych przewyższają obiegowe osądy.

Wychowawczyni maturalnej klasy przyznaje, że dopiero niedawno dowiedziała się o życiu Artura. Nie można było nawet przypuścić, że jego lekkość bycia, figlarność, otwartość na innych mają swoje źródła nie w subkulturze młodzieżowej, a w cierpieniu.

Od półtora roku Artur opiekował się chorym na raka ojcem. On sam! Matka wyjechała na Zachód i stamtąd przysyłała pieniądze na niezbędne lekarstwa. Inaczej nie stać by ich było na leczenie. Ojciec umarł na rękach Artura.

* * *

Otaczający nas świat stał się pokusą również dla nas, dorosłych. Pan Jezus posyła nas jak owce między wilki. Dzisiaj "owce" - nawet wówczas, gdy są ludźmi dorosłymi - czują się bezradne wobec problemów, przed którymi stawia ich życie.

Mamy ochraniać nasze dzieci przed trudnościami, ale też dostrzec w nich "lek" podany przez Opatrzność Bożą. Lek na bycie człowiekiem wobec innych ludzi.

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości 14 września - Święto Podwyższenia Krzyża Świętego Modlitwa na Święto Podwyższenia Krzyża Świętego Modlitwa do Krzyża Świętego Litania do Krzyża Świętego Litania o Krzyżu Świętym Modlitwa do św. Alberta z Jerozolimy

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna