"Gdyby można było żywić się światłem". Anoreksja jest uleczalna

Anoreksja przeciw fizjologii

Jest to choroba, która może zakończyć się śmiertelnie. Dotyka ona głównie młode kobiety (ponad 90 proc. chorych). Anorektyczki panicznie boją się przytycia i żyją w przekonaniu, że są grube. Starają się odżywiać jak najmiej, ideałem zaś dla nich byłoby w ogóle obywanie się bez jedzenia. Typowe objawy choroby: znacząca utrata wagi, zatrzymanie menstruacji, przekonanie chorej, że nad wszystkim panuje i ma się bardzo dobrze. Do pewnego momentu nie zdaje sobie sprawy, że jest chora.

Dotąd nie wiadomo, jakie są przyczyny tej choroby. U jej podstaw mogą leżeć stresy życia w społeczeństwie wysoko zi,ndustrializowanym, na które składają się w tym przypadku: ewolucja roli kobiety, troska o wygląd zgodny z modą, obsesja kulturowa związana z kontrolowaniem swojej wagi.

Anoreksja pojawia się zazwyczaj u dziewcząt, które przeżyły dzieciństwo i okres ddjrzewania bez specjalnych kłopotów. Nie miały problemów z nauką i nie przyczyniały trosk rodzicom. Jednak prawdopodobnie właśnie w domu poddawane były silnemu stresowi. W rodzinie ze złym sposobem komunikowania pomiędzy rodzicami a dzieckiem, gdy w domu woli się pozorną równowagę i harmonię, gdy panuje lęk przed szczerą rozmową, by nie skończyła się kryzysem, rozchwianiem, dojściem do głosu emocji, anoreksja pojawia się najczęściej. Dom taki budzić może u nastolatki sprzeciw emocjonalny, a w rezultacie - pojawiający się systematycznie silny stres. Anorektyczki dorastały z głębokim przeświadczeniem o własnej bezradności, z uczuciem, że nie mają żadnego wpływu na otoczenie i swój los. Zmuszanie się do głodowania daje im poczucie, że są silne i niezależne.

Początki anoreksji są typowe: z początkiem lata nastolatka postanawia schudnąć. Przygotowuje się do tego skrupulatnie. Odchudzanie przeradza się w rytuał, fascynację. Dziewczyna sprawia wrażenie, że odczuwa przyjemność widząc, że cała rodziny je, podczas gdy ona sama, pod różnymi pretekstami, unika posiłków. W ten sposób szybko traci 4-5 kilogramów. Z rozpoczęciem roku szkolnego nie przerywa diety. Zaostrza ją w tajemnicy przed rodziną i przyjaciółmi.

Zachowuje się tak, jakby dążyła do idealnej figury, którą sama sobie wymyśliła. Nigdy też nie zauważy, że jest wychudzona i wcieńczona. dlatego niechętnie przyjmuje pomoc psychologa czy psychiatry.

W blisko połowie przypadków anoreksji potrzebna jest hospitalizacja. Proponuje się ją chorym, które zjawiają się u lekarza w stanie wycieńczenia. Terapia stara się przywrócić dobrą kondycję pacjentki, nie służy tuczeniu jej za wszelką cenę, lecz skorygowaniu jej zwyczajów żywieniowych i naprawieniu zaistniałych w nim, niebezpiecznych dla zdrowia, a czasem i życia, anomalii.

Anoreksja jest uleczalna, czasem przechodzi sama, spontanicznie, czasem - po długiej terapii połączonej z wielokrotnym pobytem w szpitalu. Wyleczona anorektyczka, to nie tylko kobieta, która przytyła, ale taka, która realnie ocenia swoje ciało.

HAS

Wasze komentarze:

Jeszcze nikt nie skomentował tego artykułu - Twój komentarz może być pierwszy.

Autor Treść

Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna