Odciać rękę i nogę, wykłuć oko (Mk 9,38-43.45.47-48)

Mamy jeszcze czas...

Cytowany tu tekst według Ewangelii św. Marka występuje również w Ewangelii św. Mateusza i to dwukrotnie: po raz pierwszy w Kazaniu na górze, po raz drugi w tym samym kontekście, który mamy w Ewangelii Marka. Zacznijmy od tekstu drugiej Ewangelii.

Okazję do przestróg dało małe dziecko. Miało ono stanowić pogląd dla apostołów, którzy - jakże jeszcze niedojrzali - posprzeczali się między sobą na temat własnego pierwszeństwa. Chrystus postawił wówczas dziecko przed nimi i powiedział: "Kto przyjmie jedno z tych dzieci w imię moje, ten Mnie przyjmie" (Mk 9, 37). Jeśli więc On sam zrównuje się z dzieckiem, to tym więcej oni winni być gotowi uniżać się wobec innych, gdyż w Jego wspólnocie obowiązuje taka zasada: "Kto chce być pierwszy, niech będzie ostatnim z wszystkich i niech usługuje wszystkim". Jak dziecko jest ostatnie w kolejności społecznej, gdyż pierwsze miejsce zajmują dorośli, tak uczniowie Jezusa mają zajmować miejsce końcowe. Ale przy tej okazji ostrzeżenie - by nie gorszyć małych, tzn. by nie stawać się powodem ich grzechu. Gdyby ktoś ważył się spowodować grzech u "tych małych, którzy wierzą, lepiej by było, zeby mu przywiązano kamień młyński do szyi i wrzucono w morze". Patrząc więc na dziecko Chrystus dojrzał w nim obraz każdego wierzącego, który swoim życiem, pełnym wiary, naśladuje postawę dziecka. Ukazał wielkość odpowiedzialności i wielkość kary. Tę ostatnią znów wyraził w sposób obrazowy i plastyczny. Wielki, ciężki kamień młyński, przywiązany do szyi człowieka. Można by nawet odwrotnie powiedzieć - że człowiek przywiązany do kamienia młyńskiego, bo ten zdaje się być cięższy od człowieka. Niechybna śmierć w kąpieli morskiej byłaby lepszą sytuacją, niz kara duchowa, na jaką naraża się gorszyciel.

Za tym porównaniem porównanie o odcinaniu ręki i nogi i wykluwaniu oka. Jest to obraz. Przesadnia, z grecka zwana hiperbolą. Nie chce ona zachęcaó do dokonywania samookaleczeń, chce natomiast pouczyć, że zło cielesne wiążące się z utratą tak bardzo potrzebnych części ciała jest o wiele mniejsze od zła duchowego. Że więc dla uniknięcia tego zła warto zapłacić wszelką cenę czy to materialną, czy nawet przypłacić zdrowiem fizycznym. Widać jednocześnie, jak wartość zdrowia cielesnego ukazana jest we właściwej proporcji do ducha. Jest to zresztą oczywista konsekwencja - jeśli dostrzega się istnienie rzeczywistości Bożej i duchowej, to nie można przesłaniać jej większą troskliwością o dobro ciała.

Porównując tekst Mateusza (Mt 18,1-9) z Markowym, dostrzegamy większą doskonałość pierwszego. Lepszy styl, jaśniejszy wykład. Mateusz przeciez to ewangelista-nauczyciel, katecheta, który pragnie wyjaśnić czytelnikowi wszystko jak najlepiej. Stąd gdy mowa o dziecku jako przykładzie do kształtowania własnej postawy duchowej, nauka staje się wyraźniejsza: "Jeżeli się nie nawrócicie i nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto zatem uniży się jak to dziecię, ten będzie największym w królestwie niebieskim. I kto by przyjął takie jedno" dziecię w imię moje, Mnie przyjmuje". To samo pouczenie, jakie zanotował św. Marek, ale przecież wywyrazistsze i jaśniejsze. Przy wskazaniach natomiast o odcinaniu ręki i nogi, styl jest lepszy, bo zwięźlejszy, bardziej odległy od stylu języka mówionego. Zamiast powtórzeń stosowanych w mowie mamy tekst krótszy i piękniejszy: "Jeśli twoja ręka lub noga pobudza cię do złego, odetnij ją i wyrzuć. Lepiej dla ciebie wejść do żywota bez ręki i nogi, aniżeli z dwiema rękami i z dwiema nogami wpaść w ogień wieczny". A gdy mowa o oku, to Mateusz cytuje słowa Zbawiciela z większą dosadnością, bo pisze nie tylko o wyłupieniu oka, jak Marek, ale nawet o odrzuceniu go od siebie. Królestwo Boże ukazane w drugiej Ewangelii jako cel i nagroda za prawidłową postawę wobec zgorszeń nazywa życiem. W ten sposób pełniej, bardziej teologicznie określa naturę tego królestwa. Gdy zaś mówi o piekle, nie cytuje obrazu z proroctwa Izajasza o robaku, który nie umiera i o ogniu, który nie gaśnie (Mk 9,48), lecz krótko nazywa je piekłem ognistym. Wynika z tego, że rzeczywistości pozaziemskie, których natura nie daje się sprowadzić do zjawisk tej ziemi, lepiej określać ogólniej i mniej obrazowo.

W Kazaniu na górze hiperbola o ucinaniu ręki występuje w innym kontekście (Mt 5,27-30). Zbawiciel wiem ukazuje nowość swego prawa, przeciwstawiając je staremu jako mniej doskonałemu. I tak w wiązku z zakazem cudzołóstwa podkreśla konieczność wewnętrznego uporządkowania, gdyż "każdy, kto z pożądaniem patrzy na kobietę, już popełnił czudzołóstwo w sercu". Nie może więc istnieć rozbieżność między myślą, pragnieniem i czynem zewnętrznym. I w związku z tym Chrystus dorzuca pouczenie: "A jeśli twoje oko prawe pobudza cię do złego, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem dla ciebie, abyś stracił jeden ze swoich członków, niż żeby całe twoje ciało wrzucono do piekła. I jeśli twoja prawa ręka pobudza cię do złego, odetnij ją i odrzuć od siebie" - i dalej, jak refren, powtórzone uzasadnienie: Lepiej bowiem jest dla ciebie...

Podobnie jak w poprzednich kontekstach, mamy tu pouczenie o wartościach. Chodzi o ustrzeżenie się od skutków pożądliwości cielesnej. Trzeba wszystko uczynić, by nie nastąpiło cudzołóstwo w sercu. Nawet - znów powiedziane z ogromną przesadą - za cenę utraty prawego oka lub prawej ręki. Jeśli podkreślanie prawej ręki jest bardziej zrozumiałe, to wyszczególnianie prawego oka da się wytłumaczyć jedynie jakąś analogią do ręki. Prawa ręka zdaje się być bardziej potrzebna niż lewa, więc i prawe oko zdaje się być użyteczniejsze niż lewe. Mocne pouczenie, i mocne sformułowanie: wykłuć oko i odrzucić precz od siebie jak jakąś rzecz szkodliwą i wstrętną. To samo należy uczynić z ręką. Nie fanatyzm podyktował takie ujęcie. Owszem, jest to temperament człowieka Bliskiego Wschodu. Człowieka Biblii. 'Ale jest zarazem wyraźna i w ostrych konturach ukazana nauka o konieczności stawiania na pierwszym miejscu spraw związanych z Bogiem i z własnym zbawieniem. Czy nazwać to fanatyzmem? Czy raczej nie jest to znak konsekwencji, która we wszystkich czasach i u wszystkich ludzi oznacza wielkość człowieczą?

Ks. EDWARD SZYMANEK TChr

Wasze komentarze:

marzena aneta: 03.12.2023, 19:53  odciąć rękę nogę wykuć oko Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę o miłość prawde sprawiedliwość szczerość szacunek uczciwość ufność wiare zdrowie na całym świecie dziękuję Boże Dobry kocham Cię bardzo mocno proszę dla mnie o dobrą spowiedź świętą dobrego domu kupno małego dobrą małego mieszkania sprzedaż urode zdrowie pieniądze dobrego kawalera męża w moim wieku niepalącego pobożnego polaka religijnego uczciwego z którym będę żyć w cielesnej czystości w zgodzie prawo jazdy samochód dziękuję modlitwa ma moc nie ma modlitw nie wysłuchanych modlitwa ma moc modlitwa cuda czyni miłość cuda czyni nadzieja cuda czyni pokora cuda czyni sprawiedliwość cuda czyni szczerość cuda czyni szacunek cuda czyni uczciwość cuda czyni ufność cuda czyni wiara cuda czyni wiara to jest pewność bez dowodu wiara to jest droga którą docieramy do marzeń dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję dziękuję

(1)

Autor Treść

Nowości św. Ekspedyt Modlitwa do św. Ekspedyta Litania do św. Ekspedyta św. Elfeg św. Leon IX Urodziny jeżyka Jasia

Najbardziej popularne Modlitwa o Cud Tajemnica Szczęścia Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Godzina Łaski 2023

Poprzednia

[ Powrót ]

Następna