"Tobie należy się chwała..." (Ap 4,8-11)Czytamy wspólnie Księgę ApokalipsyChór czterech istot żyjących śpiewa Bogu pieśń uwielbienia. Przyłącza się do nich chór dwudziestu czterech starców.A cztery istoty żyjące, z których każda ma po sześć skrzydeł dokoła...Kim są cztery istoty żyjące, które tradycja chrześcijańska zwykła wiązać z czterema ewangelistami? Wygląd zewnętrzny tych istot przypomina najwybitniejsze okazy wśród stworzeń: lwa, który góruje nad wszystkimi dzikimi zwierzętami, wola - największego ze zwierząt domowych, orła - króla ptaków i człowieka, pana całego stworzenia. Istoty te symbolizują cały świat stworzony. Wskazuje na to też liczba "4", liczba stron świata. Całe stworzenie adoruje swego Stwórcę.Przyroda wielbiąca Boga jest motywem często pojawiającym się na kartach Pisma Świętego Starego Testamentu, zwłaszcza Psałterza: Niebiosa głoszą chwałę Boga, firmament świadczy o dziełach Jego rąk (Ps 19,2); Chwalcie Jahwe góry i wszystkie wzgórza, dzikie zwierzęta i wszelkie bydło, płazy i ptactwo skrzydlate, królowie ziemscy i wszystkie narody (Ps 148,9-11). ...i mnóstwo oczu od wewnątrz...Oczy są symbolem wiedzy i mądrości. Bóg wpisał w stworzony świat swoją mądrość. Dlatego każdy uczciwy badacz tajników natury dostrzeże w porządku świata, jego niezwykłej logice i harmonii palec Stwórcy i pochyli przed Nim czoło w nieukrywanym podziwie....dniem i nocą bez wytchnienia...W niebie nie ma oczywiście ani dni, ani nocy. Jest wieczne dziś. Dniem i nocą bez wytchnienia znaczy "nieustannie", "ciągle", "bez przerwy"....mówią: "Święty, Święty, Święty jest Pan, Bóg, Władca wszystkiego! On był! I On jest! I On przychodzi!" Cztery istoty żyjące czyli całe Boże stworzenie bierze udział w niebiańskiej liturgii, śpiewając Bogu pieśń chwały. Słowa hymnu są prawie identyczne z tymi, jakie Bogu Jahwe we wizji proroka Izajasza śpiewają sześcioskrzydli Serafini (Iz 6,1-3). Pieśń mówi o świętości Boga, o Jego władzy rozciągającej się nad wszystkim i o Jego wieczności.
Cztery istoty żyjące wielbią Boga śpiewając hagios, hagios, hagios. Trzykrotne użycie słowa hagios ("święty") jest semityzmem, bo w języku hebrajskim stopień najwyższy (superiativus) tworzy się powtarzając trzykrotnie przymiotnik. Hagios, hagios, hagios znaczy więc, że Bóg jest najświętszy, że w świętości nikt Mu nie dorównuje. Mówimy: święty człowiek, święty spokój, Komunia święta. Co to znaczy święty? Co znaczy, że Bóg jest święty? Pomoże nam język hebrajski. Po hebraj- sku święty to kadosz. W wizji Izajasza Serafini powtarzają: kadosz, kadosz, kadosz Jahwe cewaot (Święty, Święty, Święty jest Jahwe zastępów). Podstawowe znaczenie słowa kadosz to "oddzielony", "odróżniający się", "inny". Kiedy Izraelita mówił o Bogu: kadosz, chciał przez to powiedzieć, że Bóg nie jest częścią naszego świata, że nie należy do naszego porządku, grzesznego i niegodziwego. Bóg jest inny, odmienny, nieskończenie przerastający ten świat. Nasz świat jest "pospolity", a Bóg to inny świat, czysty i święty. Świadomość świętości Boga budzi w człowieku podziw i olśnienie. Rodzi się pragnienie, aby Go uwielbiać i adorować Jego fascynującą i pociągającą inność. Kantyk uwielbia dalej Boga jako Pantokratora, Władcę wszystkiego. Prawda o Bogu Wszechmogącym niosła pociechę dawnym czytelnikom Apokalipsy, którym groziły krwawe prześladowania. Jednocześnie jest i pozostanie umocnieniem dla wszystkich pokoleń chrześcijan aż do skończenia świata. Żaden człowiek ani żadna ziemska potęga nie jest w stanie przeciwstawić się Bogu, aby powstrzymać Jego plany, bo jedynym Panem dziejów jest Bóg. Nieraz pysznym i nadętym władcom wydaje się, że wiele znaczą. Tak było z Piłatem, namiestnikiem rzymskim w Judei. Chrystus "sprowadził go na ziemię" mówiąc: Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej nie dano z góry (J 19,11). Wreszcie pieśń uwielbia wiekuistość Boga. On był, jest i będzie. Mijają wieki, upadają imperia, rozpadają się systemy, ludzie buntują się i walczą z Bogiem, a On trwa nieporuszony i niezmienny. A ilekroć istoty żyjące oddadzą chwałę, cześć i podziękowanie Zasiadającemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków, dwudziestu czterech starców upada przed Zasiadającym na tronie i hołd składa Żyjącemu na wieki wieków... Cztery istoty żyjące przewodzą kultowi i adoracji Boga, ale natychmiast znajdują naśladowców w dwudziestu czterech starcach, reprezentacji całego ludu Bożego, zwycięskiego i triumfującego Kościoła w niebie. ... a rzucają swe wieńce przed tron... ...bo mają świadomość, że Autorem i Sprawcą zwycięstwa jest Bóg. Wyłącznie Jemu należą się wszelkie wieńce, kwiaty i owacje. ...mówiąc: "Panie i Boże nasz, tylko Tobie należy się chwała, cześć i moc! Bo Ty stworzyłeś wszystko i z Twojej woli powstało i trwa!" Dwudziestu czterech starców czyli Kościół niebiański oddaje cześć Bogu widząc w Nim Tego, który z nicości i niebytu przyprowadził cały świat do istnienia i wszystkiemu wyznaczył właściwe drogi. Scena niebiańskiej adoracji Boga jest zaproszeniem pod adresem Kościoła pielgrzymującego na ziemi, aby i on przyłączył się do uwielbiania Boga - Stworzyciela świata. Kościół posługuje się słowami powyższego hymnu w czasie liturgii eucharystycznej, gdy na zakończenie prefacji - jako przygotowanie do Modlitwy eucharystycznej- śpiewa Sanctus, Sanctus, Sanctus. Ta śpiewana i w niebie i na ziemi pieśń uświadamia nam wspaniałość każdej Mszy świętej, gdyż cześć oddawana Bogu przekracza wtedy granice czasu i przestrzeni oraz wnosi tyle dobra w cały świat. Przez obcowanie świętych wszyscy chrześcijanie otrzymują łaski z każdej odprawianej Mszy, niezależnie czy bierze w niej udział tysiące ludzi czy tylko jeden mały ministrant, zajęty na dodatek czymś innym. W jednym i drugim przypadku niebo i ziemia łączą się z aniołami śpiewając: "Święty, Święty, Święty..." (bł. J. Escriva, To Chrystus przechodzi, 88). Święty proboszcz z Ars, ksiądz Jan Maria Vianney powiedział: Msza święta jest źródłem radości dla całego niebiańskiego dworu. Przynosi ułgę duszom w czyśćcu, sprowadza na ziemię łiczne błogosławieństwa, a Bogu daje więcej chwały niż wszystkie cierpienia wszystkich męczenników razem wzięte, więcej niż surowe pokuty i wyrzeczenia wszystkich pustelników, więcej nawet niż wszystkie łzy, jakie święte dusze wylały od początku świata i jakie jeszcze wyleją aż do skończenia świata (Kazania wybrane, II niedz. po Pięćdziesiątnicy). Sprawdź, czy zapamiętałeś...
Ks. PIOTR OSTAŃSKI
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |