Jest czym straszyć

Odwołania do tragicznej historii Sodomy i Gomory znajdujemy w Starym Testamencie m.in. w Księdze Powtórzonego Prawa i u Izajasza. Im dalej od zagłady dwóch miast, tym więcej uwagi skupia się nie na samym fakcie historycznym, ale na jego wymowie moralnej.

Historia zniszczenia Sodomy i Gomory przedstawiona w Księdze Rodzaju odbiła się szerokim echem w całej Biblii. Hagiografowie Starego i Nowego Testamentu ukazują los rozpustnych miast jako symbole: szczególnej grzeszności i kary dla tych, którzy nie przestrzegają Bożego Prawa. Porównanie poszczególnych osób, miast czy społeczności do Sodomy i Gomory wyrażało zawsze jednoznaczne potępienie ich postępowania i wskazywało na ciężar popełnionego przez nie zła.

Kara za niewierność

W Księdze Powtórzonego Prawa mamy dwa odniesienia do Sodomy i Gomory. W Pwt 29,22 hagiograf odwołuje się do przeszłości, by dać żywy obraz tego, co może stać się w przyszłości. Jeżeli lud odwróci się od Jahwe i złamie Jego przymierze, wtedy On sam ich odrzuci. Autor wylicza Sodomę, Gomorę, Admę i Seboin jako przykład sprawiedliwej kary Bożej.

Kara suponuje winę i dlatego zesłanie jej na cały naród izraelski mówi o grzechu - jeśli już nie całej społeczności, to przynajmniej jej części. To, co może spotkać Izrael, będzie tak wielkie jak zniszczenie Sodomy i Gomory. Wprawi to w zdumienie wszystkie narody. Paląca siarka i sól będą cechą ziemi izraelskiej, tak jak ziemi sodomskiej. Ten obraz przedstawia klasyczną karę za złamanie przymierza z Bogiem.

Zatrute szczepy

W innym miejscu (Pwt 32,22) autor ukazuje oba miasta nie jako symbol zniszczenia, ale zła. Obce narody są tutaj przyrównane do szczepu winnego, którego grona są zatrute, bo pochodzi on z winnicy Sodomy i Gomory. Obecnie tereny tych miast są pustynią, ale nawet wtedy gdy te ziemie były urodzajne, owoce ich były zatrute złem.

Ta myśl odzwierciedla dylematy okresu wygnania, gdy lud wybrany nękało pytanie o moc Jahwe wobec innych bogów i o sens niegodziwości tych, którzy nastają na Izraela. Autor wyjaśnia, że Bóg nie jest słaby, dopuszczając ukaranie Izraela przez naród czczący obcych bogów. Nie objawia się przez to moc wrogów, którzy mają wrodzone zło. Jest to zamysł Jahwe, który posługuje się obcym narodem, aby ukarać Izraela, a przez to wprowadzić go na drogę wierności Przymierzu.

Zachęta do przemiany

Prorocy często sięgają po motyw Sodomy i Gomory. Izajasz przywołuje go aż trzykrotnie (1,7-10; 3,8-9; 13,19). W Iz 1,7 czytamy, że spustoszenie dokonane przez Sennacheryba podobne było do tego, jakie miało miejsce przy zniszczeniu Sodomy i Gomory. W dalszej części swych rozważań prorok wzywa do przemiany wewnętrznego usposobienia, potępia formalizm religijny, jego fasadowość. Przy tej okazji współczesnych sobie rodaków określa mianem "książęta Sodomy" i "lud Gomory".

Wizja pustkowia

W Iz 13,19 pojawia się wspomnienie Sodomy i Gomory, których to los powtórzy się w wypadku Babilonu: będzie on pustkowiem, opuszczonym przez ludzi, a jego jedynymi mieszkańcami będą dzikie zwierzęta i ptaki. Zatem nakreślony został obraz totalnego zniszczenia kraju tętniącego życiem, który katastrofa zamienić ma w bezludny obszar. Dostrzec tu można podobieństwo do krajobrazu byłej Sodomy i Gomory.

Krótko mówiąc, tradycja o obu miastach posłużyła Izajaszowi do ukazania grzechów Judy i Izraela, które są tak złe, jak w klasycznych przykładach zepsucia. Przedstawił wizję totalnego zniszczenia, do którego Jerozolima i Babilon się zbliżają.

Ks. BOGDAN PONIŻY Wasze komentarze: Marcin: 15.03.2023, 09:32 Kara Boża (doczesna i wieczna) jest konsekwencją odrzucenia Go. (1) Autor Treść Nowości Nowenna przed świętem św. Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała - dzień 6 bł. Władysław z Gielniowa Modlitwa do bł. Władysława z Gielniowa Litania do bł. Władysława z Gielniowa św. Finbar Modlitwa do św. Finbara Najbardziej popularne Tajemnica Szczęścia Godzina Łaski Modlitwy do św. Rity Litania do św. Józefa Jezu, Ty się tym zajmij - Akt oddania się Jezusowi Modlitwa o Cud Poprzednia [ Powrót ] Następna