Cały świat niech śpiewa tę... (Ap 5,13-14)Do śpiewu czterech istot żyjących, dwudziestu czterech starców oraz zastępów anielskich, wielbiących Boga i Baranka, dołącza całe stworzenie.Usłyszałem też, jak wszelkie stworzenie w niebie, na ziemi, pod ziemią i na morzu, i wszystko, co tam przebywa, mówiło... Śpiew wielbiący Boga podejmuje czwarty, najliczniejszy "krąg". Tworzą go cztery "obszary": niebo, ziemia, podziemie (szeol) i morze. Te cztery "miejsca" składają się na biblijny kosmos i odpowiadają czterem stronom świata. Niebo, ziemia, świat podziemny i morze oznaczają całe stworzenie. Wymowa wersetu 13 jest zatem następująca: nic, co wyszło z ręki Boga, nie jest wyłączone z uwielbiania Go. Pismo Święte uczy, że w pewnym momencie dziejów całe stworzenie dostało się pod panowanie szatana. Aż dotąd jęczy ono i wzdycha w bólach rodzenia. Ale Biblia zapowiada też, że stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia (Rz 8,21-22), a wtedy będzie śpiewać Bogu pieśń chwały. Apokalipsa cechuje się tym, że wydarzenia z przyszłości opisuje tak, jakby rozgrywały się już obecnie. Dotyczy to również przyszłej pieśni chwały, którą zaśpiewa Bogu i Chrystusowi całe stworzenie. W Apokalipsie śpiew ten brzmi już obecnie. Przypomina on Psalm 148, a przede wszystkim kantyk z Księgi Daniela 3,52-90, w którym cała przyroda wielbi i błogosławi Boga. Uwielbienie, cześć, chwała i moc Zasiadającemu na tronie i Barankowi na wieki wieków. W pieśni stworzenia powtarzają się zwroty użyte poprzednio przez aniołów: uwielbienie (eulogia), cześć (time), chwała (doksa) i moc (kratos). Różnica pomiędzy obu śpiewami jest jednak zasadnicza: hymn aniołów przypisywał te atrybuty Chrystusowi-Barankowi, natomiast pieśń całego stworzenia przypisuje je równocześnie i Bogu Ojcu, i Chrystusowi. W ten sposób św. Jan stawia Baranka i Boga Ojca na tym samym poziomie. Przez to wskazuje wyraźnie na bóstwo Chrystusa. Inny apostoł, św. Paweł, tak to wyraża: Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca (Flp 2,11). Cztery człony doksologii (uwielbienie, cześć, chwała i moc) są być może analogią do czterech części biblijnego kosmosu (nieba, ziemi, świata podziemnego i morza) i czterech stron świata. "Amen!" - zawołały cztery istoty żyjące... Jeśli pieśń aniołów (5,12) i pieśń całego stworzenia (5,13) traktować jako dwie antyfony do hymnu starców i istot żyjących (5,9-10), to końcowe Amen, wypowiadane przez te ostatnie istoty, stojące najbliżej Boga, stanowi aprobatę całego uwielbienia, składanego Bogu i Barankowi. ...a starcy upadli [na kolana] i oddali pokłon. Wizja niebiańskiej liturgii dobiega końca. Potężny śpiew przechodzi w cichą, spokojną adorację tych, którzy otaczają tron. Wszyscy zbawieni w głębokim milczeniu czczą i adorują Boga i Baranka.
W Bityni pieśń chwały śpiewali Chrystusowi tamtejsi chrześcijanie. W Apokalipsie uwielbienie płynie już nie tylko od ludzi, ale również od aniołów i całego kosmosu. Nie tylko w tej wizji, ale na wielu innych miejscach Apokalipsa wspomina aniołów i ich funkcje. Podkreśla zwłaszcza oddawanie czci Bogu (por. 7,11), realizowanie Jego zamiarów (por. 11,15; 16,17; 22,6...) i wstawianie się u Boga za ludźmi (por. 8,4). Pismo Święte i nauczanie Kościoła jasno mówią o istnieniu duchów czystych - aniołów - i o ich misji strzeżenia i prowadzenia ludzi. Już w Księdze Wyjścia czytamy: Oto Ja posyłam anioła przed tobą, aby cię strzegł w czasie twojej drogi i doprowadził cię do miejsca, które ci wyznaczyłem. Szanuj go i bądź uważny na jego słowa (23,20). Opierając się na tych słowach, "Katechizm" papieża Piusa V uczył, że z Bożej Opatrzności został aniołom powierzony urząd strzeżenia ludzi i towarzyszenia każdemu człowiekowi. Aniołowie otrzymali od Boga polecenie, by troszczyć się o zbawienie ludzi, i to od chwili urodzenia człowieka. Dlatego Kościół zawsze otaczał (i otacza) aniołów szczególną czcią (por. Vaticanum II, Lumen gentium, 50). Kiedyś jako małe dzieci nauczyliśmy się nabożeństwa do swojego Anioła Stróża. To nabożeństwo winniśmy podtrzymywać i w życiu dorosłym: Miej zaufanie do swego Anioła Stróża. Traktuj go jako swego najlepszego przyjaciela, bo nim jest, a już on postara się, by ci wyświadczyć po tysiąckroć usługę w zwykłych sprawach powszednich (J. Escriva, Droga, 562). Sprawdź, czy zapamiętałeś...
Ks. PIOTR OSTAŃSKI
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2023 Pomoc Duchowa |