Górne JeruzalemGdzie kończą się dzieje nie trzeba już Bożego PrzybytkuWraz z historycznym upadkiem stolicy wypełniony zostaje warunek zstąpienia nowej Jerozolimy, opisywanej przez proroków i apokaliptykę żydowską.Wyobrażenie nowego Miasta, obecne już w wizjach Deutero-Izajasza (autora Iz 40-55), Trito-Izajasza (autora Iz 56-66) i Ezechiela, wspaniale ukazane zostało w Apokalipsie św. Jana. Ziemska i niebieskaŚw. Jan czerpał z całego bogactwa tradycji judaistycznej, która oddzielała Jerozolimę ziemską, twór ludzki (choć wypełniony sacrum), od Niebiańskiej, ukształtowanej włącznie przez Boga.Żydzi wierzyli, że ziemska Jerozolima zostanie w czasach mesjańskich przeobrażona. Było to myślenie popularne głównie w kręgach prorockich. Z kolei Jeruzalem Niebieskie, pozostające w ścisłym związku z tym geograficznym, stanowiło wytwór literatury apokaliptycznej. W Janowym dziele historyczne Jeruzalem przeobraziło się w symbol o charakterze niebiańskim z uwagi na podkreślenie jego godności jako miasta Boga. Ważna ludzka wiedzaW Objawieniu św. Jana "Miasto nowe" nie daje się umiejscowić z powodu braku wyraźnych wskazówek topograficznych, od której to zasady odstępstwem jest jedynie informacja, iż zstępuje ono z góry. Stąd sformułowanie "Górne Jeruzalem", występujące także u św. Pawła. Góra pozostawała zawsze znakiem dobra, możliwości kontaktu z Bogiem, wzniesienia się, duchowości, doskonałości.
Z taką symboliką związane jest w refleksji Kościoła miejsce, w którym panuje szczęście. Przybycie zbawionych do Niebiańskiej Jerozolimy to powtórne wejście człowieka w krąg pierwotnego światła. Jak w EdenieStarożytne miasta bywały zazwyczaj otoczone murami dającymi gwarancję bezpieczeństwa. Według Jana "Górne Jeruzalem" również cieszyć się będzie pełnią zabezpieczenia jako gród warowny, nad którym na podobieństwo straży czuwają aniołowie.Istotną przestrzenią dla "Miasta nowego" będzie ogród z "rzeką życia" i "drzewem życia" w centrum oraz ogrodzeniem. Te motywy kierują nas ku Księdze Rodzaju i opisanemu tam miejscu szczęshwosci, pokoju, przebywania z Bogiem, którym był ogród Eden. Utęskniona Jerozolima w wizji proroków często przyrównywana była właśnie do ogrodu Pana, raju. Faktem wartym odnotowania jest brak świątyni w murach przedstawionego w Apokalipsie Jeruzalem, co tłumaczy się nieustanną obecnością Boga w Jego mieście. Nie potrzeba już pośrednictwa przybytku, gdyż oto spełniają się odwieczne marzenia, a zbawieni widzą Boga "twarzą w twarz". Nowy lud - Kościół - jest oblubienicą Chrystusa. UtęsknionaOd początku, od epoki Ojców Kościoła, przez wieki, Niebieska Jerozolima stanowiła przedmiot tęsknoty, ale i refleksji pokoleń komentatorów tekstów biblijnych. Także idea pielgrzymek do Ziemi Świętej przyczyniła się do przenoszenia myśli od ziemskiego Jeruzalem ku wspanialszemu, doskonałemu tworowi Boga samego. To z kolei znalazło swe odzwierciedlenie w architekturze i w ogóle w sztuce wielu stuleci.Biblijne dzieje ludzkości rozpoczynają się w ogrodzie, a kończą w mieście. Tym miastem jest Niebiańska Jerozolima z Apokalipsy św. Jana. Jako miejsce eschatycznego szczęścia, jest ona równocześnie miastem i ogrodem. Ks. BOGDAN PONIŻY
|
[ Strona główna ] |
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt - formularz | Kontakt
© 2001-2024 Pomoc Duchowa |