św. Paweł(ok. 8 - 67)
Paweł Apostoł urodził się ok. 8. roku po narodzeniu Pana Jezusa w Tarsie, w Cylicji, w Azji Mniejszej. Jego rodzina należała do stronnictwa faryzeuszów - a więc do najżarliwszych patriotów i wyznawców religii mojżeszowej. Otrzymał staranne wykształcenie. Po ukończeniu szkół miejscowych w wieku ok. 20 lat udał się do Palestyny, aby w Jerozolimie "u stóp Gamaliela" pogłębić swą wiedzę. Pana Jezusa zapewne nie znał osobiście. Wiele jednak słyszał o Jego wyznawcach i szczerze ich nienawidził. Uważał ich za odstępców od wiary mojżeszowej, za zdrajców swego narodu. Dlatego z całą satysfakcją asystował przy kamieniowaniu św. Szczepana. Nie mając bowiem pełnych 30 lat, nie mógł bezpośrednio dokonywać egzekucji. Dlatego pilnował tylko szat oprawców i zachęcał ich do mordu. Gdy doszedł do pełnoletności, udał się do najwyższego kapłana, aby uzyskać listy polecające do gmin żydowskich w Damaszku. I wówczas, gdy był już pod bramami Damaszku, zjawił mu się Chrystus, prowadził go swym światłem i mocą, powalił na ziemię i swą łaską go nawrócił. Oświecił jego umysł, że był w błędzie, gdyż właśnie zapowiadanym przez proroków Mesjaszem i Zbawicielem świata jest Jezus Chrystus, którego on prześladuje w swych wyznawcach. Religia mojżeszowa była jedynie etapem przygotowawczym do przyjścia Jezusa Chrystusa. Od tego momentu z wroga pierwotnego Kościoła staje się jego najżarliwszym Apostołem. Ochrzczony przez kapłana Ananiasza rozpoczyna służbę dla Ewangelii - staje się Misjonarzem i Apostołem wielu narodów. Wraz ze swymi współpracownikami odbył trzy wielkie podróże misyjne - głosił Dobrą Nowinę prawie w całym ówczesnym cywilizowanym świecie. Syria, Mała Azja, Grecja, Macedonia, Italia, Hiszpania - oto etapy tego misyjnego maratonu. Wiele wycierpiał dla Chrystusa i Ewangelii. Aresztowany w Jerozolimie w roku 60 naszej ery, przebywał w Cezarei Palestyńskiej ponad dwa lata. Posiadając obywatelstwo rzymskie odwołał się do wyroku cesarza. Drogą morską został deportowany do Rzymu. Tu czekał na zakończenie procesu i niechybną śmierć. Św. Paweł poniósł śmierć męczeńską w roku 67. przez ścięcie głowy mieczem w miejscu zwanym Aquae Salvinae za bramą Ostyjską. Ciało męczennika złożono najpierw w posiadłości św. Lucyny. Ok. roku 284 przeniesiono je do katakumb św. Sebastiana. Cesarz Konstantyn Wielki na grobie wystawił kościół: Bazylikę św. Pawła za Murami. Od wczesnych wieków chrześcijanie czcili pamiątkę śmierci św. Pawła i św. Piotra tego samego dnia: 29 czerwca. Sw. Paweł pozostawił po sobie najbogatszą literaturę, bo aż 14 "Listów". Katalogi świętych pod tym imieniem wymieniają: 56 świętych i 20 błogosławionych. 146 miejscowości w Polsce nosi nazwę od imienia św. Pawła. Nawrócenie Szawła:
W Damaszku znajdował się bowiem pewien uczeń, imieniem Ananiasz. "Ananiaszu!" - przemówił do niego Pan w widzeniu. A on odrzekł: "Jestem, Panie!" A Pan do niego: "Idź na ulicę Prostą i zapytaj w domu Judy o Szawła z Tarsu, bo właśnie się modli". (I ujrzał w widzeniu, jak człowiek imieniem Ananiasz wszedł i położył na nim ręce, aby przejrzał). "Panie - odpowiedział Ananiasz - słyszałem z wielu stron, jak dużo złego wyrządził ten człowiek świętym Twoim w Jerozolimie. I ma on także władzę od arcykapłanów więzić tutaj wszystkich, którzy wzywają Twego imienia". "Idź - odpowiedział mu Pan - bo wybrałem sobie tego człowieka za narzędzie. On poniesie imię moje do pogan i królów i do synów Izraela. I pokażę mu, jak wiele będzie musiał wycierpieć dla mego imienia". Wtedy Ananiasz poszedł. Wszedł do domu, położył na nim ręce i powiedział: "Szawle, bracie. Pan Jezus, który ukazał ci się na drodze, którą szedłeś, przysłał mnie, abyś przejrzał i został napełniony Duchem Świętym".
Natychmiast jakby łuski spadły z jego oczu i odzyskał wzrok i został ochrzczony. A gdy go nakarmiono, odzyskał siły. Jakiś czas spędził z uczniami w Damaszku i zaraz zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym".
ks. Rajmund Krakowski CM
|
"Szaweł ciągle jeszcze siał grozę i dyszał żądzą zabijania uczniów Pańskich. Udał się do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, aby mógł uwięzić i przyprowadzić do Jerozolimy mężczyzn i kobiety, zwolenników tej drogi, jeśliby jakichś znalazł. Gdy zbliżał się w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: "Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?" "Kto jesteś, Panie?" - powiedział. A On: "Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić". Ludzie, którzy mu towarzyszyli w drodze, oniemieli ze zdumienia, słyszeli bowiem głos, lecz nie widzieli nikogo. Szaweł podniósł się z ziemi, a kiedy otworzył oczy, nic nie widział. Wprowadzili go więc do Damaszku, trzymając za ręce. Przez trzy dni nic nie widział ani nie jadł, ani nie pił. 
Modlitwa do św. Wincentego Pallottiego
Ster życia, czyli o formacji sumienia
U progu raju
O cokolwiek poprosisz...
Życzenia dla Babci
Modlitwy do św. Rity
Wyznanie wiary - Credo
Psalm 51
Modlitwa o Cud| [ Strona główna ] |
|
Modlitwy | Zagadki | Opowiadania | Miłość | Powołanie | Małżeństwo | Niepłodność | Narzeczeństwo | Prezentacje | Katecheza | Maryja | Tajemnica Szczęścia | Dekalog | Psalmy | Perełki | Cuda | Psychotesty | Polityka Prywatności | Kontakt
© 2001-2020 Pomoc Duchowa |