Weźcie ode mnie opłatek

Kochani moi!
Weźcie ode mnie opłatek.
Zaproście mnie do stołu.
Nie powiem wam już życzeń. 
Już nie mam siły.
Przyjmijcie tylko 
odrobinę mojej miłości. 
Gdybym miał ostatni 
kawałek chleba, 
to się z wami podzielę, 
bo jesteście
Kochani moi!

Nie wiem tylko, 
czy będę miał siłę 
do wszystkich wyciągnąć ręce 
i podzielić się opłatkiem.
Jeśli kłamiesz, 
nie śpiewaj kolęd,
bo będziesz fałszował.
Jeśli masz brudne ręce, 
nie bierz opłatka,
bo mi go pobrudzisz.
Jeśli jesteś oszust, 
to nie składaj mi życzeń,
bo ci nie uwierzę.
Ale kocham was wszystkich.

Zanieście moje 
pozdrowienie do tych,
z którymi jutro 
będziecie świętować,
do tych, których kochacie;
do tych, którzy 
są wam bliscy.
Niech się stanie 
Maleńkie Dobro pośród nas,
a wtedy trochę 
lepszy będzie świat.
Przekroczcie Próg Nadziei.
Wszystko okaże 
się lepszym.

Wyciągam do was ręce!
Weźcie ode mnie 
kawałek chleba!
Więcej ci już
nic nie powiem.
Bo dzielić 
się chlebem
to znaczy powiedzieć
każdemu bez słowa,
że cię kocham.

ks. Józef Zawitkowski bp